Lenneke in quarantaine, deel 87

Hallo lieve “vrije vogels”,

Het is inmiddels onze 5e dag van de eerste week in quarantaine. Wanneer we naar ons huis, aan de overkant van de straat, mogen voor de 2e week is nog onduidelijk. Gisteren is er een verpleegkundige in de kamer geweest om de 2e COVID test af te nemen. De 1e werd vorige week vrijdag op Pudong, het vliegveld in Shanghai, gedaan. De verpleegkundige vertelde ons dat als we vandaag geen reactie krijgen, de uitslag negatief is en we vrijdag naar huis kunnen. Het is nog vroeg dus we wachten af. Vrijdag zou onze 7e dag hier zijn …. We zullen wel zien.

Waarom ik dit keer voor deze titel van mijn verhaal heb gekozen kunnen jullie zelf wel bedenken. Ik voel me deze week aardig ‘beroofd’ van mijn vrijheid. Je merkt het pas als je werkelijk ‘opgesloten’ zit. Ook al is de reden waarom helemaal duidelijk en vinden wij, nuchtere, eigenwijze Nederlanders, het allemaal overtrokken. Als je het in werkelijkheid ervaart is het wel serieus en leg je er jezelf zo goed als het kan bij neer. Dat valt niet altijd mee. Waar ik de meeste moeite mee heb is dat ik niet naar buiten kan. Een wandeling maken, op de fiets springen is in eens geen vanzelfsprekendheid meer. Maar van de andere kant is het weer een mooie uitdaging om te ervaren hoe je met deze situatie om gaat. Je kunt jezelf er nog zo goed op voorbereiden maar hoe je er in werkelijkheid mee om kunt gaan is afwachten. Inmiddels ben ik wijzer en ken ik mezelf weer een stukje beter……

Ik zou Lenneke van de Wiel niet zijn als ik er niet wat positiviteit ‘in gooi’! Jawel het goede nieuws is “het valt alles mee”. Ik schreef in mijn vorige blog al dat de kamer prima is. Wel heb ik ontdekt dat het heel prettig is dat er in een van de 4 muren een groot raam zit. Hiervan kan ook nog een deel open!! Zo ventileren we de hele dag. Wat ook in de regels staat wat we moeten doen. Zo horen we de hele dag de stads- en verkeersgeluiden van beneden. Wij zitten op de 17e verdieping. Niet storend hoor. Mooi is dat ik nu elke dag om 12.00 uur en om 18.00 uur de klokken van de Sint Ignatius Kathedraal, hier om de hoek hoor. Was me nog nooit opgevallen. Ik heb er in het verleden al eens over geschreven. We liggen op het zuiden en met het weer van de afgelopen dagen, 23 graden en zonnig, heb ik lekker in de brede vensterbank gezeten. Als ik gewoon even nergens zin in heb geniet ik van het zonnetje en kijk naar het drukke leven wat beneden aan mij voorbij gaat. Nooit saai en herinnert er mij aan dat ik daar ruim 8 maanden geleden ook onderdeel vanuit maakte. Het blijft vreemd dat aan de andere kant van de straat, achter de eerste grote flat onze woning ligt. Ik denk een 150 meter hier vandaan. De zon komt hier om 6 uur op en gaat om 17.15 uur al onder. De lichten gaan dus op tijd aan, korte dagen. Maar zo nieuwsgierig als ik dan ben vind het heerlijk om bij de overburen binnen te gluren. Heel veel woningen hebben vitrages dus helaas geen zicht. Zo is er een verdieping boven de sportschool waar elke middag en avond wordt gedanst. Heel leuk om te zien. 

Inmiddels krijg ik mijn dagen aardig gevuld. Om 8 uur loopt de wekker af. We moeten dan eerst onze temperatuur opmeten. Later in de ochtend worden we gebeld, op de telefoon van de kamer, om de gemeten temperatuur door te geven. Dit herhalen we om 13.00 uur. Tussen 8.00 uur en 9.00 uur krijgen we ook een belletje en wordt er aangekondigd dat het ontbijt op het krukje voor de deur klaar staat. Hetzelfde gebeurd rond 12.00 uur voor de lunch en rond 18.00 uur voor het avond eten. Jack heeft deze week voor het Chinese menu gekozen, ik hou me bij het Westerse. We hebben er een lijst van gekregen. Het is meestal te veel en niet altijd even lekker. Regelmatig gaat er een soepje aan vooraf en een stuk fruit als toetje. Het gekookte ei, de muffin of het yoghurtje eten we vaak later op de dag. We horen regelmatig ‘gerommel’ in de gang, dan wordt het eten uitgedeeld. Ik haal het dan al naar binnen voordat ze bellen, dan is het nog warm…..

Een keer per dag, in de middag, wordt er op de deur geklopt. Er komt dan iemand volledig ingepakt de kamer ontsmetten. Dit bestaat uit met een spuitbus in 1 minuut een vreselijk ontsmettingsmiddel over het zeil op de grond verspreiden. Ik zorg nu dat de koffers dicht zijn en het eten bedekt. Ook worden dan de afval emmertjes geleegd en het vuil meegenomen. Dit is veel daar al het eten in plastic bakken geleverd wordt. 

Afgelopen zondag hebben we onze eerste online bestelling bij een supermarkt gedaan. Helaas konden ze het bier niet leveren. Alcohol is verboden in het hotel. Dit is voor de deur van ons appartement neergezet en heeft Ingrid, zo lief als ze is, binnen gezet! Het water en fruit werd dezelfde dag nog geleverd. Ook werden we verrast met een grote doos vol met groenten, gratis. We kunnen vooruit met volop rauwkost te eten. Ik ben nu bezig met een bestelling voor als we naar huis gaan.

In de ochtend schrijf ik in mijn dagboek of lees. In de middag doe ik mijn oefeningen met de “Nike Training Club”-app. De badmat is de oefenmat. Het is echt nodig want ik voel aan mijn spieren dat ik veel te weinig beweeg. Dit komt zeker niet ten goede aan mijn rug. Ook Jack doet s’middags zijn oefeningen. Vanwege de ruimte doen we het om de beurt. Daarna ga ik lekker in bad. Zo hou ik het aardig vol. Daarnaast probeer ik voor elke dag een FaceTime gesprek te plannen met het thuisfront dat is tot nu toe aardig gelukt. Fijn om dan mijn verhaal te doen en hun onze kamer te laten zien met uitzicht. Soms moet ik naar de badkamer ‘verhuizen’ als Jack voor zijn werk met iemand in gesprek is. Vervelend is wel het 6 uur tijdverschil. Ik kan pas na 15.00 uur (bij jullie 9 uur) tot 22.30 uur (bij jullie 16.30 uur, dan willen we naar bed)met Nederland bellen. Het komende weekend wordt het verschil 7 uur! Hele kleine dingen worden nu groot zoals een appje van familie of vrienden wat me goed doet. Fijn te lezen hoe het met hun gaat en een fotootje maakt het compleet. Zo probeer ik ook iedereen via de app van ons reilen en zeilen op de hoogte te houden.

In de avond zetten we pas de TV aan of kijken een film of serie via Netflix. Zo ook heb ik Apple TV + ontdekt. Een week gratis kijken. Spannend is nu de serie “Tehran”. We maken gebruik van VPN, zo omzeil je de firewall, alleen kan dat maar op 1 apparaat. Ook valt de internet verbinding nog wel eens weg of is zwak maar daar is ook mee te leven. Op Schiphol hadden we een fles Cointreau gekocht daarmee verwennen we ons met elke avond een borreltje. We moeten er wel de hele week mee doen dus mixen we het met jus d’orange ……… ook lekker.

Ik heb een “Quarantaine Kalender” gemaakt en streep elke dag die voorbij is af. Het helpt. Nu is het afwachten wanneer we naar huis mogen. Daar van vertel ik jullie in mijn volgende blog. Fijn om deze zo speciale ervaring met jullie te delen. Bedankt dat jullie tijd vrij maken om mijn blog te lezen. Zo ook wil ik iedereen bedanken voor de reacties op mijn blog of via de app. Nog een fijne resterende herfstvakantie voor degene die het betreft en nog een fijne week. Heel veel liefs Lenneke!!!