Lenneke in Shanghai deel 12

Beste trouwe blog volgers,

Daar ben ik weer. Met een terug blik op de afgelopen week die anders is verlopen dan ik gedacht had.

Dinsdag 26 juni. Vandaag staat een eerste bezoek aan Irene op mijn programma. Een uurtje fietsen valt niet mee bij 35 graden… en zonder te verdwalen…Mijn boeket met zonnebloemen hing al helemaal op half 11 toen ik aankwam. Gelukkig strekten ze hun ruggetjes weer nadat ze even met hun voetjes in het lauwe water stonden. Ik heb Irene via Marlijn, mama van Emily, Julius en Reinier, ontmoet. Ze is 27 jaar en woont sinds maart hier met haar man Thomas. Marlijn was er ook met de kleine meid, verrassing voor mij. Ze wonen aan de andere kant van het centrum in een compound. Een prachtig park met heel veel torens, flatgebouwen. Heel ruim ingedeeld.De woningen zijn erg ruim, iets goedkoper omdat ze verder van het centrum liggen en er zijn vooral veel (alle) faciliteiten. Op het park is een binnen- en buiten zwembad, gym, 3 tennisbanen, golf afslag, squash banen, badminton, tafeltennis, winkeltje. Ben vast nog iets vergeten. Allemaal in goede staat en ruim opgesteld. Je hebt bij Irene verschillende type woningen en de een ziet er beter uit dan de andere. Wel erg ruime balkons, er past een lounge set en BBQ op. Tijdens een wandelingetje over het park bracht ik mezelf wel aan het twijfelen. Hebben we wel een goede keuze gemaakt met ons appartement met tuin, zonder al deze faciliteiten? Maar wel met gym en in het centrum. Wij zijn op dit park ook de eerste week dat we hier waren naar een appartement wezen kijken. Waarschijnlijk hebben wij een oubollige, uitgeleefde woning gezien. Maar je hele leven bestaat uit keuzes maken op verschillende momenten. Als deze weloverwogen zijn moet je jezelf er ook bij neerleggen. Met al dat getwijfel kom je niet verder. Ons contract ligt klaar om ondertekend te worden. PUNT.

Woensdag 27 juni. Jack werkt vandaag thuis. Eind van de ochtend samen een uurtje sporten in de gym. Nu hier de scholen dicht zijn en de zomer vakantie is begonnen gaan er ook weer veel expats verhuizen. Er zijn inmiddels aardig wat chat (app) groepen om je overtollige spullen aan te bieden of om spullen die je nog mist te vragen. De afgelopen week had mijn telefoon het erg druk met zoveel vraag en aanbod van spullen. Onze container is onderweg maar daarnaast hebben we dadelijk nog wel het een en ander nodig. Onze zoon en zijn vrouw wonen nu in ons huis dus we konden niet alles meenemen. Het appartement waar we intrekken is alleen gestoffeerd en gemeubileerd. Niet zo compleet ingericht als dit service appartement waar we nu bijna 3 maanden in wonen. Zo ben ik ook gaan snuffelen tussen al het aanbod. En jawel vanmiddag samen met Jack op pad om de eerste aanschaf, voor weinig geld, op te halen. We gaan met de metro heen en met de taxi terug met een strijkplank, doosje planten, prullenbakjes en een yoghurt machine. In de yoghurt die je hier koopt zit bijna overal suiker. Voor mij die dit dagelijks eet en op het gewicht moet letten is het zelf maken van yoghurt zonder suiker wel een optie. Inmiddels uitgeprobeerd en hij smaakt heerlijk. Toen we weg gingen kreeg ik nog een tasje met kruiden mee, ook handig.

Donderdag 28 juni. Jack vertrekt onverwachts voor een twee daags bezoek naar een klant in Bangkok, Thailand. Hij is vier dagen op reis. De fabriek is afgebrand en er moeten snel nieuwe machines besteld worden. Dit was niet gepland en betekent voor mij dat ik voor het eerst hier een weekend alleen ben. Een minder prettig vooruitzicht maar wel weer een uitdaging. In de middag ga ik met de metro naar Pauline, het vrouwtje waar we onze eerste spullen hadden gekocht. Ze had ook nog een stofzuiger. Mooi verpakt in een kleine doos nam ik hem in het mandje aan het stuur op de fiets mee naar het metro station. Er kwamen weer herinneringen bij mij naar boven van zo’n 37 jaar geleden toen ik met Jack op een etage woning op de Rijpelberg ging samen wonen. We hadden nauwelijks iets, kregen veel en verzamelden onze huisraad ook 2e hands bij elkaar. Helemaal goed gekomen, daar was niets verkeerds mee.

’s Avonds heb ik met Irene afgesproken voor een potje tennis bij haar op het park. Vanwege versleten nekwervels heb ik al zo’n 3 jaar niet meer gespeeld. Al snel weet ik weer hoe leuk het spelletje is en hoe heerlijk het is om buiten te sporten. Na deze inspanning gelukkig geen last van mijn lijf. Voor herhaling vatbaar. Mijn transport was dit keer heen met de metro en vanwege het tijdstip terug met de taxi, 25 minuten (€6,-).

Vrijdag 29 juni. In de ochtend maak ik een wandeling naar een shopping mal. In de kelder zit een grote supermarkt, City Shop, met veel (dure) geïmporteerde producten. Het blijft een zoektocht naar de producten die je gewend bent om te eten. Helaas de chocolade pasta, bij gebrek aan hagelslag voor Jack, was er niet. Ik heb wel oude kaas uit Ierland, salami uit Italië en brood zonder suiker gekocht. Wat doe je dan nog meer als je nog een hele dag voor je hebt? Natuurlijk een gezellig terras opzoeken waar ze heerlijke cappuccino schenken. Alleen op een terras kwam er nooit van in Nederland, geen tijd, zin…Nu met een tijdschrift en alle tijd heerlijk genieten tot…….de regen er met bakken uitvalt. Met een groot plastic wordt het terras snel overdekt. Echt een tropische bui. Ik vind het helemaal niet vervelend en denk terug aan de kletterende regen op de tent vroeger tijdens onze vakanties op de camping. Bestel gewoon nog een tweede bakkie. Hierna wandel ik door deze prachtige oude wijk Tiánzĭfáng waar ik al eens eerder over geschreven heb. Een wirwar van steegjes en doorgangen met kleine winkeltjes. Een toeristische trekpleister maar nu vanwege het weer en het vroege tijdstip lekker rustig.

In de middag spring ik op de fiets. Via internet opgezocht waar de dichtstbijzijnde Carrefour zit, 20 minuten. De Quxi Lu, begint twee straten verderop bij nr 433 ik moet nr 1995 hebben. Ben dus wel effe onderweg. Wat een grote winkel en met chocolade pasta (en honing, kaarsen). Geslaagd.

Zaterdag 30 juni. Eerst een felicitatie berichtje naar een ex collegaatje, ze is jarig. Ook een felicitatie naar een vriendin die voor de eerste keer oma is geworden. Zo probeer ik de contacten bewust te onderhouden. Vandaag is het grootste gedeelte van de dag gevuld met regen dus een binnen programma bedacht. Ik begin met een brief, met de hand geschreven op papier, naar mijn gehandicapte vriendin Susan in Eindhoven. Voorheen bezocht ik haar elke twee weken. We maakten dan een wandeling rond de Karpendonkse plas of gingen voor een boodschap. Ook haalde ik haar een aantal keren per jaar op voor een dagtrip. Gezellig met mama erbij. Zo probeer ik haar toch op de hoogte te houden. Ben benieuwd hoe het met haar gaat. Daarna schrijf ik wat ansichtkaarten en bezoek ik de gym. Ondertussen is het al weer droog en tijd om op de fiets naar buiten te gaan. Ik bezoek Xĩntiãndì. Hier heb ik ook al eens eerder over geschreven. Ook een toeristische trekpleister. Tijdens het rondslenteren kom ik bewoners uit onze service flat tegen. Even een praatje wat eindigt op een terras voor een maaltijd. Onverwachts erg gezellig en beter dan de zaterdagavond alleen thuis doorbrengen. Zij Anna, is een Poolse, hij Roger komt uit Barcelona. Ze hebben een dochtertje Nena, van 1½ en voorheen 6 jaar in Zurich gewoond. Genoeg te kletsen dus en een heerlijke wandeling van 20 minuten terug naar huis.

Zondag 1 juli. Vandaag heb ik met Eva, mijn Chinese vriendin, afgesproken. Haar vriend Kris moet werken, Engelse les geven. We gaan de Marriage Market op People’s Square bezoeken. Ook slechts 15 minuten op de fiets hiervandaan. Het centrum van de stad. Voor ons is het online daten al jaren bekend. Heel wat mensen hebben via deze weg hun relatie ontmoet. De lokale mensen hier geven er nog de voorkeur aan om op een traditionele wijze contacten te leggen. Ouders van ongetrouwde kinderen helpen hun kinderen om aan een levenspartner te komen. Vaak weten de kinderen het niet eens en schamen zich voor de activiteit van hun ouders. De hoopvolle ouders zitten, op een klein krukje, in lange rijen langs de wandelpaden van People’s Park. Voor zich een geopende paraplu op de grond. Op deze paraplu hangt een geplastificeerd A-4tje met daarop de leeftijd, lengte, gewicht en details over hun carrière. Voor ons een vreemd maar wel kleurrijk gezicht. Eva vertaald her en der de notities. Ze is zelf als 26-jarige ook erg verbaasd. Plots word ik door een Engelse toerist aangesproken. Hij vraagt wat hier gaande is denkende dat het een verkoop van paraplu’s is......

Hierna een wandeling door het, niet alleen door toeristen drukbezochte, park. Het levert weer een aantal mooie plaatjes op. We drinken wat bij Barbarossa, een paviljoen aan een vijver midden in het park. Een zeer mooie plek.Thuis gekomen ga ik op het balkon verder in mijn boek. Het heet; “Ik mis alleen de HEMA”. Het gaat over Nederlanders in het buitenland. De “Ik vertrek”-verhalen. Aardig herkenbaar en leest lekker vlot. Zo heb ik inmiddels wat geleende boeken thuis van vriendinnen hier en ook weer boeken uitgeleend. Een nuttige ruilhandel. Mijn boeken zitten in de container en lezen van een e-reader vind ik niet fijn. Als Jack thuiskomt na zijn 4-daagse reis, hebben we elkaar weer genoeg te vertellen onder het genot van een wijntje en een lekkere maaltijd bij de Italiaan hier om de hoek.

Zo weer een week voorbij en zijn jullie op de hoogte. Ondertussen proberen we het voetbal zoveel mogelijk te volgen. Blij dat Max Verstappen gisteren de Grand Prix van Oostenrijk heeft gewonnen. Normaliter niet zo onze interesse maar Jacks’ tennisteam is er naar toe geweest. Vandaag begint Wimbledon, genoeg sport op TV. Voor de Rietpluim, een gezellig afscheid van de groepen 8 en een fijne afsluiting van weer een schooljaar tijdens de BBQ! (vorig jaar stond deze dag in het teken van het afscheid van ex-collega Bart en mij…… Was onvergetelijk! Time flies!) Een hele goede start van een zeer welverdiende zomervakantie voor iedereen!

Maak er een mooie week van! Veel liefs en tot mijn volgende blog 13!

Lenneke