Lenneke in Shanghai, deel 90

Lieve allemaal,

Het eerste wat ik in de ochtend doe is op mijn telefoon kijken naar de berichten uit Nederland. Wij gaan rond 23.00 uur naar bed, dan is het bij jullie pas 16.00 uur in de middag. Een halve dag tijdverschil soms best onhandig. Zeker als het geen prettige berichten zijn en ik het liefste meteen even zou willen bellen. Dan is het wachten tot een uur of 16.00 uur (bij jullie 9.00 uur) voordat ik contact op kan nemen. Fijn is dat ik dan met mijn vriendinnen hier mijn verhalen meteen kan delen. Bij blije berichten is het iets anders, dan is mijn hele dag meteen goed. Zo heeft het leven aan de andere kant van de wereld zijn voor- en nadelen. 

Een week voorbij en we zijn weer helemaal ‘geland’ hier in Shanghai. Zo heeft onze poes Guusje haar draai prima gevonden. Ze heeft haar favoriete plekjes in huis waar ze slaapt en kent nu ook haar gang naar buiten. Als we thuis zijn mag ze overdag naar buiten. Ze blijft ‘nog’ in de buurt want als ik haar roep of fluit komt ze meteen. Haar fijnste plekje is onder het terras. Heel grappig zoals ze daar verdwijnt. Waarschijnlijk hangt er nog de geur van de poezen nestjes die we daar vorig jaar hebben gehad. Nu hebben we nog geen ‘wilde’ katten in de tuin gezien. Als het begint te schemeren zo rond 17.00 uur wil ik haar binnen hebben. We laten overdag het badkamerraam open zodat ze er zelf in en uit kan. Je kunt hele ‘gesprekken’ met haar voeren, ze blijft miauwen. Ze is veel aanhankelijker geworden want als we eenmaal rustig zitten komt ze bij ons liggen. Ook als we thuis komen komt ze ons elke keer weer miauwend tegemoet. Echt gezellig een huisdier.

Vorige week maandag kreeg ik leuke reacties. Niet alleen op blog 89 maar ook op een artikel wat op “in de buurt.nl” stond. Via FaceBook had ik me aangemeld om mijn verhaal als ‘Helmonder wonend in het buitenland’ te doen. Snel kreeg ik van een journaliste via de mail een aantal vragen om in mijn verhaal te verwerken. Zo gezegd zo gedaan. Hierin werd ook mijn blog vermeld wat weer nieuwe volgers opleverde. Het is op internet gepost, misschien komt het ook nog een keertje in de Traverse. Bij deze de desbetreffende link. Voor jullie trouwe blog volgers zal er waarschijnlijk niets nieuws in staan.

https://indebuurt.nl/helmond/helmonders/helmondse-lenneke-woont-in-china-het-contact-met-de-chinezen-is-minimaal~91353/?utm_source=mail

De afgelopen week heb ik het opnieuw verkennen van Shanghai voortgezet. Daar hoorde natuurlijk een wandeling door de French Concession bij. Na een gezellig weerzien met mijn vriendin Wilma, en privé gids, zijn we door de wijk gewandeld. Het hoogte punt was de lunch in een Chinees eettentje. Restaurant kun je het niet noemen. (Zie de foto’s ) We hebben op een soort van binnenplaatsje in de zon, tussen twee gebouwtjes in de heerlijkste Dumplings gegeten ‘ever’…. Heel fascinerend tussen de kisten voedsel voorraad, afwassers en koks die met de voorbereidingen bezig waren. Heerlijk om op deze manier weer het plaatselijke leven te ruiken, proeven en mee te maken. Wat een belevenis!!

Alles is na een kleine 9 maanden weer de eerste keer. Zo ook heb ik mijn masseur weer eens opgezocht. Zij, Paul en Rebecca, zijn in september plotseling moeten stoppen met hun mooie praktijk. De landlord, pandeigenaar, had andere plannen. Zo kreeg ik een nieuw adres door. Fijn, in de buurt slechts 15 minuten op de fiets. Veel prettiger reizen dan 3 kwartier met de metro. Bleek het hun eigen woonadres te zijn. Ik was zeer verbaasd. Ze wonen, samen met hun 5-jarig dochtertje, in een appartement van nog geen 35m2. Hierin een badkamer, keuken, huis/slaapkamer, balkon/bijkeuken. Midden in de uitgeruimde huis/slaapkamer stond de massage tafel. Dan kom je echt bij mensen ‘binnen’. Maar de behandeling was er niet minder om. Na 1,5 uur massage, acupunctuur en warmtelamp was het weer afwachten wat het met mijn pijnlijke rug zou doen. 

Vooral veel stijve spieren. Ik moet weer meer bewegen. Dus donderdag het zwembad weer opgezocht. Ik was helemaal vergeten hoe heerlijk het voelt na 45 minuten mijn baantjes te hebben gezwommen. Dit moet weer wekelijks in mijn programma.

Onze vrienden hier, Saskia en Björn, gaan 2 december na 3,5 jaar definitief terug naar Nederland. Als je dit in het vooruitzicht hebt maak je een ‘lijstje’ van alles wat je nog wilt bezoeken. Zo had Saskia het bezoek aan een keramiek winkel aan de andere kant van de stad al gepland. Prima , ik ga wel mee. Zij met haar chauffeur, ik op de fiets. Zou slechts 45 minuten zijn….. Na een uur was ik nog niet in de buurt en met 26 graden al behoorlijk bezweet. Saskia gebeld, zo balen. Ik had weer flash backs van mijn begin periode hier waar ik ook regelmatig verdwaald raakte. Ik was boos en gefrustreerd op mezelf. Waarschijnlijk het verkeerde adres op mijn telefoon ingetoetst. Ik had beter Saskia haar voorstel kunnen opvolgen; op de fiets naar haar toe, daar een bakkie koffie en samen naar de keramiek winkel. Weer een lesje geleerd……. Na zo’n 3 uur op de fiets (heen en terug).

De mooie vrijdagavond maakte alles goed. Met de “Only Brave” (vrijdagavond groep) hadden we een etentje op het prachtige dakterras van het Shanghai Museum “Roof 325”. Gelukkig nog een heerlijke temperatuur en een prachtig uitzicht op alle verlichte gebouwen. Er werd nog flink gelachen om mijn belevenis van die dag. Zo ook werden er nieuwe plannen gesmeed voor de komende maanden. Weekendje weg, kerstmis. Daarover zal ik schrijven in de volgende blogs.

Het weekend, met nog steeds prachtig zonnig weer, hebben we nog gefietst en gewandeld. Zo ook heeft Jack met een voor hem onbekend dakterras, Kartel, kennis gemaakt. Dirk heeft ons in de wereld van verborgen kroegen gewijd. Dit zijn uitgaansgelegenheden op niet zichtbare plaatsen….. heel spannend. Zo kom je nog eens op heel mooie plekjes. Nog genoeg te ontdekken hier.

Via deze weg wens ik jullie een fijne week ondanks alle beperkingen. Voor ons nu echt een ‘ver van mijn bed show’. Hou vol want het komt weer goed, net zoals hier in China!!!!  Veel liefs en tot mijn volgende blog !!! Lenneke