Lenneke in Shanghai, deel 121

Hoi lieve blog volgers,

Sinds vier weken hebben we nieuwe boven buren. We hebben niets van hun intrekken, de verhuizing, meegekregen. Regelmatig staat er een vrachtwagentje voor de voordeur wat wij door het keuken raam kunnen zien. De ingang is voor maar liefst 90 woningen en daar vinden nog al eens wisselingen plaats. Wel viel het ons vanaf een gegeven moment op dat er mensen boven ons wonen. We hoorden ze namelijk en ik zag ook twee jonge meisjes op het balkon. Alle Chinezen trekken hun schoenen uit als ze naar binnen gaan. Behalve onze boven buren. Denk dat de kinderen niet veel buiten komen om van hun energie af te komen. Ze rennen namelijk erg veel op en neer. Ook zit er een muzikant in het gezin. We horen dagelijks de piano. Nou kunnen wij best wat hebben wij hebben ook twee jongens die jong zijn geweest, maar toen twee weken geleden op een zaterdag avond het plafond begon te druppelen, lekken, moesten we actie ondernemen. Dit is ons namelijk twee jaar geleden ook al eens overkomen. Joye was destijds onze bovenbuurvrouw en wilde haar vloer eens grondig schoonmaken door er emmers met water overheen te gooien. Geen succes, er moest een stukadoor en schilder aan te pas komen om het plafond te herstellen. 1000 excuses en een hele vreemde manier om kennis met elkaar te maken. We zijn nu goede vrienden van elkaar. Maar terug naar die zaterdagavond. Jack is meteen naar boven gegaan en werd binnen gelaten. Ze waren de hele dag afwezig geweest en zagen net dat vooral de keuken vloer blank stond. Ergens was er dus iets behoorlijk mis. De nieuwe buurman, James, kwam later met een monteur bij ons de schade eens opnemen. Uiteindelijk is het op 5 plekken gaan lekken, genoeg bakjes en handdoeken, flinke kringen in het plafond en 4 dagen later was het eindelijk droog. Wat bleek, ze hadden een probleem met de afvoer van de wasmachine. Dat is vrij snel verholpen. Maar daarnaast is de constructie van de vloer ook niet optimaal. We moeten doorgeven wanneer het plafond droog is zodat het gerepareerd kan worden. Dat gaat na onze vakantie gebeuren. Ik hoop de volgende keer op een prettigere manier kennis te maken met nieuwe buren.

Afgelopen zondag hebben we weer eens een evenement van de Nederlandse Vereniging meegemaakt. De jaarlijkse BBQ. Deze wordt elk jaar na de zomer vakantie georganiseerd. Vorig jaar waren we er niet maar het jaar ervoor vond deze plaats in een heel groot park. Dit keer was er gekozen voor een locatie in het centrum.  Het restaurant Tomatito, waar pas de Nederlandse kok Koen is vertrokken, heeft een prachtig dak terras. Helaas kon het daar niet geregeld worden. Het is niet overkapt en de weersvooruitzichten waren slecht, veel regen. Zo ook hoorde ik bij aankomst dat er een hooggeplaatst persoon het museum over De Partij aan de overkant zou bezoeken. Ze waren gebeld, geen activiteiten op het dakterras tussen 16.00 en 17.00 uur. Heel bizar, maar zo doen ze dat hier. We vroegen ons al af waarom er zoveel politie op de straat was. Het gebeuren vond nu plaats op het grote terras aan de zijkant van het restaurant wat ze helemaal konden overdekken. Heel geschikt en gezellig met een prachtig uitzicht over de wijk Xintiandi. In plaats van zelf het vlees te grillen werd er voor ons gebakken en op het buffet gezet. Heerlijke hapjes met als uitschieter de Paella. Er waren zo’n 40 mensen waarvan we er enkelen kenden. Dus tijd om ‘bij te kletsen’. Daarnaast werd ik aan twee dames, Francoise en Carla, voorgesteld. Nieuwe gezichten, niet vreemd ze wonen in Beijing. Wat wil nou het geval. Er kan wel van Beijing op Schiphol rechtstreeks gevlogen worden maar niet anders om. Na hun reis kwamen ze in Shanghai aan. De welbekende 2 weekse quarantaine plicht werd voldaan in een hotel en nu waren ze nog onder controle voor hun 3e week in een ander hotel. Deze week vliegen ze naar huis, naar Beijing, waar ze alsnog een 4e week onder controle moeten blijven. Ja je moet er wat voor over hebben om je familie te willen ontmoeten in Nederland. Tijdens hun reis kwamen ze Eline tegen die hun uitnodigde voor de BBQ. Dat was na twee weken opgesloten te hebben gezeten een zeer aangename verrassing. Dat is dan weer het mooie aan het expat leven. Je ontmoet steeds weer nieuwe mooie mensen met allemaal een eigen verhaal. Erg interessant en maakt het leven hier zeker niet saai. Nou bleek ook nog dat beide dames weer mensen kennen die ik ook al eens heb ontmoet. Wat is de wereld ‘klein’. Leuk toch. Weer een geslaagde dag.

Ons, Ingrid en ik, bezoek aan de Flower Market vorige week was erg succesvol. Het is toch nog zo’n 30 minuten fietsen hier vandaan. We boften dit keer en konden met haar chauffeur mee. Niet alleen handig voor het vervoer maar zeker ook vanwege de ruimte in de auto. Ik ging helemaal ‘los’ met het uitkiezen van planten en bloemen om mijn potten op het terras mee te vullen. Dit keer geen eenjarige planten maar vaste planten. Dit daar wanneer ik niet meer hier ben Jack alsnog kan genieten in de tuin en geen rompslomp heeft met de potten. De tuin onderhouden is niet zo zijn ding. Het kwam goed uit dat ik samen met Ingrid was. Ze is bloemist en kon mij zodoende volop adviseren. Ingrid had ook geen moeite om wat moois te vinden voor de potten op haar balkon en met nog twee zakken potgrond erbij was de auto helemaal gevuld. Zo’n chauffeur is niet alleen handig voor het vervoer maar het naar binnen sjouwen van de inkoop nam hij ook voor zijn rekening. Handig hoor en een hele aardige man, Mister Gu.Inmiddels is de klus geklaard en ziet het terras er mooi, kleurrijk en gezellig uit. Gisteren nog even de (kunst) grasmat van onkruid en bladeren ontdaan en ik ben weer blij. Ik heb al lekker op mijn bedje genoten en inmiddels de eerste vlinders gespot. “Wildlife is back in the garden” Alleen het weer is sinds gisteren omgeslagen. Er valt genoeg water voor de planten maar ook is er weer, voor de 2e keer dit jaar, een tyfoon op komst. Er zijn al metro lijnen en treinen stilgelegd en activiteiten afgelast. Of de trip van Jack morgen naar Qingdao doorgaat voor een 4 daagde beurs is nog maar de vraag. Zijn vliegticket is al gecanceld. Misschien wordt het een 9 uur durende auto rit met 3 collega’s. We gaan het meemaken. 

De wekelijkse repetities van IW (International Woman)-Choir is tijdens de zomer gewoon doorgegaan. Met een minimum van 4 deelnemers viel het niet mee om de liedjes 2-stemmig te zingen. Vorige week echter waren we met maar liefst 12 personen. Het maakt een groot verschil uit. Gelukkig gaat het Chinese lied niet door. Het Japanse lied wel, maar met 4 Japanse dames in ons midden gaat dat zeker lukken en het is ook erg mooi. Zo is het Japans een veel gemakkelijkere taal dan het Chinees. En jawel ik mag een stukje solo zingen. We doen een medley van Disney songs waar ik de alt partij van zing. Dit alles oefenen we voor een aantal voorstellingen in de komende maanden. Altijd fijn om ergens naar toe te kunnen werken. Tegen die tijd zal ik wel een video plaatsen.

Ik schrijf altijd over de belevenissen die ik mee maak. Dit keer wil ik ook graag een ervaring van Jack met jullie delen. Jullie weten inmiddels dat hij een “nieuwe liefde” heeft…. Het wielrennen. Hij maakt wekelijks wel 4 a 5 tochten.  Afgelopen zaterdag is hij voor de eerste keer met een groep van 9 personen de stad uit geweest om te gaan fietsen. Na een vroege start ging hij samen met Patrick en hun racefietsen met de taxi naar het treinstation. Ze namen de hoge snelheidstrein om 6.15 uur naar Zhuji, 230 KM verderop. Daar sprongen ze om 8 uur op de pedalen. Paul had de trip voorbereid en een mooie route uitgekozen.  De heen weg verliep door een behoorlijk bergachtig gebied met stevige klimmen erbij en hele snelle afdalingen. De terugweg was minder gecompliceerd. Ze waren maar liefst 7 uur onder weg en hadden een kleine 100 KM afgelegd. Fijn dat er twee Chinees sprekenden bij waren. Was toch wel handig tijdens het bestellen van de lunch in een klein dorpje. Om 15.00 uur hadden ze na een prachtige tocht en zeer voldaan gevoel de trein terug naar Shanghai. Om 17.00 uur ontving ik twee zeer enthousiaste mannen vol verhalen van een lekke band tot het fietsen door een grot en door de modder. Leuk hoor, had er zelf wel bij willen zijn. Ze vinden het echt voor herhaling vatbaar.

Dit was hij weer. Nu gaan we ons voorbereiden op de vakantie van a.s. Zondag. “The Classic Silk-route”. In blog 122 ga ik er jullie uitgebreid over vertellen. Eerst maar even afwachten of de tyfoon nog spannende momenten met zich meebrengt…. Het valt er nu met bakken uit. De storm valt nog wel mee, is onderweg… We gaan het mee maken.

Heel veel liefs, Lenneke!!