Lenneke in Shanghai, deel 116

Hoi allemaal,

Daar ben ik weer. Inmiddels al weer een week ‘levend in vrijheid’. Het wennen om weer thuis te komen ging heel snel van zelf. We werden helemaal verrast toe we binnen kwamen. Joye had maar liefst 3 bossen bloemen en een wijntje neergezet. Wat een prettig welkom! Het was nog wel even afwachten hoe onze 3e week eruit zou zien. Voor de  quarantaine periode stond namelijk 14+7. Twee weken hotel en 1 week thuis. We kregen een brief mee met daarin de regels. We mogen niet in een grote menigte vertoeven en moeten 2 keer een Covid test doen in een nabij ziekenhuis. Het stelt dus weinig voor. We denken dat het een manier is om mensen nog meer af te schrikken om te reizen. Jack moest wel nog 1 week thuis werken, morgen waarschijnlijk weer naar kantoor. Maar dat is ook een policy van het bedrijf. Vanochtend onze 2e test gedaan (in totaal 6), waarschijnlijk krijgen we dan snel een bericht dat alles oké is. Maar afgelopen vrijdag ‘toverde’ Dirk al een groene QR-code op mijn telefoon, waar het dus allemaal om te doen is. 

Nu inmiddels weer ‘back to normal’. De afgelopen week heb ik het rustig aan gedaan. Mezelf de tijd gegeven om weer te wennen aan het leven in Shanghai. Dat viel niet zo mee want het is hier overdag maar liefst rond de 37 graden met een gevoelstemperatuur van 46 graden!! Als je fietst met een beetje wind nog wel om te doen maar als je dan stilstaat en afstapt druipt het vocht van je lijf. Jeetje, daar wen je dus niet aan. Je moet je aanpassen, als je thuis komt droog goed aantrekken. Nu weet ik ook weer waarom ik het vorig jaar niet erg vond om de zomer in Shanghai te missen. (We waren 8 maanden door omstandigheden in Nederland) Dus het verlangen naar lekker in de tuin zitten is nu weg. Buiten de hitte stikt het ook nog eens van de muggen. In de avond daalt de temperatuur naar 27 graden. Alleen na een fikse regen bui is het te doen om buiten op het terras te zitten. Dan koelt het af naar een aangename temperatuur. Echt tropisch dus. 

Afgelopen week heb ik wel twee keer de masseur bezocht. Hij heeft mijn toch wel stijve spieren flink aangepakt. Ik ben naar het zwembad geweest. Vanaf mijn hotelkamer keek ik op een afstand bijna smachtend naar het frisse water. Kon zo het zwembad binnen kijken. Om er dan weer in te liggen en de nodige baantjes te trekken voelt weer heerlijk. Joye en Patrick hebben hier gegeten. We hadden zoveel bij te kletsen. Voor Patrick ook een prettige afleiding. Zijn vrouw, Annick, is inmiddels 5 weken in België en komt waarschijnlijk in september pas terug. Hij is onze bovenbuurman en inmiddels fietsmaatje van Jack. 

Ik ben bij Deborah op bezoek geweest. Helemaal niet vervelend, we hebben samen met haar zoontjes Marcus (4) en Alexander (2) heerlijke verkoeling opgezocht in het zwembad van hun compound. Het was gezellig en fijn om elkaar na ruim 3 maanden weer te ontmoeten. Ook ben ik bij Mylou op bezoek geweest. Zo leuk om nu de kleine Livia van 14 maanden te zien rondstappen. Niet fijn is om van hun te horen dat ze hun families missen. Zo ook hebben de opa’s en oma’s de kleinkinderen al ruim een jaar niet meer in levende lijve gezien. Met kinderen reizen naar Nederland en daarna in quarantaine is  ‘mission impossible’. Ook weet je vooraf niet hoe het kan verlopen. Je hoort verhalen dat ouders en kinderen gescheiden worden van elkaar. Ik heb inmiddels wel ervaren dat het  anders is om je kleinkinderen op FaceTime mee te maken of in je armen te kunnen sluiten en hele dagen met ze te vertoeven. Begrijp helemaal wat deze grootouders meemaken en missen, valt echt niet mee. Zo ook is er voorlopig nog geen perspectief. Er wordt zelfs gesproken dat China tot en met 2022 ‘op slot’ blijft. Ook voor ons geen fijn vooruitzicht als ik vanaf december weer in Nederland woon. Maar we zullen het zien. Nog maar niet te veel op de zaken vooruit lopen. 

Vrijdagavond konden we ons weer bij “Only The Braves” voegen. We hebben elkaar behoorlijk gemist. De samenstelling van deze vrijdagavond vriendengroep verandert wekelijks. Dit is afhankelijk van wie er op zakenreis is, naar Nederland is of in quarantaine zit. We waren met 9 personen. Het was een speciale avond. Een afscheid was door de Nederlandse Vereniging samen met het consulaat georganiseerd voor Onny ons Brave lid en nog twee vertrekkende consulaat medewerkers. Tevens werd dit gecombineerd met de maandelijkse vrijdagavond borrel van de NVS. Voor ons een prima gelegenheid om vooraf ook daar, bij Cottons, een hapje te eten. Fijn om weer vele bekenden te ontmoeten en naar elkaars ervaringen te luisteren. Een geslaagde avond.

Zaterdagavond zijn Dirk en Patrick komen eten. Na een fikse regen bui hebben we zelfs buiten op ons terras kunnen borrelen. Dirk is nog maar 1 week alleen, Ingrid komt over 8 dagen vrij uit quarantaine (3e X)! Inmiddels heb ik een paar keer spullen voor haar naar het hotel gebracht. Ze zit in een ander quarantaine hotel dan wij zaten. (Slechts 20 minuten fietsen) Hier zat ze ook de vorige keer en is er tevreden over. Buiten het eten, dat heeft ze afbesteld. Ze laat haar levensmiddelen ook van de Aldi komen. Vanochtend zijn Jack en ik wezen  zwaaien  naar haar. Was wel even een zoektocht. We moesten via een omweg, 12 trappen op om op het op de 6e verdieping van het platte dak van het binnen plein te komen. Toen haar gebeld. Al snel kwam er een witte handdoek uit een raam op de 17e verdieping. Toch gezellig om zo even met elkaar al is het via de telefoon gekletst te hebben. We weten precies wat ze nu doormaakt en ook dat het fijn is om af en toe wat afleiding te hebben. 

Jack heeft inmiddels het race fietsen weer opgepikt. Hij heeft er al weer 2 tochten opzitten. Om het drukke verkeer en de hitte zoveel mogelijk te vermijden vertrekt hij om 5 uur in de ochtend. Door de weeks zijn het tochten van 40 tot 60 KM en in het weekend  van over de 100 KM. Voor elke dag is er wel een groep waar je jezelf bij aan kunt sluiten van verschillende niveau’s. Het komt steeds meer in trek. Er zijn al heel wat Nederlanders die zich bij deze internationale fietsgroepen hebben gevoegd. Ook gaan er nu regelmatig mensen de stad uit om een weekend in een buiten gebied te fietsen. Ook Patrick, hij fietste al veel in België, is een echte liefhebber. Fijn om zo, naast een drukke baan, je hoofd leeg te maken. Als het weer het niet toelaat om te gaan, regen, dan doet Jack mee aan de spinning sessie in de sportschool of loopt zijn bekende rondje bij de rivier. 

Helaas is mijn Pilates instructrice Tamara terug naar Duitsland voor een aantal maanden. Ik hoop dat het me lukt om een vervangende klas te vinden. Voel toch wel dat het belangrijk is voor mijn lijf om vooral de rug en buikspieren te trainen. 

Gisterenmiddag hebben we de zondagmiddag routine weer opgepikt. Het bezoeken van een terras in The French Consession. We hadden met Patrick en Wilma en Hans afgesproken. Gelukkig was het niet zo druk maar wel heel erg warm.  Zo fijn om met hun de gebeurtenissen van de afgelopen maanden weer eens te delen onder het genot van een lekker drankje en een hapje. En zo is er weer een nieuwe week begonnen. Inmiddels is de Ayi gekomen om onze woning de wekelijkse schoonmaakbeurt te geven. Ik ga mijn zwemspullen pakken en zoek het frisse water op. Straks zet ik de foto’s bij dit verhaal. Mocht ik te weinig ‘de moeite waard ervaringen’ hebben om met jullie te delen dan ga ik over naar het schrijven van mijn blog om de 14 dagen in plaats van elke week. We zullen zien. 

Voor nu wens ik jullie een hele fijne week en tot blog 117. Heel veel liefs Lenneke!!