Lenneke in Shanghai, deel 115

Beste blog volgers,

Bijna is het zo ver. Nog 1 dag te gaan!! Morgen om 6 uur worden we ‘vrij gelaten’!! Ben nu al blij. Onze ‘gevangenschap’ van 2 weken zit er dan op. Ik zal het niet omschrijven als het zit er “al” op en  “de tijd is voorbijgevlogen”. Want als ik terug kijk is het echt niet zo. De uren hier tussen 4 muren duurden soms echt lang. Vooral had ik moeite met de middag. De ochtend ging redelijk vlot voorbij. 8 uur ontbijt (muesli met yoghurt en thee), 9 uur afval zakje ophalen en temperatuur meten. 10 uur bakje fruit voor ons beide klaarmaken om mijn lieve schat twee deuren verder er mee te ‘verwennen’. Die ik als ‘een dief in de nacht’ stiekem bij Jack op het krukje voor zijn deur neerzette. En dan is het zo 12 uur. Telefoontje “your lunch is ready”, op het krukje voor de deur buiten in de gang. Meestal stond ik later op. Je verschuift je dag en nacht ritme. Dan had ik echt nog geen zin in een warme lunch. Hier voor in de plaats at ik het witte bolletje en croissant van de ochtend. Lekker met een kop Cup a Soup en een kopje thee. Belegd met mijn Hollandse belegen kaas, een eitje ook van het ontbijt of hagelslag. Dan om 13.00 uur weer ‘bezoek’ aan de deur. 2e keer temperatuur meten. Het is de bedoeling dat je het zelf doet en dan doorgeeft. Maar na twee dagen ben ik er mee gestopt, de ‘verpleegkundige, compleet in maanpak’ meet het toch nog na. Erg omslachtig. Om 18.00 uur een belletje “your diner is ready”. Maar meestal hoorde ik het personeel al veel eerder in de gang ‘rommelen’ tijdens het uitdelen van de plastic bakken. Dan pakte ik het eten alvast voordat het te koud werd.

Zojuist is voor de 3e keer de COVID test afgenomen. Morgen als we weggaan krijgen we de uitslag. Zo juist ook de instructies gekregen voor vertrek. We mogen ‘te voet’ naar huis, hoeven niet meer met de bus mee!! Een afstand van 500 meter. We wonen aan de andere kant van de straat. Denk wel dat we misschien 2 keer moeten lopen. Hebben nogal veel bagage. Ik was zaterdag al begonnen met ‘inpakken’. Nou ja, de koffers opnieuw indelen. Ook moeten we een rekening betalen van een kleine 1800 euro!! De hotelkosten. Ja, je moet er wat voor over hebben……

Tijdens ons verblijf hebben we 3X een bestelling gedaan bij de Aldi. Nu weet ik precies wat je aan drinkwater en WC papier gebruikt in 2 weken tijd. (BOEIE) Zo opgesloten zitten heeft ook wel een voordeel hoor. Het maakt namelijk niet uit hoe dat je er uit ziet. Geen make up en elke dag een hemdje en korte broek aan. Gaande weg de dagen besefte ik ook wel dat ik het eigenlijk wel prettig vond dat we niet bij elkaar op de kamer zaten. Jack heeft constant doorgewerkt dus druk met telefoneren. Ik doe graag mijn eigen ding, bellen, lezen, muziek luisteren en filmpjes kijken. Zo hebben we elkaar niet gestoord. Ik keek wel uit naar de avonden wanneer Jack mij om 19.00 uur kwam opzoeken. Samen een bakkie, spelletje en voor de TV. 

Je zou denken wat een saaie bedoeling. Inderdaad van een avontuur kun je dit keer niet spreken. Maar als je denkt dat het geen spanning geeft heb je het mis. De bestellingen werden bij mijn deur afgeleverd. Ik zette op een middag een fles water bij Jack op het krukje en klopte op zijn deur. Draaide mezelf om en ……… terwijl ik terug liep naar mijn kamer stond er ineens een ‘maanmannetje ‘ voor mijn neus. Oeps betrapt, je mag namelijk niet zonder toestemming  je kamer uit laat staan bij elkaar ‘op bezoek’ gaan. Hij zei niets maar keek erg verbaasd. Mijn hart sloeg een slag over. Zei netjes “Ni hao” en wist niet hoe snel ik in mijn kamer moest komen. Poeh, jeetje maar meteen Jack laten weten dat ze mij in de gang gezien hadden. Dit zou zeker nog wel een staartje krijgen dacht ik. Allebei maar dezelfde verklaring bedacht. Maar goed dat hij mij niet uit de kamer van Jack had zien komen dan was ik verder van huis geweest. (Of weer terug naar ‘huis’) Gelukkig hebben we er niets meer van gehoord. Wel zijn we voorzichtiger geworden met de ‘deur uit gaan’. Eigenlijk bizar voor woorden maar dit is wel de realiteit. We werden al door vrienden hier gewaarschuwd “kijk uit waar je mee bezig bent”. Nou ja een beetje spanning…….. is ook niet ongezond. 

In mijn vorige blog schreef ik al waar ik mezelf zo de hele dag mee bezig heb gehouden. Mijn grootste tijdverdrijf is toch wel met mijn foto’s aan de slag. Ik heb maar liefst 5 Albelli fotoboeken gemaakt. Ik was nogal achter. Fijn als je alle tijd van de wereld hebt, het een grote liefhebberij van je is en dan met een gezellig muziekje op de achtergrond. Je ziet dan ook wel weer heel veel foto’s, heel veel herinneringen van de afgelopen jaren voorbij komen. Soms, na veel foto’s van Anneke, werd het me wel eens te veel. Maar deed me ook goed om terug te kijken op heel veel mooie tijden die we samen hebben doorgebracht. Mijn laatste boek is een jaarboek van Musa; Musa 2020. Helaas kan ik niet verder. Mijn telefoon en I-pad is van Apple, dus verbonden met elkaar. Mijn laptop is Android, een ander systeem. Nu moeten elke keer de foto’s van mijn telefoon overgezet worden op de computer. Tot nu toe goed gelukt alleen gisteren ging het mis. Mijn “help-desk” ‘aan huis’, kreeg het dit keer ook niet voor elkaar. Zo balen…. Als de techniek je toch in de steek laat. 

Inmiddels is dit mijn 3e blog en neemt ook wel weer aardig wat tijd in beslag. Het schrijven, herlezen, plaatsen en dan de foto’s erbij met tekst. Daarnaast ben ik in februari begonnen met het maken en versturen van GREETZ kaarten. Wat een sublieme uitvinding. Zeker als je aan de andere kant van de wereld woont en iemand een kaartje wilt sturen. Gisteren heb ik nummer 52 verstuurd!!!! Ook een hele leuke bezigheid zeker als je graag met je foto’s werkt. Inmiddels combineer ik het met PIC-COLLAGE. Een manier om een collage van foto’s net weer wat netter op papier te krijgen. Het contact met mijn familie en vrienden laat ik zeker niet verslappen. Iedereen is me veel te waardevol en dierbaar.

Erg fijn was dat ik de afgelopen twee weken dagelijks appjes en telefoontjes kreeg. Een prima  afleiding. Ik heb maar liefst 4 x mijn oefeningen gedaan, niet van harte maar wel noodzakelijk. Het bad als beloning was heerlijk. Inmiddels is mijn fles badschuim op. In “De 7e zus” ben ik nog niet op de helft. Toch minder gelezen dan ik had gedacht. 

De eerste dagen had ik er erg veel moeite mee dat er voor jou bepaalt wordt wat er gebeurd. Of je het er mee eens bent of niet. Maar dit is China, een dictatuur en vooral geen vrije meningsuiting. Je moet je er (als individu) bij neerleggen want je druk maken heeft geen zin en kost allemaal negatieve energie. Gemakkelijker gezegd dan gedaan.  De Chinezen zelf weten niet beter, zijn in deze cultuur opgegroeid en volgen ‘gewoon’. Een enkeling daar gelaten. Kijk maar wat er allemaal in Hongkong gebeurd. Onze Chinese vriendin vond het al zo vreemd dat er in Nederland zo veel weerstand is met betrekking tot de Corona maatregelen. Deze week wordt hier de 100–jarige verjaardag van de Chinese Communistische partij gevierd. Op TV is er het een en ander hierover voorbij gekomen. Er is totaal geen sprake van democratie, geen ruimte voor een tegen geluid. Er is geen oppositie mogelijk, alleen maar socialisme. Dit valt voor ons nogal eens moeilijk te begrijpen als je kijkt waar wij vandaan komen en opgegroeid zijn. Maar in de periode dat je hier woont pas je jezelf aan, je bent het er niet mee eens maar hebt wel respect. 

Zo dit was ie weer. Ik denk voor jullie een minder interessante blog maar voor mij twee onvergetelijke weken. Wel hoop ik dit niet meer mee te hoeven maken. Mijn lijstje van wat ik deze week allemaal wil gaan doen ligt allang op mij te wachten. Vooral lekker op de fiets naar buiten en het zien van mijn vriendinnen. Vandaag komt nog wel maandag 21 juni weer helemaal in stapjes voorbij. Onze reis van Nederland naar China. Dit daar Ingrid mijn vriendin het vandaag in haar eentje gaat klaren. Ze stapt vandaag, nu ze haar GREEN-CODE al heeft ontvangen, weer in het vliegtuig op weg naar Shanghai. Ze moet dan voor de 3e keer in quarantaine, een bezigheid waar je liever geen expert in wordt. Maar ik ga haar helpen er weer doorheen te komen want het went NOOIT!!! 

Lieve allemaal, maak er een mooie week van en dan deel ik jullie mijn belevenissen na de quarantaine tijd weer in mijn volgende blog. Heel veel liefs, Lenneke!!