Lenneke in Shanghai deel 27

Hoi lieve blog lezers,

Deze week ontvangen jullie mijn blog wat later in de week dan wat jullie van mij gewend zijn maar daarover straks meer. Een terugblik over de vorige en afgelopen week.

Maandag 5 november. Toen mama, Rens en Britt hier waren heb ik van mijn vriendin een fiets geleend. Deze ga ik vandaag terugbrengen. Het is maar 15 minuten fietsen en onder het genot van een bakkie thee kletsen we bij. Wilma heeft geen prettig nieuws. Er is vertraging opgelopen, door alle administratieve rompslomp, om hun tijdelijke visum rond te krijgen. Dit betekent dat ze eerder dan gepland terug moet naar Nederland. Waarschijnlijk komt ze pas in februari weer terug. Heel jammer, we kennen elkaar net 3 maanden en het klikte goed tussen ons. Had was zo fijn om een vriendin in de buurt te hebben om samen gezellige dingen te doen. Maar niet getreurd vanmiddag neemt ze mij mee voor een wandeling door de French Concession waar ze woont. Inmiddels, na 8 maanden, kent ze deze mooie wijk al goed. Het is een route door gangetjes en steegjes waarin we weer allerlei nieuwe verrassende ontdekkingen doen. Van bijzondere doorkijkjes tot verborgen achteraf winkeltjes en cafeetjes. We sluiten de middag af met een Aperol Spritz op een terras. We raken niet uitgepraat over al onze belevenissen in Shanghai en de plannen die we samen nog hebben om als het mogelijk is ze toch in 2019 te realiseren.

Dinsdag 6 november. Vandaag staat in het teken om me voor te bereiden op een nieuwe gast die a.s. vrijdag komt. Dit betekent boodschappen in huis halen en de logeerkamer in orde maken. Kees van Abel komt 3 dagen bij ons logeren. Hij is een studie maat van Rens van de kunstacademie en komt uit Nijmegen. Hij is bezig met een 5 maanden durende reis door Azië en nu 2 maanden onderweg. We kijken erg naar zijn komst uit en willen graag zijn verhalen over zijn belevenissen horen en de foto´s zien.

Woensdag 7 november. Vandaag ga ik voor een 4e bezoek naar de tandarts. Hier heb ik een controle en gebitsreiniging. De Duitse Dr.Tina constateert dat er 2 vullingen in een volgende afspraak, morgen, ‘bijgewerkt’ moeten worden. Na de behandeling meteen een behoorlijk bedrag afrekenen. Geen probleem de rekening sturen we op naar de verzekering. Hierna ga ik even bij Marlijn langs. Ze woont 5 minuten op de (huur) fiets van de praktijk. We hebben alle tijd om rustig te kletsen tijdens de lunch. Haar oudste 2 jongens zijn naar school en Emily de 5 maanden oude kleine meid ligt op bed. Met 3 kleine kinderen op een compound leidt ze een heel ander leven dan ik, vaak alleen, in mijn uppie in de stad.

Donderdag 8 november. Toch maar meteen terug naar de tandarts voor de geplande ‘reconstructie’. Het kon maar gebeurd zijn. Dr.Tina is maar liefst 1,5 uur met mij bezig. Aan de balie wordt ik compleet verrast (ik was in een shock) door de toren hoge rekening. Ik vraag om uitleg...ik moest er van op de hoogte zijn stond namelijk in het behandelplan. Deze had ik gisteren op de mail ontvangen. Ik had echter alleen de foto’s van de X-rays geopend en de 2 eronder hangende documenten niet gezien. Dr.Tina had me hun werkwijze aan mij als nieuwe patiënt wel kunnen uitleggen. (Of had ik er om moeten vragen?) Complete miscommunicatie dus. Ik voelde me vreselijk overdonderd en kon het bedrag ook niet betalen. Ondertussen contact met Jack of hij geld naar mij over wilde maken en was er al besloten dat ik de onkosten in 2 keer kon betalen. Hoe ongemakkelijk kun je dan jezelf voelen. Zo ook ga je jezelf afvragen; ”Waar in ben ik hier tekort geschoten?”                                                                                                                                                                                                                                                       Thuis gekomen, van het metro station met de (huur)fiets, het hele verhaal aan Jack uitgelegd. We constateren dat er toch dingen niet kloppen. Ik wil meteen Dr.Tina bellen. Oeps.....waar is mijn (Chinese) telefoon? Onderweg vanaf de fiets verloren, uit mijn jaszak gevallen. Dat kan er na zo’n dag ook nog wel bij. Meteen in actie. Dezelfde weg terug, bewakers en politie ‘gesproken’ (via Google translate op mijn Nederlandse telefoon). Ik wordt doorverwezen naar het politie bureau, misschien is hij daar wel afgegeven. Ook daar met handen en voeten (en Google translate) mijn probleem uitgelegd. Ik noteer mijn gegevens. Nu afwachten. Ik wil deze dag snel vergeten.......... wordt vervolgd!

Vrijdag 9 november. Kees bericht dat hij in plaats van 13.00 uur pas om 18.00 uur met de trein vanuit Beijing aankomt. Hij had niet de juiste gegevens van zijn paspoort voor het treinticket genoteerd. Dat doe je maar 1 keer fout, meteen een wijze les. Jammer, het scheelt een halve dag. Vandaag verwachten we een telefoontje van Dr.Tina met uitleg. Helaas....., wordt vervolgd.                                                                                                             Jack heeft inmiddels een nieuwe telefoon voor mij geregeld, ik kan weer vooruit. Want vooral voor de navigatie en We Chat (o.a. betalingen) kan ik hem hier echt niet missen. Ik ga met de metro Kees ophalen van het treinstation. Het is een blij weerzien en hij zit meteen vol verhalen. Thuis lekker eten (Hollandse stampot met spek, ging er goed in bij Kees na 2 maanden Aziatisch eten), douchen en de eerste activiteit van het weekend ‘programma’. Het is al weer de 2e vrijdag van de maand, Dutch Drink gepland. We gaan met de taxi, daar Jack nog met krukken loopt, naar weer een mooi uitgekozen gelegenheid. Dit keer een bierbrouwerij. Fijn om weer bekenden te ontmoeten. Het is een gezellige avond.

Zaterdag 10 november. Na een goede nachtrust en een uitgebreid ontbijt stappen Kees en ik op de fiets. Een uitstekende manier om kennis te maken met Shanghai. We rijden onze bekende route; door de drukte van de stad naar de rivier de Huangpu, dan met de Ferry de oversteek naar Pudong (oost Shanghai) Daarna volgen we het fietspad langs de rivier en lunchen op het terras  bij een Italiaan. Het weer zit helemaal mee en de panorama’s zijn verbijsterend. Met shirt en korte broek is het genieten in de zon. We vervolgen onze weg door langs de hoogste wolkenkrabbers van Shanghai te rijden. Ook de Pearltower pikken we nog even mee. Kees is erg onder de indruk van al het moois wat we onderweg tegenkomen, boven zijn verwachtingen. We nemen een andere ferry retour naar Puxi (west Shanghai) zo kunnen we ook nog The Bund (Topsight nr.1) bekijken. Na een "Rondje Shanghai" van 40 KM komen we voldaan in de duister thuis aan. De avond brengen we door met het bekijken van de foto’s op de televisie die Kees inmiddels heeft verzamelt. Een hele treintocht; van Berlijn met de Trans Siberia Expres naar Moscow en via Mongolië naar China.

Zondag 11 november. We lopen met Jack in de rolstoel naar het winkelcentrum wat spullen halen voor de telefoon en fotocamera. We vervolgen onze wandeltocht via het grote park Xujiahui. We lunchen bij de Mexicaan en daarna naar huis. Jack moet weer met zijn voet omhoog. Het is nog vroeg in de middag dus na een kopje thee springen Kees en ik nog even in de metro om Tianzifang te bezoeken. Een oude traditionele Chinese wijk, een van de 10 top sights van Shanghai. Ik heb er al eerder over geschreven. Voordat we huiswaarts keren mag een tussentijdse evaluatie van dit bezoek op mijn favoriete terras "Ramblers" mag niet ontbreken. Deze mooie geslaagde dag sluiten we s ’avonds af bij Harley’s Underground. Een bar in de kelder aan de overkant van de straat waar elke avond live muziek te beluisteren is.

Maandag 12 november. Voor vandaag heb ik mijn les Chinees afgezegd. Jack zijn herstel gaat voorspoedig. Met zijn krukken gaat hij voor de 1e keer in de taxi een dagje naar kantoor. Kees heeft zijn volgende treinreis naar Guilin in de avond geboekt. Zo hebben we nog een hele dag om nog iets van Shanghai mee te pikken. We bezoeken de Yugardens, People’s Park en People’s Square. De drukte valt erg mee en wederom is Kees gefascineerd door al het moois. Om 16.00 uur breng ik Kees compleet met zijn bagage (20 KG) naar de metro waar vanuit hij naar het treinstation reist. We nemen na 3 zeer geslaagde dagen afscheid. Het was Shanghai in vogelvlucht maar volgens Kees zeer de moeite waard. Hij had wel langer willen blijven. Het was ook erg gezellig samen. Mijn ‘taak’ als gastvrouw en gids hebben me weer een zeer voldaan gevoel gegeven. Kees heeft nog Zuid-China, 3 weken Nepal, Vietnam en Thailand op zijn reisplan staan. Totaal 5 maanden om zo in februari weer huiswaarts te keren. Ik bewonder zijn onderneming, erg dapper in je uppie zo'n avontuur aangaan! Maar wat een grootse ervaringen doe je op tijdens zo’n reis. Al die verschillende culturen, naturen en ontmoetingen met andere reizigers. Het vormt je zeker als persoon.                                                                                                           In de avond gaan we afscheid nemen van Wilma en Hans. “Effe” langs op de koffie en een borrel hier niet zo alledaags op een doordeweekse avond. Ze vertrekken morgen naar Nederland. Mijn eerste ervaring hier om van iemand afscheid te nemen. Het zal vaker gaan voorkomen met al die expats en hun contracten. Moet er aan wennen, maar ook goed om hiermee om te leren gaan. Ik ga Wilma zeker in december in Rotterdam opzoeken.

Dinsdag 13 november. Na een druk en vermoeiend weekend is het goed dat ik voor vandaag, buiten de koorrepetitie van vanavond, niets gepland heb. Jack heeft alsnog contact met Dr.Tina n.a.v. mijn tandarts bezoeken. Zij heeft een ander verhaal, vervelend. Hoe gaan we dit oplossen? De verzekering vergoed bij lange na niet de gemaakte onkosten. Ze komt erop terug......wordt vervolgd.                                                                                           Het is heerlijk najaar weer, zo rond de 18 graden. Ik ga de tuin in. Van mama heb ik een hele zak met allerlei Hollandse bloembollen gekregen die ik wil planten. In de strook naast onze flat, gemeenschappelijk groen, hebben vorige en huidige bewoners aardig wat plantenpotten ‘gedumpt’. Ik ben van het recyclen (en zonde dat ze daar ongebruikt liggen...) Sjouw ze achterom naar onze tuin, zo ook 3 potten waar nog bestaande planten in zitten (zijn vol en zwaar, moet ze over de grond rollen). Maak de potten schoon en vul ze voor de helft op met takken, piepschuim en aarde van de bestaande grond afgeschept. Je moet wat als je niet even op en neer kunt naar het tuincentrum met de auto... Uiteindelijk 7 potten met bollen gevuld. Deel 1 van mijn tuinproject is klaar, nu wil ik nog in de overige 5 potten winter harde plantjes zetten. Moet deze en de potaarde waarschijnlijk op internet bestellen om zo ook wat kleur te hebben in de tuin gedurende de wintermaanden.

Woensdag 14 november. Eerst een berichtje naar een goede vriendin van mij in Helmond, ze is jarig. Vandaag op de koffie en lunch bij Marie-Therese. Het is al weer heel wat weken geleden dat we elkaar gezien hebben. Fijn om elkaar weer te ontmoeten en ik laat me heerlijk verwennen. Met de taxi slechts een half uurtje, het verkeer op de weg valt alles mee. Ook zij heeft minder prettig nieuws; ze gaan Shanghai voor 1 april 2019 verlaten. Heineken Shanghai, waar Jean haar man werkt, is overgenomen door een Chinese bierbrouwer. Ze nemen geen expats over. Gelukkig hebben we nog 4 maanden samen. Mijn gevoel wordt wel op de proef gesteld deze week.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               In de middag is Jack weer aan de beurt voor zijn laatste wandeling met de rolstoel. Deze moet terug naar het Cancer Hospital waar we hem gehuurd hebben. Slechts 20 minuten lopen. Ondertussen belt Niels ons, face time, zo grappig zoals hij onze wandeling door Shanghai kan meemaken en het dagelijkse straatbeeld ervaart. We gaan retour met de metro. Voor Jack weer de 1e keer, nu met zijn krukken. Rustig aan en met niet te veel gewicht op zijn “slechte” voet lukt het prima.                                                                                                                                                                                                                                                                                                     Thuisgekomen mis ik weer mijn (nieuwe) Chinese telefoon. Snap er niets van. Ga mijn laatste stappen nog eens na......jawel natuurlijk achter in het zakje van de rugleuning van de rolstoel. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan! “TRIEN!”, zou papa zeggen. Als de wiedeweerga op de mountainbike, als een gek door het drukke spitsuur terug naar het ziekenhuis. Hoe veel geluk kun je hebben. Hij zit nog in het zakje. Ik blij en met een natte rug en een les rijker  thuis Jack het goede nieuws vertellen. Zo maak je nog eens wat mee hier.

Het was me het weekje wel. “TIC”...zeggen de westerlingen hier “This Is China”. Ondertussen vliegen de weken voorbij en kondigt onze eerste kleinzoon van Niels en Ihsane zich binnenkort aan. Toch wel spannend hoor. Zo ook trekken Rens en Britt het volgende weekend in hun nieuwe eigen huis. Ik vlieg 7 december naar Nederland en retour op 3 januari. Een heerlijke tijd tegemoet. Er staat nog heel wat te gebeuren. Maar daarvan houd ik jullie goed op de hoogte. De foto’s komen er aan! Veel liefs Lenneke.