Lenneke in Shanghai, deel 100!!!!

Hallo trouwe blog volgers,

Daar is hij dan; BLOG 100 !!!!! Hieperdepiep Hoera!!!! Op 2 maanden na ben ik 3 jaar geleden, april 2018, aan deze taak begonnen. Ik had vooraf niet durven denken dat ik het zolang zou volhouden. Ben best een beetje trots.  Zeker als ik terug kijk en de 4 al afgedrukte exemplaren van al mijn verhalen en foto’s doorkijk. Nu dus het moment voor boek nummer 5!! Ook met maar liefst zo’n 200 bladzijden. Dus totaal 1000 bladzijden aan verhalen en foto’s. Ik moet nog wat dubbele foto’s eruit halen en verplaatsen en dan kan ik hem bestellen. Ik laat hem bij mama afleveren. Kan zij er alvast doorheen kijken…… ben ik toch een beetje bij haar ‘in de buurt’. Dit moment vond ik gisteren wel een reden om te vieren. We waren met 7 in een Italiaans restaurant en sloten de heerlijke maaltijd af met een limoncello. PROOST!!! Op naar de start van boek 6 waarin ik de komende 10 maanden nog mijn belevenissen met jullie wil delen. Mijn plan is namelijk dat ik eind dit jaar definitief terug keer naar Helmond waar ik in december mijn 60e verjaardag wil vieren. Maar op dit moment weet niemand hoe de toekomst eruit ziet. We zien wel. Voorlopig mijn verhalen nog vanuit Shanghai!!

Deze week is een spannende week voor mijn nichtje Merel en haar vriend Koen. Ze is het oudste kleinkind (scheelt 3 maanden met Niels) in de familie en de dochter van mijn zus Anneke en haar man Ronald. Merel is aanstaande donderdag uitgeteld en verwacht een meisje, net zoals Niels en Ihsane. Ze wordt dan het tweede achterkleinkind van mama, oma Bep. Ik heb haar gisteren nog tijdens het beeldbellen gesproken en gezien. Ze ziet er echt heel erg rond en gezond uit en voelt zich prima. We wachten geduldig af en hopen dat de bevalling goed en zonder complicaties gaat verlopen. Heel fijn voor An en Ron dat ze nu ook oma en opa gaan worden. Wat zullen ze van de kleine meid gaan genieten!!

Afgelopen woensdag was een hele blije dag. Mijn vriendin Ingrid, kwam na twee weken hotel quarantaine, vrij!! Om 6.15 uur stond ze al met haar bagage buiten op de stoep van het hotel. Dat voelde erg vreemd voor haar. Het was een erg blij weerzien met haar man Dirk die haar kwam ophalen. Ze bofte, het was mooi weer en wilde net zoals toen wij vrij kwamen alleen maar lekker de stad doorfietsen. Eind van de middag moest ik haar toch effe zien en omhelzen. De laatste keer dat we elkaar echt live van dichtbij gezien hebben was in januari 2020!!!! Hoe vreemd kan een jaar lopen.  Fijn dat ze er weer is. We hebben inmiddels al weer veel gezellige dingen samen gedaan.

Zo hadden we vrijdag een fietstocht met drie musea bezoeken inbegrepen. Georganiseerd door de SEA, Shanghai Expatriate Association, waar wij lid van zijn. Een organisatie met zo’n 400 leden met een grote verscheidenheid aan nationaliteiten. Ze hebben verschillende afdelingen zoals het IW Choir, International Womans’ Choir, waar ik lid van ben. We repeteren wekelijks en hebben zo nu en dan een uitvoering. Ook is er de afdeling Heart to Heart, waar Ingrid erg actief in is. Ze organiseren activiteiten om geld bijeen te krijgen om bij Chinese kinderen een hartoperatie plaats te laten vinden. Ze hebben het afgelopen jaar erg goed ‘gedraaid’. Op dit moment zijn er 27 kinderen uit Tibet hier voor een hart operatie. Een geweldig initiatief. Naast de ‘weelde’ hier in Shanghai is er ook nog erg veel armoe in China. Zo is de SEA ook erg actief in het organiseren van allerlei activiteiten waaronder dagtrips en grotere reizen.

Sinds wij weer terug zijn in Shanghai (16-10-20) hebben we 3 dagen regen gehad. Verder is het prima weer geweest met wat onder 0 temperatuur uitschieters. Laat het nou vrijdag, terwijl wij de hele dag op de fiets zitten, gaan regenen. Helaas, achteraf viel het mee. Wel miezer, met een pet op goed op te lossen. Maar de kou viel tegen, van het fietstempo werden we namelijk niet warm. We startten aan de overkant van de rivier in Pudong aan de East Bund waar Ingrid en ik al om 8.30 uur ons moesten melden. We zaten dus om 7.45 uur al in de metro. Daar stonden de fietsen voor ons, de gids Bato en 6 andere deelneemsters klaar. We volgden het, voor ons zeer bekende, fietspad en kwamen bij het eerste Modern Art Museum aan. Ik ben er al vele malen voorbij gereden maar was er nog nooit binnen geweest. We bezochten daar de expositie van de kunstenaars Philip Colbert en Trevor Andrew. Zeer bijzonder maar ook het gebouw zelf is erg indrukwekkend. Shanghai heeft erg veel geld gestoken in het opknappen van de gebouwen langs de Huang Pu rivier. Veel industrieel erfgoed. Hierna vervolgden we onze weg en gingen we met de ferry naar de West Bund. Daar bezochten we het Power Station of Art. Vroeger wekte het energie op, nu een grandioos markant gebouw wat eens onderdeel uitmaakte van de wereld tentoonstelling. Een gedeelte was ingericht door de Chinese kunstenaar Zhang Enli. Wat je van kunst kunt vinden is erg persoonlijk. Deze expositie sprak ons minder aan. Zie de foto’s. Wel fijn dat we daar konden lunchen met warme koffie. Het laatste bezoek was het Long Museum. Daar waren 3 exposities. We bekeken de kunstwerken van Yuri Akimoto, Tomokazu Matsuyama en Ye Maozhong. Het werd al snel 14.00 uur de tijd dat we met Wilma en Jetty bij de Starbucks hadden afgesproken. Ze konden niet wachten om ook Ingrid te ontmoeten. Wat een blij weerzien en mooie afsluiting van een prachtige dag.

Afgelopen week zijn er zo’n 10 besmettingen hier in Shanghai (op 26 miljoen mensen, waar hebben we het over…) geconstateerd. Daar kun je van alles van vinden maar de Chinese lokale autoriteiten ‘treden meteen ‘op’. De compound, wijk, waar de besmette personen wonen wordt meteen afgesloten en de bewoners moeten in thuis quarantaine. Dit wordt strict opgevolgd daar de controles streng zijn en de Chinezen een andere mentaliteit (en politiek) dan de westerlingen hebben. Het heeft ook gevolg voor de rest van Shanghai daar je dan bepaalde delen maar beter niet meer kunt bezoeken. Uitkijken geblazen dus. Want iedereen heeft hier een GROENE QR-code op de telefoon. Welke aangeeft dat je gezond bent. We moeten hem sinds vorige week weer overal laten zien waar we naar binnen gaan. Deze code zit op een app welke jouw weg waar je bent geweest helemaal volgt. Kom je in een besmet gebied (ook buiten Shanghai) dan krijg je code rood en moet je in quarantaine.

De maatregelen zijn flink opgeschroefd. Onze temperatuur wordt ook overal gemeten.en we moeten onze gegevens invullen op een lijst (tel.nr. en paspoortnummer) Zo mogen we met niet meer dan 50 bij elkaar zijn. (Je wil niet weten hoe druk het nog in de metro’s is…. Hutje, mutje….) Helaas werd door dit alles de Nieuwjaars Receptie bij de consul thuis vrijdag gecanceld. Voor mij kwam het wel goed uit. Ik was erg beroerd met een flinke verkoudheid onder de leden en lag op tijd in bed.  We houden het nog te goed.

Zaterdag voelde ik mezelf al weer stukke beter en kon ons etentje bij ons thuis doorgaan. We hadden Peter, Ingrid en Dirk uitgenodigd. De vrouw van Peter,  Kaat, zit nog ‘vast’ in Nederland. Ze mag met haar Belgisch paspoort China nu niet in. Peter kon wel een verzetje gebruiken. Hij is al 3 maanden zonder haar.  Later kwamen ook nog onze nieuwe Belgische bovenburen Annick en Patrick wat drinken. Na de kennismaking en u het uitwisselen van ervaringen hebben we ook nog volop gelachen. Zo wordt onze vriendenkring vanzelf weer uitgebreid. 

Lieve mensen wil toch ook nog even kwijt dat ik gisteren behoorlijk ben geschrokken van die vreselijke beelden uit Eindhoven.  Er zijn geen woorden voor. Ook wil ik jullie veel sterkte wensen met de vrijheidsbeperkingen die jullie zijn opgelegd. Het zal niet meevallen maar hou vol!!!!  Het komt goed als er maar velen meewerken!!! Blijf positief (van instelling) en negatief (van besmetting). 

Rest mij nog jullie een, voor zover het lukt, mooie week te wensen. Waar een wil is is een weg!!!! Tot mijn volgende blog!! Veel liefs, Lenneke