Lenneke in Shanghai deel 31

Hallo beste lieve trouwe blogvolgers,

Daar ben ik weer na een break van maar liefst 5 weken! Voordat ik aan mijn verhaal begin wil ik jullie allemaal alsnog een heel gezond en liefdevol 2019 toewensen.

Voor ons heeft het nieuwe jaar een hele goede start gemaakt met de komst van onze kleinzoon Musa, daar over straks meer. Waar was ik gebleven? Mijn laatste blog heb ik op 5 december geschreven terwijl jullie allemaal in de Sinterklaas sfeer zaten. Het lijkt zo lang geleden. Toen zat ik vol spanning vanwege het opkomst zijnde kleinkind en weer een grote reis naar Nederland in het vooruitzicht.

Vrijdag 7 december toch maar de taxi een half uur eerder geboekt vanwege de slechte vooruitzichten voor wat betreft het weer. Regen betekent zeer veel drukte op de wegen in Shanghai, dus vertraging. Om 8.00 uur stond ik  compleet met mijn bagage in de hal van onze flat klaar. Nog even mijn laatste verse groenten en fruit aan het vrouwtje achter de balie gegeven en de uitleg in de enkele woorden Chinees die ik spreek dat ik ruim 4 weken naar Nederland ga. Zo ook de reden waarom. Ze was blij voor mij en nam nog even een foto. De taxi rit viel alles mee dus geen stress. Bij het inchecken kon ik alleen mijn grote koffer afgeven. Helaas moest ik alsnog mijn rolkoffer en rugzak zelf meenemen in het vliegtuig. Maar bij de tweede security check werd ik aangehouden, of ik even mijn koffertje en rugzak op de weegschaal wilde plaatsen. Helaas 6 KG over gewicht (in plaats van het maximale toegestane van 12 KG nu 18 KG)…terug naar de incheck balie. Of ik dan maar 100 dollar bij wilde betalen…. Oeps echt niet. Stapje terug en mijn helpdesk in Taiwan, Jack, gebeld. “Geen keus, stop je overige gewicht maar in een locker, geef de code aan mij en dan neem ik de spullen 21 december wel mee.” Voor mij geen oplossing. De hele inhoud had ik de komende 4 weken echt nodig. Terwijl ik nog met Jack aan de lijn ‘hing’ werd ik benaderd door een zeer vriendelijk man. Of ik een probleem had. Dus snel alles uitgelegd. Na wat heen en weer gepraat o.a. over de inhoud, of er toch geen verboden waren inzaten, kwam ik vertrouwd genoeg over. Hij werd mijn reddende engel en bood aan om mijn rolkoffer verder mee te nemen. Je kunt je voorstellen hoe opgelucht ik was. Op een voorwaarde dat we samen als ‘stel’ nu verder moesten. Dat was voor mij niet zo moeilijk. We hadden inmiddels ons aan elkaar voorgesteld en 60 jarige zakenman Paul uit Terneuzen was een goed gezelschap. Hij bood me zelfs nog een kopje koffie aan tijdens het wachten op onze vlucht. Weer een ervaring rijker. Uiteindelijk was ik vrijdag van deur tot deur 18 uur onderweg en werd ik blij verwelkomd door mijn familie op het station in Helmond en thuis. “ It’s Good to be back Home, Home is where I want to be…..” (Simon and Garfunkel, schiet me nu te binnen) Na 22 uur ‘op’ te zijn geweest was het heerlijk om moe en voldaan weer in mijn eigen bedje te duiken.

Zaterdag 8 december. Na een goede nachtrust werd ik wakker van de  stilte van de wijk een groot contrast met de Metropool Shanghai. Thuis was alles nog rustig, geen voortekenen van een op de hand zijnde bevalling. Na de baby kamer bewonderd te hebben op naar mama. Met haar samen naar de markt. Ik genoot al meteen weer van het vertrouwde centrum. Natuurlijk tijdens onze wandeling de nodige stops moeten maken om met bekenden te praten. In China volg ik op Facebook ook de Helmondse actualiteiten en ben aardig op de hoogte wat er reilt en zeilt. Zo wilde ik graag de expositie in het Havenpark “Goeikes, Helmonders in beeld” bekijken. De moeite en zeker de gewonnen prijs waard. De fotografen hadden goed hun best gedaan om de Helmonders vast te leggen. Toch maar even op de terugweg bij De Ganzeveer langs om het boek hiervan te kopen. Een mooi project. De zaterdagavond heb ik gezellig met Patrice bij de Cacao fabriek doorgebracht. Onder het genot van een lekkere cappuccino raakten we niet bij gekletst over alles wat ons bezighoudt. Daarna lekker relaxen tijdens de film. Jack heeft nieuws; de eerste (natte) sneeuw is in Shanghai gevallen. Bijzonder, op 1 december een week geleden, was het nog 23 graden tijdens onze fietstocht…….

Zondag 9 december. Voorafgaande aan dit bezoek had ik slechts 1 afspraak vastgelegd. Als je vier weken de tijd hebt zie je wel wat er allemaal op je pad komt. Nou dat weet ik dan snel genoeg. Deze zondag liep vanaf 10.00 uur tot en met de avond meteen ‘vol’. Eerst  even Mila en Ary goede dag zeggen. Mila gaf me een cadeautje mee voor mijn ‘zieke’-zus, zo lief. Daarna op de koffie bij Els.  Heerlijk om naar haar verhalen te luisteren over de komst van haar 2e kleinzoon. Zo fijn om te horen dat alles goed is gegaan (17-11). Nu weet ik een beetje wat mij als aanstaande oma te wachten staat. Daarna naar mama. Samen met Kees haar kerstboom gezet compleet met eigen gemaakte kerststal van zo’n 50 jaar oud. We vervolgen ons programma en gaan richting Eindhoven. Bij Rens en Britt in hun nieuwe huis op bezoek. Vol trots worden we rondgeleid. Ze hebben erg hard gewerkt en deze woning wordt al aardig een thuis. In de middag richting Heeswijk Dinther naar An en Ron. Wij zijn uitgenodigd om te blijven eten. Ik verras mijn zus Anneke met het boekje “Met je handen in het haar en hoe je het loslaat” van de stichting “Vibe” (Voor Ieder Persoon Eigen). Hierin het verhaal en ervaringen van Peggy van den Vijfeijken. Samen met Vivienne van Leuken verzamelt ze pruiken die in onbruik zijn geraakt. Ze reinigen en modelleren deze om ze weer gratis een waardevolle bestemming te geven aan zieke mensen. Met deze stichting is ze zeer wel  verdiend tot Brabander van het jaar gekozen. Anneke is ontroerd, zit zelf in deze situatie.

De week van maandag 10 december. De uitgerekende datum van onze schoondochter, ze is vandaag 40 weken zwanger. De kleine spruit zit nog te lekker in zijn veilige warme omgeving dus kondigt zich voorlopig nog niet aan. We moeten geduld hebben. Dit valt voor Ihsane met al haar ongemakken helemaal niet mee. Ik geniet van mijn tijd in Helmond. Eerst maar eens wat achterstallig onderhoud wegwerken in de tuin. Nog wat snoeiwerk en vooral heel veel bladeren opruimen. Niels heeft inmiddels ook verlof en kan een handje meehelpen met het wegbrengen van het groenafval naar de stort. Zo neem ik deze week ook de ramen onder handen en wordt de garage opgeruimd. Samen met Hanny en Anja ga ik lekker uiteten in Beek en Donk. Het voelt weer als vanouds, we hebben elkaar erg veel te vertellen. Ihsane nodigt mama en mij uit voor de film. Ze is het helemaal beu thuis en wil er even tussen uit. Ondertussen gaan ook mijn lessen Chinees 3 keer in de week door. De dagen vullen zich vanzelf. In het weekend ga ik op bezoek bij Anita en maak kennis met haar vriend Chris. Wat voelt het goed om haar zo te zien stralen. Met Ingrid in de Cacaofabriek een hapje eten en naar de film. Ik merk dat ik mijn Helmondse vriendinnen in China toch wel mis. Het is echt winters weer. We worden op de zondagmorgen totaal verrast door een aardige laag sneeuw die nog blijft liggen ook. In plaats van een fietstocht maak ik met mijn fietsvriendinnen een heerlijke wandeling rondom het Keelven in Someren. Het levert de mooiste plaatjes op.  In de middag weer uitgenodigd voor een etentje samen met mama bij Lies en Sander. Het doet me echt goed weer thuis te zijn.

Week van maandag 17 december. Op maandag lekker met z’n vieren naar de sauna in Helmond. Op dinsdag heb ik met Anke, een ex collega van de Rietpluim, afgesproken. Zij heeft nu mijn laatste groep. Ik ga een gastles over China geven. Hoe spannend vind ik dat. Heb een klein jaar niet meer voor de groep gestaan. Mijn ontvangst op de Rietpluim is hartverwarmend. Ik kom weer terug in een warm bad. In het uurtje dat ik tot mijn beschikking heb kom ik tijd te kort om alles te vertellen wat ik heb voorbereid. Het lesje Chinees slaat helemaal aan, zo ook worden de eetstokjes goed ontvangen. Als ik mijn foto’s op het digibord toon moet ik mijn verhaal echt kort houden. Ik kan wel uren doorgaan. De kinderen zijn erg enthousiast en betrokken. Ik heb het nog niet verleerd. Met onze nicht Debbie en haar vader ga ik mee naar het Maxima ziekenhuis. Met haar gezondheid gaat het niet goed en heeft een gesprek over een eventuele operatie. Fijn dat ik er voor haar kan zijn. In de avond ben ik uitgenodigd samen met Karen en Lian om bij Els te eten. Zo heb ik in een week bijna weer iedereen gezien en gesproken. Op woensdag ben ik jarig, ik hoopte op het aller leukste verjaardagscadeau ever…Maar nee hoor het kleine manneke wacht waarschijnlijk op de komst van zijn opa… Deze dag ga ik wel met Anneke en haar dochter Merel naar het Catherina Ziekenhuis. Haar 4e chemokuur inmiddels. Het gehele bezoek duurt zo’n 5 uur. De tijd gaat sneller als je samen wat te kletsen hebt. Daar hebben wij geen moeite mee. Lukt helemaal onder het genot van het eten van gebakjes. Wel confronterend hoor op zo’n afdeling. Maar gelukkig gaat het naar omstandigheden goed met Anneke. Ze is niet ziek van de kuur, blijft positief en sterk. Wat ben ik trots op haar zoals ze met de hele situatie omgaat. Voor de avond heb ik mama, Rens en Britt uitgenodigd om bij ons, met Niels en Ihsane, te komen eten. Ik heb inmiddels toch ook mijn 57e verjaardag te vieren. Ga nog op kraamvisite, regel een massage. Tussendoor neem ik mijn rust, badje, boekje en maar afwachten. En jawel op vrijdagavond gaan Niels en Ihsane naar het ziekenhuis om ingeleid te worden. Jack loopt ze net mis als hij weer in Helmond arriveert. Ik heb een erg onrustige nacht. Het hele gebeuren heeft toch veel tijd nodig. Ik zal jullie alle details besparen. Op zaterdag tijdens de benefiet voetbal wedstrijd tussen Helmondia en het eerste Helmondse hockey team hopen we elk moment weggeroepen te worden. Nee hoor we gaan ‘gewoon’ de avond en nacht in. Terwijl ik al 10 keer op de bank in slaap gevallen ben geeft Niels om 1.30 uur het verlossende telefoontje. De kleine Musa is, dan wel met hulp na een behoorlijk zware bevalling, geboren. Maar liefst 8 pond  zwaar en 50 cm lang. We zijn erg opgelucht en blij dat alles goed is. Toch spannend die laatste momenten. Fijn dat moeder en kind s’ avonds al weer thuis zijn. 

Week van maandag 24 december. Deze week komt de kraamhulp om de kersverse ouders op weg te helpen met de kleine Musa. Hij doet het goed, alleen het vinden van een dag- en nachtritme laat nog op zich wachten. Elk moment van de dag kan ik hem zien en meemaken. Wat een rijkdom. Nu herinner ik me ook weer dat het een hele dag(nacht)taak is om voor zo’n kleintje te zorgen en ondertussen zelf te herstellen met ook nog van die gebroken nachten. Dit jaar vieren we kerst alleen op de 2e kerstdag samen met de hele familie. Bij ons al jaren een traditie, eerst een activiteit daarna samen eten. Dit keer gaan we voor een 2 uur durende speurtocht naar Het Zandbos in Deurne. Zeer geslaagd; “Voor een sportief dagje uit bij LIEVER BUITEN” is een aanrader. Zie de site, ze hebben veel keus. In de avond een eigen gemaakte stamppotten buffet. Gaat er goed in. Fijn om weer allemaal, m.u.v. onze neef Frenk die nog in Australië zit en de kersverse ouders, samen te zijn. Als Musa 5 dagen oud is maakt hij zijn eerste uitstapje. We gaan voor een fotoshoot van het hele gezin naar de studio van Wim van Berlo. Een hele onderneming want poes Loulou gaat ook mee. Het resultaat is verbluffend. Ook een echte aanrader mocht je dit overwegen. (zie zijn site). Nu ik ook oma ben mag ik met de  ‘oma-club’ bestaande uit Els, Gerrie en Rosita mee gaan eten en naar de film. Gesprekstof genoeg en weer een hele gezellige geslaagde avond. 

Week van maandag 31 december. Oud en nieuw vieren we in de Cacaofabriek. Een grote drukte met veel bekenden. Heerlijk om weer even ‘los’ te kunnen gaan op de dansvloer. Het nieuwe jaar wordt goed ingeluid. Nieuwjaarsdag een frisse wandeling bij An en Ron en later gourmetten bij Lies en Sander. Ons verblijf sluiten we af met mama, (schoon)broer(s) en zussen in het Speelhuis. De Helmondse musical “Uitvinders van het trainingspak” stond ook nog op mijn lijstje. We hebben genoten deze avond in ons dialect met al die herkenbare onderwerpen. Al ‘snel’ zit de vakantie erop. Ik had me al goed voorbereid op het afscheid nemen. Gelukkig viel het mee. We vliegen de donderdag weer naar ons 2e thuis in Shanghai. Over 7 weken, 22 februari, ben ik weer terug in Helmond. Dat is te overzien.  We arriveren na 17 uur in een zeer koude woning. 4 Weken niet gestookt slechts 12 graden. Het is weer fijn om thuis te zijn.

Het was weer een heel verhaal maar nu zijn jullie dan ook helemaal op de hoogte. Deze week heb ik meegedaan aan een wandeling door de Old Town. Was de moeite waard. Zie de foto’s. Even wennen maar daarna geen moeite om het leven hier weer op te pakken. Zo ook heb ik inmiddels mijn afgedrukte Blogboek van maar liefst 202 bladzijden ontvangen. Een mooie herinnering aan de eerste 8 maanden van ons verblijf in Shanghai. Het komende lange weekend gaan we met 10 andere Nederlanders naar Harbin, het grootste ijsfestival ter wereld. Daar kan ik jullie mooi in blog 32 over vertellen. 

                                   Tot gauw weer! Heel veel liefs van uit het koude en natte Shanghai! Lenneke