Lenneke in Helmond, deel 112

Hoi lieve allemaal,

Eerst wil ik jullie bedanken voor alle mooie en lieve woorden van troost. Het steunt me erg al dit mede leven. Het geeft me weer kracht om door te gaan. Na de moeilijke klus om mijn verhaal over het verlies van Anneke te delen nu weer de energie om de zeer geslaagde vakantie van 3 april de revue te laten passeren. Het lijkt een eeuwigheid geleden maar nog steeds zeer de moeite waard om er over te schrijven. Gelukkig had ik een dagboek bij gehouden en komen langzaam de mooie herinneringen weer terug.

Zaterdag 3 april Dag 1

Op tijd ons bed uit, koffers gepakt en om 10.30 uur in de taxi op weg naar het vliegveld Hongqiao. Het tweede vliegveld van Shanghai naast Pudong waar vandaan vooral de nationale vluchten gaan. Nauwelijks verkeer op de weg dus zagen we binnen het uur de grote hallen voor ons opduiken. Jack vroeg me alvast mijn telefoon gereed te houden voor de GROENE QR-CODE anders kom je niet binnen. Je gelooft het niet, telefoon vergeten. Lag nog op de salontafel thuis! Natuurlijk overkomt mij dit weer. Was toch elders met mijn hoofd deze ochtend na het slechte nieuws de dag van te voren over de gezondheidssituatie van Anneke. Er moest snel gehandeld worden. Mooie uitdaging voor Jack. Annick gebeld……was niet thuis. Patrick gebeld, nam niet op. Dus onze Chinese vriendin Joye gebeld om aan de taxi chauffeur uit te leggen dat hij weer door moest rijden naar ons huis. Ondertussen belde Patrick terug. Gelukkig, ze wonen boven ons en hebben de sleutel om zo Guusje voor een week te kunnen verzorgen. Hij meteen met mijn telefoon in een taxi gestapt. Scheelde ons weer 3 kwartier. Weer Joye aan de lijn om de taxi chauffeur duidelijk te maken dat hij kon omdraaien, terug naar het vliegveld. Wat een consternatie. Ook maar meteen , Hans en Wilma op de hoogte gebracht. We vieren samen met hun deze vakantie. Zij waren inmiddels met de metro op het vliegveld gearriveerd. Gelukkig waren we op tijd thuis vertrokken maar toch begon de tijd te dringen. Bij aankomst is Jack meteen met onze bagage naar binnen gegaan om alvast in te checken. Ik bleef buiten bij de ingang, mocht ook niet naar binnen, wachten op Patrick. Het geluk was met ons; 11.15 uur arriveerde hij, mijn ‘Reddende Engel’. Onze vlucht was om 12.55 uur.  Zonder telefoon ben je nergens in China. Je kunt nergens binnen zonder de QR-code. Deze moet groen zijn en toont aan dat je in niet besmette gebieden bent geweest. Alle betalingen lopen via de WeChat. We hebben de telefoon nodig om te navigeren en zeker niet onbelangrijk, we kunnen niet zonder de vertaal app ‘Google translate’. Net op tijd ons bij Hans en Wilma gevoegd, even de spanning van ons afblazen. Jeetje wat een start van een vakantie.

De 3,5 uur durende vlucht ging naar Dali. Een stad tegen de Tibetaanse grens. We arriveerden na een toch wel relaxte vlucht. Na de koffers op de kamer van een prima hotel te hebben gezet gingen we meteen The Old Town verkennen. Heerlijk om de benen te strekken. Na een borrel en Chinese maaltijd lagen we moe en voldaan op tijd in bed.

Zondag 4 april Dag 2 Pasen

Op tijd uit de veren voor het ontbijt. Daarna troffen we de andere deelnemers van deze georganiseerde reis. Een mix van 20 personen van verschillende nationaliteiten maar wel allemaal woonachtig in Shanghai.  Ook maakten we kennis met onze gids Palden. Een zeer aardige jonge man uit Tibet. Iedereen was verrast toen ik de chocolade paaseitjes uitdeelde. Ze werden goed ontvangen. Het programma voor vandaag zag er aardig relaxed uit. Een wandeling door The Old Town naar de fietsenverhuur. Op de fiets langs de oever van het Erhai Lake naar het dorpje Xizhou. We fietsten, totaal zo’n 56 KM en liepen 10 KM, over mooie paden door het vredige landschap met constant uitzicht over het 40 KM lange meer met in de verte de bergen. Het dorpje Xihou was de moeite waard. Het liet nog sporen zien van hoe belangrijk het is geweest in de geschiedenis als handels post langs de Tea Horse Road. Rondlopend door het plaatsje geniet je van de Bai-style gebouwen. De huizen van de Bai- minority (minderheden). Het weer was grandioos, de zon had ons allemaal aardig verkleurd. Teruggekomen in Dali waren we helaas te laat om de “San Tan”, de drie pagodes, te bezoeken. We namen de Tuk-Tuk terug naar het hotel. Na een heerlijke en toch aardig vermoeide dag was het goed rusten.

Maandag 5 april Dag 3

Om 9 uur zaten we al in de bus, die we de hele week tot onze beschikking hadden, voor een 5 uur durende rit naar Shangri-La. Onderweg stegen we al aardig in hoogte. Ik heb mijn eerste pillen ingenomen tegen hoogte ziekte. Tijdens de rit genoten we van een prachtig berglandschap. Palden, onze gids, maakte van de gelegenheid gebruik om ons uitgebreid te informeren over het gebied waar we ons vertoefden. In 1958 werd Tibet onafhankelijk. Helaas bleef er nog maar 20% van het oorspronkelijke grondgebied over. Onze vakantie brachten we door op het land wat eens ook bij Tibet hoorde. Vol trots vertelde hij ons over de gewoonten en gebruiken van de Tibetanen. Onderweg maakten we een sanitaire stop. Konden we meteen de prachtige omgeving ‘opsnuiven’.  Stond er een plaatselijke bewoner in klederdracht met een prachtig grote witte Yak (een rund) Natuurlijk voor een foto. Ik klom er bovenop en zong hij een ‘serenade’….. Lachen!!! Aangekomen bij het hotel werden we erg verrast. Het personeel heette ons van harte welkom en werd ons een witte sjaal omgehangen. De ligging van het hotel aan het Napa Lake (Natural Reserve) heeft een zeer bijzondere uitstraling. Het meer ligt in een vallei op een hooggebergte plateau gesitueerd op 3270 meter boven zee niveau en beslaat 660 km2.  Dit gebied valt onder het United Nations Environment Programme (UNEP). Het is een waterrijk gebied omgeven door met sneeuw bedekte Himalaya toppen aan 3 kanten.  Elke zomer komt het smeltwater uit deze bergen en stroomt in de Naqu river en Naizi river welke het immens grote Napa Lake vormt. In dit gebied lopen volop de wilde paarden, yaks, schapen en zie je hele ‘vluchten’ vogels. Het deed ons denken aan de landschappen die we eens in Afrika hebben gezien. Prachtig om op de bergen in de verte de sneeuw toppen te zien. Ook het gebouw zelf had een zeer vredig en rustieke uitstraling. Het biertje op het terras en later bij de open haard smaakte erg goed. Ondertussen maakten we kennis met de overige groepsleden. De sfeer werd gaande weg beter. Na een gezamenlijke avondmaaltijd in het restaurant van het hotel was het heerlijk om nog even in mijn boek ‘te duiken’ voor het slapen gaan. 

Dinsdag 6 april Dag 4

In de ochtend werden we gewekt door de laag vliegende ganzen die voor onze hotel kamer voorbij kwamen. We konden rustig opstarten onder het genot van een kopje thee op het terras van de hotelkamer bij de opkomende zon. Een onvergetelijk mooi uitzicht.  Na het ontbijt met de bus naar het Ganden Sumtseling Monastry. Dit klooster is gebouwd in 1679 en is het grootste boeddhistische Tibetaanse klooster in de Yunnan provincie. Het wordt ook The Little Potala Palace genoemd. Zo ook is het het meest belangrijke klooster in zuid-west China. Het was er helemaal niet druk met toeristen dus we hadden alle tijd, rust en ruimte om dit prachtige, nog in gebruik zijnde, klooster te bekijken. Hierna hadden we een maaltijd in The Old Town van Shangri-La. Het was er erg leeg en stil. Het hoogseizoen begint pas in de maand mei. Op het programma stond een wandeling naar de top van een flinke heuvel. Hier stond een kleine tempel, hing het vol met gebedsvlaggetjes en had je een mooi uitzicht over de stad. Hierop volgend een bezoek aan een museum van een vriend van Palden. Daar mochten we met verf een boeddha afbeelding inkleuren. We kregen yak-boter-melk-thee. Een specialiteit hier maar aan ons niet besteedt. Hierna weer terug naar het oude centrum waar we een tentje opzochten voor een biertje met nog andere groepsleden. Tijdens onze avondmaaltijd in een restaurant op een andere hoek van het grote plein hoorden we volop muziek. Wat bleek, elke avond komen de lokale bewoners hier bij elkaar om de traditionele Guozhuang te dansen. De sfeer was heel prettig en het nodigde uit om ook mee te doen. In cirkels werd er een soort line-dance gedanst. Jong, oud, met en zonder klederdracht. Een hele bijzondere ervaring waar Wilma en ik vooral blij van werden.

Woensdag 7 april Dag 5

Vandaag met de bus naar de Balagezong Canyon. Het is een natuurreservaat wat een gebied van 176 KM2 beslaat, waar je bij de ingang door een shuttle bus verder wordt vervoert. Het is een puur landschap geïsoleerd van de buitenwereld. Je vindt er het prachtige authentieke Bala Village met zijn vriendelijke inwoners. Panorama’s met uitzicht op de bergen bedekt met sneeuw en de kloven beneden. Zo ook een groot met planken beslagen wandel pad langs de Gangqu river. Aan het einde van dit pad konden we onze hoogtevrees nog eens testen op een groot glazen overhangend plateau. We zijn met een Zipp-line (een hangstoel aan een kabelbaan) een kloof overgestoken. Zo ook met een grote raft (rubber boot) een afdaling gemaakt door de Shangri-La Grand Canyon.  Dit gebied heeft een unieke schoonheid en is rijk aan Tibetaanse cultuur. Het was een prachtige, onvergetelijke en zonnige dag.

Donderdag 8 april Dag 6

Na het ontbijt vertrokken we naar Shilong Snow Mountain, ook wel The Bleu Moon Valley genoemd. Voor de lokale Tibetaanse bewoners is dit hun heilige berg. Het is beroemd vanwege de gevarieerde Alpine landschapsvormen en vegetatie vanwege de grote hoogte en het verticale klimaat. Het gebied heeft flinke bergen met bedekte sneeuwtoppen, prachtige valleien, bossen, meren, weiden en de mooiste uitzichtpunten. Dit alles geeft een geweldig beeld van het onbeschrijflijk mooie romantische en charmante Shangri-La. Het trekt veel mensen aan om er te komen wandelen en voor het avontuur. Om boven op het hoogste punt te komen van 4500 meter moesten we een rit van 45 minuten maken in de gondel aan een kabelbaan. Deze ging met een andere snelheid dan we gewend zijn van onze wintersport vakanties in Oostenrijk. Lekker traag dus dubbel genieten van de omgeving. De spanning werd aardig opgevoerd maar eenmaal boven konden we het welverdiende grandioos mooie uitzicht  bewonderen. Een wandeling over de houten paden, nog even een foto in de sneeuw en klaar voor de terugtocht.

Weer in de bus maakten we een stop voor de lunch bij een lokale Tibetaanse familie in Xiaozhuangdian. We werden weer zeer welkom geheten. Een groot huis waar ze met de hele familie wonen. Veel houtwerk en mooie decoraties. Voordat we aan de lunch begonnen kregen we eerst een demonstratie van het maken van yak-boter-melk-thee. Daarna de traditionele gerechten. Ter afsluiting van deze gastvrijheid natuurlijk met de gastheer en gastvrouw op de foto. In de middag met de bus voor een 4 uur durende busrit door naar Lijiang. Onze laatste verblijfplaats.

Vrijdag 9 april Dag 7

In de ochtend maakten we een wandeling naar Baisha Village. Voor de rest van de dag hadden we ons programma samen met 3 Ieren, Amy, John en Jenny, aangepast daar wij de vroege vlucht op zaterdag ochtend hadden. De rest van de groep ging o.a. Paardrijden en had voor de zaterdag nog een planning voordat ze met een late vlucht terug vlogen naar Shanghai.  Met een taxi lieten we ons naar Jade Dragon Snow Mountain op 3100 meter hoogte brengen. We maakten een wandeling door de Bleu Valley, een aaneenschakeling van meren; Bleu Moon Lake, op verschillende hoogtes met ieder door mineralen gevormde eigen kleur. Onbeschrijfelijk mooi. Hierdoor natuurlijk ook een grotere drukte met vooral Chinese toeristen. Zo veel waren we er deze week nog niet tegen gekomen. Het was een onverwachte prachtige middag. We sloten onze vakantie af met de rest van de groep in The Old Town van Lijiang. Een cultureel erfgoed. Zeer aantrekkelijk en bijzonder centrum. We namen afscheid van iedereen na een zeer geslaagde en onvergetelijke week.

Zaterdag 10 april Dag 8

Na een zeer korte nachtrust vanwege het trieste nieuws van Anneke op tijd naar het vliegveld voor een vroege vlucht terug naar Shanghai. Toen nog niet beseffende dat ik binnen 12 uur weer in het vliegtuig zou zitten. Ik liet een week achter de rug van grote contrasten vooral op emotioneel gebied. Van met volle teugen genieten van al het mooie natuurschoon aan de andere kant van China tot de pijn in mijn hart om afscheid te moeten nemen van mijn dierbare zus Anneke. Zo wreed. Je bevind jezelf in een rollercoaster. Inmiddels zijn we pas twee weken verder en het lijkt een eeuwigheid. Ik probeer het verlies van mijn dierbare zus Anneke een plekje te geven. Het grote gemis zal nog wel komen. Ik ben blij dat ik 21 juni pas terug vlieg naar Shanghai. Kan ik er nu nog enkele weken voor de familie zijn. En…… zijn we in blijde verwachting van de komst van het zusje voor Musa eind mei. The Circle of Life. Ondertussen geniet ik er weer van om thuis te zijn, in mijn eigen bed te slapen en al mijn dierbare familie leden en vrienden (na 6 maanden) te bezoeken. Wen ik aan de (Covid) situatie hier en houd nauw contact met Jack die waarschijnlijk begin juni ook deze kant op komt. Kunnen we bij terugkomst in Shanghai samen in quarantaine……..

Lieve allemaal, voorlopig neem ik even pauze met het schrijven van mijn blogs. Tot over een paar weken. Heel veel liefs en blijf gezond!! Lenneke