Lenneke in Shanghai deel 7

28 mei 2018 - Shanghai, China

Hoi allemaal,

Vandaag begint mijn 7e week in China en ben ik al weer 41 dagen van ´huis´. Jack heb ik zojuist uitgezwaaid. Hij is voor 5 dagen naar Bangkok, Thailand. Daar bezoekt hij klanten en heeft een beurs. Voor mij had het geen zin om hem te begeleiden op deze reis. Hij heeft een erg vol programma waarin hij ook in de avonduren bezet is met etentjes met klanten. Jammer want het zou zo mooi zijn als ik eens mee kan. Die mogelijkheid komt vast eens. Dan plant Jack zijn bezoeken zo dat er een weekend aangeplakt kan worden en het voor mij ook de moeite waard is om mee te gaan. Rugzak, Lonely Planet en fototoestel gaat er een keertje van komen. Nu weer terugblikken op de week die voorbij is. In de afgelopen week heb ik een belangrijke beslissing voor mezelf genomen. Ik heb besloten om voorlopig NIET betaald te gaan werken. Het schept te veel verplichtingen en ik wil me nog niet binden. Zeker niet als wij in het najaar gasten gaan krijgen en ik af en toe met Jack mee op reis kan. 

Woensdag 23 mei. Jack werkt deze ochtend gezellig thuis. We beginnen samen aan de ‘werk(eet)tafel’. Ik zoek de foto’s uit waarmee ik mijn blog wil ‘opfleuren’. Mijn verzameling ‘plaatjes’ is al aardig uitgebreid. Misschien moet ik er toch eens aan gaan denken om een Albelli boek te gaan maken. Daar ben ik al aardig bedreven in. Heb een doos vol op de zolder op de Zevenstersingel gezet. Maar ook deze site ‘reisblogger’ geeft een mogelijkheid om van mijn verhalen en foto’s een boek te maken. Ga het bekijken, uitzoeken. Misschien beide, het reisblogger boek vooral vanwege de teksten en Albelli voor de foto’s. Ik heb voor mijn vertrek een boek gelezen “4 keer enkele reis China” van de schrijfster Gillian de Bart. Haar zoon Sverre heeft bij mij in groep 6 op De Rietpluim gezeten. Het bevatte alle coloms die ze had geschreven tijdens hun 2½ jarig verblijf in Beijing. Erg leuk om al haar belevenissen te lezen. Wel heel anders dan mijn ervaringen. Zij vertrokken met z’n vieren en kwamen met z’n vijven terug. Zo'n beetje hetzelfde als toen wij in 1990 voor 5,5 jaar naar Engeland gingen. We vertrokken met z'n tweeën en kwamen met z'n vieren terug. Een hele andere levensfase. Wel herken ik nu wat verhalen van haar. Leuk om zo een blijvende herinnering te hebben van een zo’n mooie periode in je leven. Deze ochtend besteed ik ook aan het schrijven van kaarten voor de achterblijvers. Een gewoonte die ik al mijn hele leven handhaaf als ik op ‘vakantie’ ben. Een ansicht van Shanghai in de brievenbus en daarna op de schoorsteenmantel doet dan menigeen nog aan ons denken. Anders dan een appje, blog of mailtje. De ouderwetse manier, ik denk dat daar niks mis mee is. Het geeft mij weer een bezigheid want na ze geschreven te hebben moet ik bij The Postoffice langs voor een air-mail stempel. Ik weet inmiddels dat ze zo’n 2 weken onderweg zijn.

Het voordeel van thuiswerken voor Jack is dat hij zijn eigen tijd kan indelen. Dus er even samen een uurtje tussen uit om te gaan sporten in de gym is dan ideaal. Ook samen lunchen gezellig. Dan maak ik er graag een ‘feest’ van; tosti, uitsmijter of lekkere salade. Thuis kwam Jack ook elke middag naar huis voor de lunch, gaf hem een break. Als hij nu naar kantoor gaat zijn het lange dagen. De (warme) lunch wordt op de zaak verzorgt. Schijnt hier normaal te zijn, de baas regelt het. Je ziet hier dan ook niemand met broodtrommels lopen. Echt Hollands. In de middag ben ik op de fiets gesprongen. Even lekker naar buiten 26°C, nog goed om te doen. Nu nog van profiteren want iedereen waarschuwt me al als het straks echt zomers wordt. Temperaturen boven de 30°C en een hele hoge luchtvochtigheid. Dan is fietsen geen lolletje meer. We zien wel.

Donderdag 24 mei. Goed nieuws; mijn vriendin Marlijn is afgelopen nacht bevallen van haar 3e kindje. Na twee jongens nu een meisje Emily. Helemaal gezond en alles gaat goed. Ik kan niet wachten om er volgende week op kraamvisite te gaan. Ben benieuwd naar haar ervaring van het bevallen in een Chinees ziekenhuis. Het leuke van bij mensen (voor de eerste keer) op bezoek gaan is dat ik niet met lege handen wil aankomen. Dus elke keer ga ik er weer met plezier op uit om een aardige attentie te vinden. Zo ook stond een kraamcadeautje op mijn lijst. Als je van een derde kindje bevalt heb je genoeg speelgoed (dus dit keer geen blokkendoos zoals ik in Nederland vaak cadeau heb gedaan) of kleertjes. Haar kast ligt vol heb ik ervaren bij het inrichten van de baby kamer vorige week. Zo ook het geven van een prentenboek, een van mijn favoriete cadeaus, gaat hier niet lukken. Wandel ik vorige week een luxe shoppingmall in Xĩntĩandì binnen ontdek ik een exclusief speelgoed winkeltje. Ja hoor en mijn oog viel meteen op een display van houten muziek speeldoosjes. Zo gezellig. Mijn hart ging meteen uit naar 4 ballerina’s draaiende in het rond op een toch wel bekend muziekje. Daar wordt ik nou helemaal blij van. Weer geslaagd. Ik hoop dat Marlijn het ook mooi vindt en dat de kleine Emily bij deze muziek in slaap kan dommelen. We zullen het zien.

Vandaag een mooie zonnige dag met een goede luchtkwaliteit dus bepakt en bezakt met leesboek en muziek ga ik naar het park. Het ligt hier beneden tussen zo’n 12 hoge flatgebouwen. Helaas is er vanuit onze service flat geen toegang. Alle parken behorende bij een compound hebben een entree middels een poort met natuurlijk daarvoor een of meerdere guards. Het is me al een paar keer gelukt om heel ‘sneaky’ zonder pasje via een van de 3 toegangen naar binnen te glippen. Maar vandaag ga ik het, op aanraden van een medebewoner hier in de flat, anders doen. Vele compounds hebben een parkeergarage in de basement (kelder). Zo ook de onze. Via de straatkant ga ik erin en kan dan via een van de andere flats, de gang voor fietsers en brommers, in het park uitkomen. Makkie. Het park is goed onderhouden, veel bomen helaas geen gras om op te liggen en speeltuintje. Ik zoek  een bankje uit in de zon. Het is nog vroeg dus weinig andere bezoekers, lekker rustig. Heerlijk genieten, want de mensen die mij beter kennen weten dat ik een echte zonaanbidder ben en nauwelijks genoeg krijg van het op deze manier opdoen van vitamine D. En ja hoor vooral nu mis ik mijn tuin weer. Na een tijdje word ik gestoord door het bezoek van twee vrouwtjes waarvan er een heel handig in een boom klimt. De ander komt tegenover mij zitten. Na zo’n 20 minuten komt ze uit de boom compleet met een tasje vol vruchten. Zo nieuwsgierig als ik ben ga ik er op af. Ik krijg een trosje van de tot nu toe nog onbekende gele wat groter dan druiven, vruchten mee. Er zitten 3 grote pitten in, even pellen en smullen. Grappig hè, de belevenissen komen vanzelf naar mij toe…. Vandaag is Jack op tijd thuis, voor de drukte in de metro. Fijn want dan kunnen we voor het eten een ommetje maken. Al snel komen we een blok verder bij een gezellige tent terecht. Café en eettentje. We drinken wat en nemen zo voor elkaar de dag nog eens door. Iets wat we voorheen nooit deden maar hier rijkelijk gebruik van maken. Toch een heel ander leven.

Vrijdag 25 mei. Bij het wakker worden valt de regen al met bakken uit de lucht. De voorspellingen voor vandaag beloven geen beterschap. Wat een trieste dag. Geen probleem ik pas mijn programma, wat ik eigenlijk niet heb, aan. Bij het wakker worden trof ik een hele brief op mijn app van mijn zusje. Daar word ik blij van en begin dan meteen fanatiek een brief terug te schrijven via de mail. Toch met een iets wat andere inhoud dan mijn blog. Hij wordt zoals gebruikelijk langer dan ik dacht dus ook maar naar de andere familie leden doorgestuurd. Vandaag komt mama (83) terug met de bus uit Italië van haar 12 dagen zeer geslaagde vakantie samen met haar zus (85). Zo knap en dapper dat ze dit hebben ondernomen. Heb ik het reislustige toch niet van een vreemde.

Zaterdag 26 mei. Vandaag staat weer in het teken van het bezichtigen van woningen. We zijn op zoek naar een appartement om permanent voor de komende 3 jaar te kunnen wonen. We hebben inmiddels een 2e makelaar ter hand genomen. Zo ook zijn we zelf op internet aan de slag gegaan. Een dag en zo’n 12 bezichtigingen verder nog geen succes. We hebben veel voorwaarden waar de woning aan moet voldoen en misschien zijn we ook wel te kieskeurig. De ligging is van groot belang met een korte loopafstand tot de metro en met een groene area in de buurt. In de omgeving moet wel wat te beleven zijn, winkeltjes, terrasjes, restaurantjes. Zo willen we een extra slaapkamer voor de gasten die al gepland staan te komen in het najaar en een werkruimte voor Jack. Het interieur moet ons aanstaan. We gaan volledig gestoffeerd en gemeubileerd huren. De toegang tot het complex, compound, moet goed voelen. En dan nog de prijs, binnen het toch al zeer hoge budget, moet kloppen. Maar we hebben geen haast. We zitten voorlopig goed en willen echt een goede keus maken. Maar ook dat komt goed. We hebben er een op het oog maar daarvoor moeten nog wel wat onderhandelingen plaatsvinden. Laat dat maar aan Jack over! Wordt vervolgd!

Voor de avond zijn we uitgenodigd door Kris en Eva, de neef van mijn vriendinnen, om bij hun Chinees te eten. Ze zijn net in hun nieuwe appartement getrokken en willen vol trots hun nieuwe stekkie laten zien. De reis er naar toe houdt voor ons 2 metrolijnen en 7 haltes (30 minuten) verder in. De twee kamerplanten als cadeau, dit om Eva kennis te laten maken met een Hollandse traditie, worden goed ontvangen. We worden verrast met een complete Chinese rijsttafel maar dan anders dan waar we volgens Nederlandse begrippen bekend mee zijn. Het is heerlijk en de avond vliegt voorbij. Het is zo laat…te laat we missen onze 2e metrolijn, er staan geen fietsen dus maar een taxi aangehouden. Shanghai by Night, zo anders.

Zondag 27 mei. De hardloopronde, in het Expopark, 2 haltes verderop was ons vorige week zo goed bevallen dat we hem nog eens over doen. De man bij de gate herkent ons nog daar we bij hem ons rugzakje kunnen achterlaten met droog goed. Hij vraagt nog eens met een lach of er genoeg geld in zit. In de middag weer op de fiets om een ander deel van de stad te verkennen. Onze toer eindigt op een gezellig terras waar we het weekend afsluiten met een lekker hapje.

En dan is er weer een nieuwe week begonnen en ben ik 3 A4-tjes verder. Morgen ga ik voor de eerste keer naar Angela. Mijn 52 jarige Engelse vriendin, de vrouw van Simon die ook voor GEA werkt. Ook hij is deze week op reis naar India. Ben er erg nieuwsgierig naar hoe zij op hun compound woont. Donderdag gezellig naar Marie-Thérèse en dan ergens tussendoor op kraamvisite. Hoe ik deze bezoeken allemaal ga ervaren lezen jullie volgende week in Blog 8. Ik hoop dat ik dan ook meer nieuws heb over onze “Househunting”.

Veel liefs, Lenneke

Foto’s

8 Reacties

  1. Thecla:
    28 mei 2018
    Hoi Lenneke
    Het is zo leuk om te lezen hoe het met je gaat ik weet nu meer van je dan toen je mijn buurvrouw was
    Ik kijk er echt naar uit om je in mijn mailbox tegen te komen
    Groetjes thecla
  2. Francé Buijtendijk:
    28 mei 2018
    Lieve Lenneke,
    Ik heb jou nog maar kort mogen leren kennen als je heerlijk kwam koken als kookvrijwilliger in de Hospice en ik toevallig een Zorgdienst had. Daarna kort in ons Populierenkoortje. Nu leer ik je veel beter kennen via jouw blog. Wat geweldig Lenneke, jouw verslagen.... Wat kan jij mooi en boeiend schrijven. Geweldig, enthousiast en ondernemend, vaak in je uppie. Het maken van nieuwe contacten, jullie zoektocht naar woonruimte. Ik kijk weer uit naar jouw volgende deel. Jullie genieten en ik...... ik geniet mee van jouw leuk geschreven verhalen.
    Liefs Francé
  3. Dorethé:
    28 mei 2018
    Hoi Lenneke,
    Fijn te lezen dat je je keus hebt gemaakt wat het werken betreft. Jij bent toch heel ondernemend, dus jij komt er toch wel. Zeker met in je achterhoofd het bezoek wat nog komt en hetgeen je nog allemaal van plan bent. (Anders gewoon op afstand nog wat vrijwilligerswerk voor het KWF). Grappig te lezen dat je deze blog misschien wel als boek wilt gaan bundelen. Ik zei het vorige keer al. Je kunt dat makkelijk gaan doen. Je schrijft zo leuk en het leest zo makkelijk, hoe jij schrijft. Ik kijkt tenminste weer uit naar volgende week. Groetjes.
  4. Luc:
    29 mei 2018
    Je schrijft goed, Len. Dus 't leest lekker. Ik zie je zo rondlopen en fietsen.
  5. Anita verhuijsen.:
    31 mei 2018
    Hey ,Len heb blog 7 gelezen wel wat later maar had problemen met mijn laptop!
    Veel dingen had ik al gehoord van je via de telefoon,maar toch leuk om te lezen.
    groetjes en dikke kus,Anita
  6. Miranda van der Locht:
    1 juni 2018
    Hoi Lenneke,

    Kreeg van de week deze link van Anneke, was benieuwd hoe het met jullie gaat. In een ruk al je belevenissen van de afgelopen weken gelezen. Erg leuk om te lezen dat je je prima vermaakt zo aan de andere kant van de wereld. Het is echt een hele andere wereld, maar daarom ook een hele mooie ervaring voor jullie samen.
    Groetjes Miranda
  7. Merel:
    2 juni 2018
    Hoi lieve tante Lennie,
    Wat heerlijk om weer je verhaal te lezen!! Ik was van te voren best wel benieuwd of jij je draai wel zou vinden en je je niet zou vervelend....Nou zo te lezen ben je nog steeds de bezige bij net als hier in Nederland, super fijn😊 ik kijk nu al uit naar reisverhaal deel 8!! Doe je Jack een dikke kus van mij? Veel liefs😘
  8. Pascale:
    3 juni 2018
    Hoi Lenneke,
    Vanmiddag via Karen de link gekregen van deze reisblog. Ik heb net al je reisverslagen gelezen, wat een belevenissen en wat leuk wat er allemaal op je pad komt. Ik heb ook respect voor je hoe je overal op afstapt en wat je onderneemt ook al moet je er alleen op af. En wat mooi dat je al zoveel nieuwe vriendinnen hebt ontmoet, dat gaat helemaal goed komen met jullie daar. Geniet ervan en ik kijk alweer uit naar je volgend reisverslag!! Groetjes vanuit 't hout.