Lenneke in Shanghai, deel 128

15 november 2021 - Shanghai, China

Beste trouwe blog volgers,

Meestal begin ik met mijn eigen ervaringen. Dit keer wil ik mijn verhaal met een belevenis van Jack starten. Hij had namelijk een fietsweekend buiten de stad. Vrijdagmiddag vertrokken ze om 13.00 uur met 11 personen in een grote bus richting Huangshan. Ja klinkt bekend he! Inderdaad, in dat gebied hebben wij een aantal weken geleden de Yellow Mountains bezocht. Prachtig daar. Dit keer met de bus, toch iets praktischer met al die racefietsen erbij dan met de trein. Het was maar liefst een bus trip van zo’n 6 uur. Er waren twee overnachtingen geboekt in een Homestay. De eigenaar, een Engels man, verzorgt er de fietstochten en wandelingen. Bij zijn vertrek had ik Jack nog even op zijn hart gedrukt om niet als eerste boven te willen aankomen…. Ik ken hem en zijn ‘competitiedrang’. De rest van de groep zijn dertigers….Zaterdag moesten ze vroeg uit de veren voor een tocht van zo’n 160 KM. Op de vlakke weg geen lange afstand maar in zo’n bergachtig gebied met af en toe stijgingen van zo’n 20% best pittig. Halverwege de dag kreeg ik een berichtje van Irene. Een vriendin van ons en was ook bij de fiets groep. ‘Vreemd’ dacht ik, zij zit toch op de fiets?? Ja hoor, het was Jack die met haar telefoon een bericht stuurde. Zijn telefoon was kapot. Dan ben je helemaal ontmand, zeker hier. Geen navigatie, betalingen, groene code, taxi bestellen enz. Heel lastig. Maar later hem wel gesproken. Het was een grandioos mooie tocht. Helaas had Jack bij de 120 KM moeten ‘afhaken’ en een verkorte route terug naar de homestay moeten nemen. Hij had zichzelf namelijk ‘opgeblazen’….. Het betekent dat je spieren verzuren en je eigenlijk niet meer verder kunt. Bij evaluatie zijn er meerdere redenen benoemt hoe dit heeft kunnen plaatsvinden. Te veel gegeven bij het begin, te weinig getraind, te weinig gegeten of gedronken. Jack denkt zelf het laatste. Vervelend maar daarna toch weer snel opgeknapt. In de avond was er een BBQ georganiseerd en werden alle spannende belevenissen van de dag uitgewisseld. Op zondag stond er in de ochtend nog een fietsrit of een wandeling op het programma. Zo kon er volop genoten worden van deze mooie omgeving. Vroeg in de avond was Jack weer thuis vol met verhalen van dit geslaagde en voor herhaling vatbare weekend. Hij moest snel met zijn telefoon naar de monteur.

Wetende dat Jack er het weekend niet zou zijn, trok ik mijn eigen plan. Ben vrijdag met The Braves wezen eten. Weer gezellig en lekker. Op zaterdag had ik met Patrick afgesproken. Nadat we zijn nieuwe bril bij de Fakemarket in Pudong hadden opgehaald gingen we door naar de Jin Mao Tower. Deze toren staat te pronken tussen de Shanghai Tower en Financial Tower, zowat naast The Pearl Tower. Deze vormen samen de markante Skyline van Shanghai aan de Pudong kant. Het is de enige toren waar ik nog niet in was geweest en van horen zeggen zeker ook de moeite waard is. Toch mezelf vrijdag eerst maar even ingelezen. Met 420,5 meter is het de 3e hoogste gebouw van Shanghai. De bouw duurde 5 jaar en is in 1999 voltooid. Het telt 88 verdiepingen. Het observatie deck is op 340 meter hoogte. De vloeroppervlakte omvat 2,3 hectare. De architect, Adrian D. Smith, heeft de traditionele Chinese Cultuur elementen gecombineerd met de nieuwste bouwkundige stijlen van deze tijd. Dit maakt het een van de best geconstrueerde gebouwen van China. En ook zeer markant van aanzien. Het gebouw bevat moderne kantoren, een luxe 5-sterren hotel; The Grand Hyatt van de 53e tot aan de 87e verdieping, expositie ruimtes, conferentie ruimtes, een observatie deck welke 1000 personen kan houden en entertainment faciliteiten. De liften zijn super snel. In minder dan 45 seconden brengen ze jou naar de 88e verdieping. (9,1 meter per seconde). Dit voel je wel aan je oren. De kelder van de toren is 3 verdiepingen diep welke 800 auto’s en 2.000 fietsen kan bergen.

Al lezende kwam ik tegen dat dit gebouw ook een Skywalk heeft. “Rond lopen in de wolken”. De bezoekers kunnen over een 60 meter lang en 1.2 meter breed pad van glas op 340 meter hoogte buiten om lopen. Ik dacht meteen: Een nieuwe uitdaging!!!! Bij de kassa werd ik verrast omdat ze mijn leeftijd vroegen……. Een teleurstelling voor Patrick. Alleen tot en met 59 jaar mag je deze belevenis ervaren!!! Hij is net een aantal maanden 60 en ik pas over 36 dagen. Dat was boffen, net op tijd!!!! Na eerst de grandioze panorama’s vanaf het observatie deck (binnen) te hebben bewonderd moest ik me gaan melden. Eerst een hele lijst invullen en al mijn sieraden af doen. Na de scan kon ik de wachtruimte binnen. Daar een harnas aan, helm op en slip vrije schoenen aan. Tijdens het wachten bekijk je een instructie video. Niets wordt aan het toeval overgelaten, veiligheid boven alles. Per half uur kunnen er 10 bezoekers tegelijk met twee begeleiders het ‘pad bewandelen’. Je wordt helemaal gezekerd aan twee kabels en daarna vast gemaakt aan een soort katrol die over een rail gaat. Dan de deur uit naar buiten….. Even heel spannend maar mijn maag liet me niet in de steek. Wel vreemd hoor. In eerste instantie probeer je zo dicht mogelijk langs de glazen wand te blijven en later beweeg je jezelf al iets meer ontspannen. Ik mocht voor aan in de rij. 3 jonge koppels volgden. De begeleider gaf ons opdrachten om steeds een andere pose aan te nemen. Er werden op twee momenten foto’s genomen. Dat was het meest spannende. Zo ver mogelijk aan de rand staan, benen gestrekt, naar buiten hangen en je armen ‘los’…. Handen in de lucht. Poeh poeh, ik liet het bij een hand los. Vond mezelf al heel dapper, zeker met die gillende Chinese meisjes achter me. Het was wachten op elkaar. Ik ging steeds even tussendoor zitten om van het geweldige uitzicht te genieten. Ook ging mijn blik regelmatig door het raam naar binnen, Patrick maakte een hele foto sessie. Handig zo’n privé fotograaf erbij. Maar ook aan deze ‘once in a lifetime -experience’ kwam een einde. Dit had ik niet willen missen, wat een ervaring. Daarna was het ‘bij komen’ met een biertje op een terras aan de rivier en ondertussen genieten van een ondergaande zon. Heel bijzonder. 

Zondag stond er voor mij voor de 3e keer een activiteit met onze grote kindervriend op het programma. Ook Sinterklaas is weer in Shanghai aangekomen en bezocht de kinderen van de Nederlandse Vereniging. (NVS) Dit keer niet in het bekende Pearl Theater maar in het Crown Plaza Hotel. De middag werd geopend met een video van de aankomst van de Sint in Shanghai. Hij stond op het verkeerde adres en werd achter op een scooter naar het hotel gebracht. Hilarisch dat beeld. Wat zullen de filmmakers lol gehad hebben. Zo ook de Chinese toeschouwers in de straten natuurlijk. Helaas konden de ‘hulpjes’ van de Sint niet mee. Ze waren positief getest… Dus gelukkig dat er extra mensen waren, onder andere ik, om de sint te helpen met het uitdelen van de cadeau’s en de zakjes met pepernoten. Maar tijdens dit plan moesten we nog wel even het juiste jasje aan en muts op. Zo kun je ook de hele Pieten discussie omzeilen. Geen schmink voor de hulpjes!! De kinderen vonden het allemaal prima. Er werd uit volle borst gezongen. De ballonnen jongen en schmink juf vermaakten de kinderen met veel plezier. Er was volop drank en eten voor de innerlijke mens. Een erg sfeervolle middag met een gezellig samen zijn van jonge gezinnen en waar ook weer nieuwe contacten werden gelegd. Mooi om op deze manier wat van onze cultuur, traditie terug te zien.

Zo heb ik nog 4 weken voor de boeg. Het regelen voor mijn verhuizing gaat ook door. Zo heb ik inmiddels mijn laatste 4 dozen aan Mylou mee kunnen meegeven. Zij gaat samen met haar man Enrico en 18 maanden oude Livia woensdag terug naar Nederland. Weer een afscheid. Afgelopen zaterdag bij hun thuis een “Goodbye-party” in hun lege appartement. Het voetbalteam had een prachtige video gemaakt. Vanmiddag boden Deborah en ik een lunch aan voor Mylou. Gezellig, toch ook even ons leven hier in Shanghai geëvalueerd.  We vergaten helemaal om een foto te maken. Zo gauw als de spullen uit hun container arriveren ga ik ze in Barneveld opzoeken. Kan nog wel eens 3 maanden duren. Zo ook heb ik afgelopen vrijdag “proef-ingepakt”. Al mijn spullen in de koffers gedaan om te kijken of ik toe kom met de ruimte. Ja wel hoor, zelfs nog plek over. Weer een geruststelling. 

Zo gaan nu de weken snel voorbij en probeer ik er nog heel bewust van te genieten. Maak er maar een mooie week van!! Tot blog 129!!! Veel liefs Lenneke!!!

Foto’s

6 Reacties

  1. Annie:
    15 november 2021
    Jeetje Lenneke, wat een belevenis weer.
    Maar hopen dat je weer kunt wennen aan het saaie leven hier.
    Het opwindende hier zijn de nieuwe Corona maatregelen waar de mensen dan weer tegen protesteren.
    Maar als jij terug bent zijn we weer 4 weken verder dus misschien gaat het dan weer wat beter.
    Geniet nog van jouw laatste weken daar.
    Liefs van ons😘
  2. Dorethé:
    15 november 2021
    Hoi Lenneke,
    Maak jij niet wat mee, dan doet Jack het wel. Wat vervelend om eerder te moeten stoppen met zijn fietstocht. Maar ja, gezondheid voor alles. En wat een belevenis om op zo'n hoge toren te staan. pff niets voor mij denk ik. hihi. Maar goed, je maakt wel heel wat mee daar. Dat zal hier wel weer heel anders worden. Wel leuk dat je dat nog hebt kunnen doen voor je terug naar Nederland komt. Begint nu echt af te tellen. Geniet daarom nog van je weken daar en van Jack natuurlijk. Het zal voor hem nu ook heel anders gaan worden. Tot de volgende keer. Veel groetjes
  3. Lian van berlo:
    16 november 2021
    Wat een waaghals! Respect Len!
    Had ik echt niet gedurft, pffffffff.
    Had Ton moeten weten, die had het wel gedaan, hahaha.
    See you soon!

    groeten uit Helmond
  4. Helene:
    16 november 2021
    Wat een belevenissen weer!! Maar oh nee, ik had het je nooit na gedaan. Brrr, ik werd al misselijk als ik naar de foto's keek. Ik vind het echt super stoer van je! Complimenten!!!
  5. May:
    16 november 2021
    Hallo Lenneke.
    Sneu , die belevenis van Jack! Had je niet hard genoeg op zijn hart gedrukt 😉.
    Je pikt nog even bijzondere activiteiten mee voordat je naar Nederland komt.
    Skywalker , wat een uitdaging. Super gaaf om te doen , dapper en stoer.
    Hopelijk wordt het straks niet zaai hier!
    Geniet nog even van daar. Succes met alles
    Lieve groetjes May 😘
  6. Janneke en Mario:
    21 november 2021
    My God wat een lef Lenneke. Echt een dare devil. Maar je bent gelukkig goed met beide benen weer op moeder aarde gekomen. En trouwens Jack doet er ook niet voor onder. Fijn dat jullie hetzelfde durven en doen. Op naar de laatste 4 weken. Ben benieuwd en geniet ervan.