Lenneke in Shanghai, deel 74

Hoi allemaal,

Vandaag is mij overkomen waar ik de laatste ander half jaar bang voor ben geweest. Ik ben vanochtend de deur uit gegaan zonder de sleutel  van de voordeur. We hebben 3 exemplaren en tot de kerst had Ingrid, mijn vriendin, er ook een. Maar deze had ik terug gevraagd daar degene die voor Guusje ging zorgen er ook in moest kunnen. Jack komt morgen pas weer thuis van zijn business trip. Oops, dan krijg je het warm als je de hal nadert van onze flat. Gelukkig was de mevrouw van de balie aanwezig. Maar zij spreekt geen woord Engels. Ik kon via mijn vertaal app op mijn telefoon haar laten weten wat mijn probleem was. Zij wees me op een telefoon nummer welke ik belde. De man aan de andere kant van de lijn sprak alleen Chinees. Dus maar gauw de telefoon aan de balie juf overgedragen. Zij maakte mij duidelijk dat de ‘oplossing’ 150 RMB zou kosten. Ik had geen keus en voelde dat ik moest toezeggen. Het was wachten geblazen in de koude hal. Ze belde nog eens en maakte mij duidelijk dat over 10 a 15 minuten de ‘worker’ zou komen. Ondertussen had ik Jack van mijn probleem op de hoogte gebracht en ook naar de Landlord een berichtje gestuurd. Na een half uur onzekerheid arriveerde de klusjes man. Terwijl hij mij in net verstaanbaar Engels duidelijk maakte wat de prijs zou zijn voor deze klus kwam me toch een blauwe walm van alcohol stank uit zijn mond. Ik had er even niet zo veel vertrouwen meer in. Maar had ook geen keus. 150 RMB (20,-) om alleen de deur open te krijgen en 250 RMB (30,-) om er een nieuw slot in te zetten. Ik koos voor de 2e optie. Hij ging meteen aan de slag en boorde het slot uit de voordeur. Al snel kwam er een 2e monteur bij om een nieuw slot te plaatsen. De klus was binnen een half uur geklaard en ik opgelucht en…….weer een lesje geleerd. Nu hebben we 6 nieuwe sleutels, toch maar een reserve sleutel ergens verstoppen…

En dan is de avond al begonnen en had ik nog niets op ‘papier’ staan voor mijn blog. Wel een kostbare inhoud op deze manier. 

De afgelopen week is rustig voorbij gegaan. Dit daar ik mijn energie steeds meer moet verdelen vanwege mijn rugklachten. Ik ben op zoek naar een balans om het aangename en ontspanning met rust af te wisselen. Deze week weer blij om mijn vriendinnen te ontmoeten en elkaar bij te praten over het reilen en zeilen. Zo keek ik erg uit naar vrijdagavond met 6 vriendinnen een bezoek aan het Shanghai Culture Square Theater waar de musical Dreamgirls werd opgevoerd. Het was een echte Lady’s Night Out. Eerst een hapje eten en luisteren naar de vakantie verhalen, daarna door de stromende regen te voet naar het theater. We hebben volop genoten van het verhaal en vooral de prachtige liedjes in soul stijl uitgevoerd door een Amerikaanse cast.  Helaas kennen de Chinezen geen soort van ‘after party’ om onder het genot van een borreltje de voorstelling nog eens te evalueren. Geen bar in het theater. Dus maar aangewandeld en op zoek naar de Ierse Pub. Mylou woont in deze wijk, de French  Concession, en kent de gezellige plekken. Het was een mooie afsluiting van deze geslaagde avond. Zo zijn we zaterdagavond naar een blues night in het Pearl Theater geweest. We waren aan de late kant dus moesten we boven op een balkon een plek zoeken. Prima, daar kon ik ook zitten. Het was een heerlijke avond met swingende life muziek. Gezellig om zo weer een avond met Ingrid, Dirk en Hans door te brengen.

Vandaag heb ik op Emily opgepast. Marlijn had een afscheid van een vriendin. Julius en Reinier zaten op school. Terwijl Marlijn vertrok had Emily drie grote krokodillen tranen maar die droogden snel op toen ik de speelgoed kist voor de dag haalde. Leuk om te zien wat een ruim ander half jaar oude dreumes allemaal al kan. We hebben volop gespeeld en prentenboeken gelezen. Na de lunch zonder problemen haar bedje in en kon ik lekker met mijn boek op de bank. Een geslaagde middag tot ik thuis kwam waar ik jullie hier boven uitgebreid over heb verteld.

Iedereen is zich hier aan het opmaken voor het Chinees Nieuwjaar. Vrijdag 24 januari is het zover. De uitstroom van vakantiegangers is al begonnen. De meeste Chinezen uit Shanghai gaan minimaal 1 week terug naar hun hometown, geboorte stad. Het herinnerd me weer aan mijn ervaring van vorig jaar toen ik 5 dagen naar de ouders van Eva ben geweest om het grootste jaarlijkse festijn daar te vieren. Het was onvergetelijk waarover ik ook uitgebreid heb geschreven. Alle bedrijven zijn zeker een week dicht en Shanghai zelf is een grote rust met uitzondering van de high lights. We gaan het weer meemaken.

Dit keer een minder uitgebreide blog maar ook prima. Een fijn aankomend weekend en tot in blog 75!! Liefs Lenneke