Lenneke in Shanghai deel 50

Lieve allemaal,

Het is 12.00 uur en de ochtend zit er zowat op. Tijd om de afgelopen week nog eens aan mij voorbij te laten gaan. Deze week ben ik twee keer naar de Up-kliniek geweest. Dit daar ik de laatste weken erg veel last, pijn, van mijn onderrug heb. Hans, de man van mijn vriendin Wilma, is sportarts en werkt daar. Na een uitgebreid gesprek en onderzoek constateerde hij dat er in een van de onderste ruggenwervels een ‘uitstulping’ zit. Om een nog beter beeld te krijgen van het probleem toch maar een MRI laten maken. Hierin werd bevestigd dat de gestelde diagnose van Hans helemaal klopte. Tijd voor het maken van een plan samen met de fysio. Dagelijks oefeningen doen vooral met het ‘hol’ maken van de rug. De vernauwing tussen de wervels zit namelijk aan de voor- (buik) kant. Zo ook krijg ik een video mee met een 6-tal oefeningen. Deze moet ik 3 keer per week doen. Totaal duurt het 18 minuten. Ik dacht voor aanvang, moet lukken. Maar deze oefeningen heb ik in de praktijk eerst onder begeleiding samen met de fysio gedaan. Jeetje, ik kon het gewoon niet volhouden. Het zijn allemaal  grondoefeningen waarbij ik op mijn armen moet steunen en in de ‘plank-vorm’ (gestrekt lijf, steunend op je tenen) moet bewegen hield ik echt niet vol. Zelfs onder aanmoediging van de fysio en zijn 2 assistenten viel het me zo zwaar. 50 seconden de oefening, 10 seconden rust…en door. Ik werd er weer helemaal aan herinnerd dat ik in 2004 op school van een 2,5 M hoogte van een ladder ben gevallen. Daarbij was mijn rechter pols ontzet en gebroken, zo ook had ik mijn  linker elle boog verbrijzeld. Het heeft mij de jaren daarna niet belemmerd om mijn armen te gebruiken maar nu lukt het echt niet ondanks dat ik wel altijd ben blijven sporten. (Basketbal, tennis, fietsen) Morgen moet ik terug en zal dit bespreken. Ondertussen heb ik het hockey afgezegd, hierdoor kreeg ik vooral veel pijn. Lopen en fietsen gaat wel maar dan “met beleid” zoals ze dat zo mooi zeggen. Ik hou jullie op de hoogte.

Woensdag ben ik samen met mijn vriendin Deborah, haar man Maarten en hun 2,5 jarig zoontje Marcus naar het theater geweest. Marcus zit sinds mei  op de Pre-school “Tiny Tots”. Hij begon voor halve dagen maar wilde al vanaf de 2e week fulltime. Zo goed heeft hij het er naar zijn zin. Het is dan ook bijna onvoorstelbaar hoe snel de kinderen al op deze leeftijd spelenderwijs een 2e taal (Engels) leren terwijl ze nog maar net hun moedertaal kunnen spreken. Hij had zijn afsluiting van het schooljaar, waar hij net 4 weken van heeft meegemaakt. Het is een internationale school. Elke groep telt slechts 6 tot 8 kinderen. Ze hebben een leerkracht met 2 assistenten. Hoe lux kun je het hebben. Alle aandacht voor elk kind. Het kost dan ook behoorlijk wat. Zowel ik als Deborah, zelf ook leerkracht, waren erg benieuwd naar de uitvoering. In 2 uur tijd kwamen alle groepen met liedjes, dansjes en van de oudsten (5/6 jarigen) een heus toneelstuk voorbij. Zo ook 2 kinderen die piano speelden en een leerling die een groot gedicht uit z’n hoofd ten gehore bracht. Marcus mocht samen met zijn 5 klasgenootjes het 2e optreden verzorgen. Op de muziek  “Can’t stop the feeling” een dansje. Voor hem was het zeer onwennig, voor de 1e keer op het grote podium met zoveel publiek en papa en mama voor je. Maar het ging prima. Naar mijn gevoel hadden alle kinderen tot in den treure geoefend. Het zag er allemaal zeer gedisciplineerd uit maar gelukkig zag ik ook dat de kinderen er vooral veel plezier in hadden. Bij elk stukje was er een aangepast decor en alle optredens waren rijkelijk voorzien van attributen. De ochtend heet dan ook “2019 Promotion Day Performance”. Weer een mooie ervaring.

Zaterdag avond hadden we Hans, de man van Wilma, Dirk, de man van Ingrid en Jelmer, de man van Michelle hier uitgenodigd voor een etentje. Hun vrouwen zijn in Nederland. De komst van dit mannen gezelschap was genoeg reden om samen met Jack vooraf bij ‘The Beer Lady’  langs te gaan. Het adres was bij mij bekend daar we met de meiden na de hockey training hier een biertje gingen drinken. Een doosje met Corona’s, Leffe, Wit bier en Hoegaarden was zo gevuld. Genoeg keus voor de echte bier liefhebber. Door de mannen werd ik verwend met lekkere wijntjes en een mooie bos bloemen. We hebben eerst buiten op het terras in de tuin wat gedronken en daarna binnen lekker gegeten. Voor mij een mooie bezigheid. Het menu bedenken, boodschappen doen en de bereiding. Toch een liefhebberij van mij. De avond was gevuld met interessante gesprekken onder het genot van al dat lekkers. Mooi is het om zo met mensen in gesprek te zijn die je nog geen jaar kent. Ieder heeft zijn eigen ervaringen hier en zo ook een kijk op het leven. Zeker voor herhaling vatbaar.

Op zondag onze wekelijkse fietstocht. Ook Dirk, die al een jaar lang zijn race fiets niet gebruikt had, sloot aan. We zijn 3 uur onderweg geweest en na afloop moest ik helaas constateren dat het voor mij net te veel was geweest. Die rug…., dit was met te weinig beleid ondernomen. Weer een lesje geleerd, “niet tandje erbij maar tandje eraf…” valt niet mee.

Ondertussen geniet ik van het lezen van een boek op mijn bedje in de tuin terwijl ik word vermaakt door de katten familie. Inmiddels is er nog een kitten aan komen lopen. Het socialiseren verloopt goed. Ze durven al dichter bij te komen en miauwen in de ochtend voor de achterdeur wachtend op hun brokjes. Ik volg het WK dames voetbal op de voet. Helaas is het 6 uur tijdverschil niet handig. Zo ook hoeft Maarten nu nog maar 40 KM te zwemmen. Spannend en ontzettend knap van hem. Hoop echt dat hij het haalt. Ik leef helemaal mee zeker ook met de Samen Loop Voor Hoop die het komende weekend wordt gelopen. Heel veel succes voor alle deelnemers en voor al mijn zus Anneke die als Survivor meeloopt. Ben zo TROTS!! Ik wens jullie sterkte met de hitte golf deze week. Hier is het slechts 27 gr en bewolkt, zijn de rollen omgedraaid. Volgende week weer meer vanuit Shanghai in blog 51!! Een fijne warme week en veel liefs!! Lenneke!!