Lenneke in Shanghai, deel 98

Hoi allemaal,

Een zeer koude week hebben we hier in Shanghai net achter de rug. Vorige week woensdag en donderdag was het overdag -4 graden met een gevoelstemperatuur van -12 graden. De koude noord-oosten wind sneedt in mijn gezicht. Kan me nauwelijks herinneren dat we het tijdens een wintersport zo koud hebben gehad. Het blijkt 20 jaar geleden te zijn geweest dat het hier zo koud is geweest. Op de fiets was het wel te doen maar dan wel met een legging onder mijn spijkerbroek, dikste winterjas aan, muts, das en dikke handschoenen. Het was ook veel rustiger op straat. De woningen hier zijn nauwelijks geïsoleerd en door de kieren van de kozijnen kan het aardig tochten. We hebben de twee logeerkamers maar afgesloten, rolgordijn naar beneden en de overgordijnen dicht. Dat scheelt weer. Wij boffen nog dat we naast de verwarming door de airco ook nog vloerverwarming hebben. We krijgen het hier aardig op temperatuur. Anderen klagen steen en been. Deze week loopt de temperatuur gelukkig al weer op naar de +17 graden. Ja voor de contrasten moet je hier zijn.

Vorige week ben ik met Pilates begonnen. Voor degene die het niet kennen, het is een vorm van fitness waarbij je rek- en strek oefeningen doet die er voor zorgen dat je naast lange, sterke en soepele spieren een betere houding, souplesse en balans krijgt van je lichaam. De buurvrouw van mijn vriendin Jetty, Tamara, geeft het bij haar thuis. Ik ben nu twee keer geweest en moet nog wennen. Mijn doel is dat het bijdraagt aan het versterken van de spieren naast mijn ruggenwervel zodat ik minder last, pijn in mijn rug heb. Daarnaast blijf ik ook thuis de oefeningen doen welke ik van mijn fysiotherapeut heb. Maar in groepsverband en onder begeleiding stimuleert en motiveert mij het beter om het vol te houden. Ik hou jullie op de hoogte wanneer ik resultaat ga boeken.

Nu ik voorlopig niet bij de kinderen kan zijn en Musa behoorlijk mis moet ik toch mijn ‘oma-skills’ blijven oefenen. Fijn dat mijn vriendin Deborah mij vorige week mee had gevraagd om naar de dierentuin, Shanghai Zoo, te gaan. Dit samen met haar twee zoontjes Marcus (4 jaar) en Alexander (2 jaar). Het was koud maar we waren er goed op gekleed en hadden er geen last van. Dit gaf wel weer het voordeel dat er nauwelijks bezoekers waren. Het was een doordeweekse dag. De jongens mochten nog niet naar school daar ze met kerst voor een week vakantie de stad uit zijn geweest. Bofte ik weer. Het was voor mij ruim 2,5 jaar geleden dat ik daar voor de laatste en eerste keer was geweest. Het is een prachtig groen en bloemrijk onderhouden park. De buiten verblijven zijn best ruim en goed ingericht, de binnen verblijven zien er daartegenover helaas veel meer onderkomen en klein uit. Vanwege de kou waren er ook veel dieren binnen. Maar daar kun je dan ook bij en zie je ze door het glas of hek. Er is een grote verscheidenheid aan dieren en zelfs twee reuzen panda’s. We hebben een hele route gelopen en genoten van alle dieren. Vooral de apen  waren blij met onze komst zo konden ze zich even voor ons uitleven en hun kunstjes laten zien. Er was aardig wat personeel zelfs de attracties van de kinderkermis werkten. Het was een heerlijke en vooral gezellige dag.

Mijn vriendin Ingrid is vorige week na een verblijf van 2,5 maand in Nederland teruggekeerd naar Shanghai. Na een bloed- en COVID test kreeg ze een gezondheidsverklaring. Hiermee kreeg ze weer een groene QR-code welke aantoont dat je ‘negatief’ bent en je ook gevolgd wordt. Gelukkig verder geen problemen om het land weer binnen te komen. Bij een andere vriendin Kaat, waar Ingrid samen mee reisde, verliep het helaas anders. Ze heeft een Belgisch paspoort maar woont al 25-jaar in Nederland. Ze is ook de afgelopen 2,5 maand niet in België geweest. Daar België rood is voor China mag ze het land niet in. Een vreselijke teleurstelling. Nu moet ze afwachten wanneer ze wel weer terug kan komen. Kan nog even duren. Gelukkig is ze thuis in Barendrecht bij haar zoon en dochter. Haar man Peter en zoon zijn nog wel in Shanghai. Zo zijn er meerdere voorbeelden van gescheiden gezinnen door de hele situatie. 

Ingrid zit in hetzelfde quarantaine hotel als waar wij waren, aan de overkant van de straat. Lekker handig. Ik heb al wat spullen beneden af kunnen geven bij de ingang die ze dan om 18.00 uur geleverd krijgt. Ook hebben we al vanaf de straat naar haar gezwaaid…… In eerste instantie zou zij ook een 7+7 quarantaine tijd doorgaan. Net als wij, 7 dagen in een hotel en 7 dagen thuis. Dan kon Dirk bij ons een weekje  komen logeren. Maar helaas nadat het buurtcomite volgens de regels van de regering hun woning had gecheckt bleek de voordeur van de buurman te dicht bij die van hun te liggen. Nu moet ze 14 dagen in het hotel. Zo’n teleurstelling, 14 dagen tussen 4 muren helemaal alleen. Ik kan me enigszins voorstellen hoe dat is en voelt. Echt geen pretje, alsof je als een crimineel opgesloten zit. We proberen het voor haar zo aangenaam mogelijk te maken door regelmatig te (beeld) bellen en wat spullen te sturen. We houden goed contact.

China is erg streng en kent absoluut geen pardon. Zo zijn ook hier sinds vorige week de maatregelen weer aangescherpt. Niet direct omdat er meerdere besmettingen zijn, nauwelijks zelfs op zo’n grote populatie, maar omdat het Chinees Nieuwjaar er aan zit te komen en er dan weer enkele miljoenen mensen tegelijk, weliswaar binnen de landsgrenzen, gaan reizen. Iedereen draagt sinds vandaag overal een mondkapje en worden er bij ingangen van compounds, winkels en restaurants weer de temperatuur opgemeten. We zijn er nog lang niet klaar mee. Ook hier niet. Het inenten is wel begonnen onder het personeel  in de gezondheidszorg. Dat zijn er nogal wat en nog geen tekort aan vaccinaties. Hoorde in het Nederlandse nieuws dat bij jullie de lockdown verlengd gaat worden. Absoluut niet fijn maar wel noodzakelijk. Heel veel sterkte!!

Vorige week heb ik jullie uitgebreid over onze 6-daagde trip verteld en er de foto’s bij gezet. Nou hadden wij in onze groep een professionele fotograaf bij, Quike, een spanjaard. Net een dag later stuurde hij al zijn, weliswaar bewerkte, foto’s naar de groeps app. Ze zijn echt fantastisch mooi en kunnen zo in een reisgids. Daarom plaats ik er toch nog een aantal. Dan komen ze namelijk ook in mijn blog boek als ik deel 5 (over 2 verhalen dan ben ik aan blog 100) laat afdrukken. Het zullen wel veel dubbelen, maar die kan ik er voor het afdrukken uithalen. 

Vrijdag maakte ik toevallig kennis met Annick. Een Belgische, is nieuw in Shanghai en woont sinds 1 week twee woningen boven ons. Ze is bij ons binnen geweest en we hadden elkaar volop van alles te vertellen. Fijn dat ik haar wat ‘wegwijs’ kan maken. Ze zal nog wel vaker in mijn verhalen terug komen.

Lieve allemaal, ik ga afsluiten (toch weer ruim 1200 woorden….) en me weer verheugen op de prachtige foto’s van Quike die ik dadelijk weer allemaal voorbij zie komen. Voor jullie een fijne week! Probeer er ondanks de hele situatie toch maar het beste van te maken!!!!!! 

Heel veel liefs en tot in blog 99!! Lenneke