Lenneke in Shanghai, deel 129

Hoi allemaal,

22 november, ‘hieperdepiep hoera’ voor mijn zus Lies!! Ze wordt vandaag 58 jaar!!! Dikke kus van een afstand!! We gaan er in december een borrel op drinken!! Mijn vorige blog eindigde ik met; ‘de tijd die hier nog over is wil ik er bewust van genieten’. Nou dat lukt aardig kan ik wel zeggen. Afgelopen vrijdag werd het maar liefst 25 graden en een zonnetje. Ik had geen afspraken dus sprong ik op Jack zijn oude race fiets. Heb de bekende rivier fiets tour gereden van een kleine 30 KM. Gaf mezelf dit keer de uitdaging om foto’s te maken van plaatjes die ik nog niet heb. Dat viel niet mee. Sinds vorige week heb ik een nieuwe telefoon dus een goed moment om de camera uit te proberen. Jullie zullen het verschil wel zien. Aan de overkant van de rivier was het ontzettend rustig. Voor mij een mogelijkheid om maar weer eens ‘de stoute schoenen’ aan te trekken. Normaal gesproken blijven we altijd netjes op het fietspad. Nu vervolgde ik mijn weg over de wandel paden. Dit keer geen parkwachter die mij ‘terug floot’.  Je bent dan dichter aan het water en hebt  heel andere panorama’s.  Het heeft weer de mooiste plaatjes opgeleverd. Na al deze inspanning heb ik mezelf getrakteerd op een lekkere lunch bij de bekende ‘Bunny Drop’. Zo’n heerlijk terras. Ik had volop genoten.

Zaterdag hadden we een ‘Goodbey-party’ van Kaat. Haar man Peter blijft nog in Shanghai. Het werd bij hun thuis gevierd. Ze wonen helemaal aan de andere kant van de stad wel 1 uur rijden met de driver. Voor mij de eerste keer om hun woning te zien. Veel expats wonen in dit gedeelte van de stad omdat het dichter bij de internationale scholen is. Het betekent wel dat je dan verder van het centrum verwijderd bent. Het voordeel om hier te wonen is wel dat er een ruime keuze is aan grote woningen, zeg maar villa’s. Zo werd ik erg verrast door het huis waar Kaat en Peter  wonen. Erg groot dus en onder het hele huis een kelder. Helemaal geschikt voor een feestje. De Italiaanse cateraar nam de keuken in beslag. We werden de hele avond voorzien van heerlijke Italiaanse gerechten. Echte verwennerij. Kaat had een mooie speech. Helemaal in Sinterklaas stijl op rijm en ook nog in het Engels !!! Ze had duidelijk aangegeven om geen cadeaus te willen ontvangen. In plaats daarvan had ze een ander mooi gebaar bedacht. We konden een donatie naar twee goede doelen overmaken. Onder deze groep feestgangers waren vrijwilligers die bij deze organisaties actief zijn. De een was het bekende “Heart to heart”, ze zamelen gelden in voor hartoperaties voor kinderen. Ik heb er al eens eerder over geschreven. Het andere doel is “Life-line”, een organisatie waar mensen naar toe kunnen bellen als ze in ‘geestelijke-nood’ verkeren.  Een geweldig initiatief. Natuurlijk alle respect voor deze keuze om geen cadeaus te willen ontvangen maar ik kon het toch niet laten om iets te geven. Dit in de vorm van een klein foto boekje met herinneringen van de periode van Kaat hier in Shanghai. Het werd zeer welkom ontvangen. Ze was er blij mee. Peter kent mij al iets beter en had in de gaten dat ik wel ‘van een dansje hou’. Een uitstekende reden om een dansvloer te creëren in de kelder. In de loop van de avond verplaatste het gezelschap zich naar de kelder. Een gedeelte ging poolen in de biljart kamer en wij gooiden onze heupen los op de dansvloer. De play listen die we van te voren hadden doorgegeven vielen echt in goede aarde. Het was een zeer geslaagde avond. Dat gaf ook wel het tijdstip van thuiskomst aan….. Maar het aller belangrijkste; Kaat had een onvergetelijke avond gehad!!

Zondag stond in het teken van een ‘meiden-uitstapje’. Maanden geleden gaf Joye aan, onze Chinese vriendin, om ons mee te willen nemen naar Suzhou. Een stad 80 KM hier vandaan. Ze is hier opgegroeid en komt er nog regelmatig. Met haar vriendin Jane, die een auto bezit, werden we al om 8.30 uur opgehaald. Viel niet mee na zo’n korte nachtrust. Maar de koffie voor onderweg hield ons wel wakker. Joye heeft ook een rijbewijs, maar zelf geen auto. Als er zich dan een mogelijkheid voordoet dat ze kan rijden maakt ze hier dankbaar gebruik van. Al snel kroop ze achter het stuur. Wij, Wilma en Ingrid, moesten wel heel erg aan haar rij stijl wennen. Het was duidelijk dat ze nog niet zo veel uren op de weg heeft gespendeerd. We kwamen zonder ongelukken na 1,5 uur veilig aan.  Joye had een programma voor de hele dag gemaakt. Het eerste bezoek was aan Tian Ping Shan. Een berg, ook wel Taiping Mountain genoemd,  net buiten de stad in een bosrijk gebied. Het heeft een 3,4 km lang wandel pad die naar een hoogte van 235 meter gaat. Deze berg heeft prachtige rots formaties en veel oude rode Esdoorns. Bij aankomst werd ons al snel duidelijk dat deze periode van het jaar, de herfst, de meest aantrekkelijke tijd is om dit gebied te bezoeken. Het was er vreselijk druk. Het zoeken van een parkeerplaats viel niet mee. Bij binnenkomst van het park werden we al meteen verrast door de mooiste herfstkleuren van de vele verschillende bomen. Het weer was niet zo geweldig. Het miezerde wat en de mist hing laag. Al snel begonnen we aan de flinke klim naar boven. Viel niet mee met zo’n drukte. Dit zijn we de afgelopen periode helemaal niet gewend. Boven aan gekomen konden we helaas niet genieten van het uitzicht, te dikke mist. Waar we wel van schrokken was het vele afval wat overal verspreid lag. Vreselijk, zo’n teleurstelling in zo’n prachtig natuur gebied. Iets waar we ons zelf erg over verbaasden. Op al onze trips zijn we nog niet zoveel ‘zooi’ tegen gekomen. Maar gauw aan de afdaling begonnen liepen we via een tempel. Heel rustgevend, er waren nauwelijks bezoekers. Het leverde mooie plaatjes op. We hadden de grootste lol om het juiste moment vast te leggen onder een ‘regen’ van herfstbladeren. De aanwezige Chinezen genoten met ons mee. We kregen het gevoel als of wij de attractie waren. Weer komisch. (Zie het filmpje) Daarna naar de auto, onze magen gaven aan dat we inmiddels in de middag waren. 

We reden naar een groot meer, Li Gong Di. Ondertussen was het weer helemaal omgeslagen in regen en wind. We lunchten in een restaurant aan de waterkant en maakten onder de paraplu nog een wandeling door de Moon Dock. Een nieuw ontwikkelt gebied waarvan ik me kan voorstellen dat het er tijdens de zomer een heerlijke plek is om te vertoeven. Jane zat achter het stuur voor de terug weg. Vonden wij uitstekend. Thuisgekomen konden we nog eens terug blikken op een zeer geslaagde dag. We hadden geboft, de hele week was er regen voor de hele dag voorspelt. Het viel achteraf alles mee. 

Zo heb ik nog 3 weken te gaan. Niets meer op mijn bucket list. Ik ga door met mijn wekelijkse Pilates lessen. Morgen weer naar de koorrepetitie. We moeten nog goed oefenen want 5 en 13 december hebben we nog een (kerst) uitvoering. Hier kijk ik erg naar uit. Ik vind het fijn om op deze manier een periode in mijn leven hier af te sluiten. Daarnaast maak ik mezelf natuurlijk ook erg druk over de situatie in Nederland. We volgen het nieuws op de voet en hopen echt dat er een ‘omslag’ komt. Ook leef ik erg met jullie mee en begrijp dat het niet gemakkelijk is. Heel veel sterkte, kracht maar ook geduld gewenst!!!!

Heel veel liefs en tot blog 130!! Lenneke!!!