Lenneke in Shanghai, deel 113

Beste trouwe blogvolgers,

Na een break van 2 maanden pak ik het schrijven weer op. Ik heb een hele fijne tijd in Nederland gehad. Over mijn belevenissen schrijf ik graag in mijn volgende blog. Nu eerst weer een nieuwe ervaring van de reis afgelopen maandag van mijn Thuisland naar Shanghai.

De laatste 2 weken van mijn verblijf in Helmond was Jack ook overgekomen. Niet alleen gezellig maar ook handig in de voorbereiding op de terug reis. Dit heeft namelijk nog al wat ‘voeten in aarde’. Vanaf het begin van de uitbraak van de pandemie heeft China een zeer grondige aanpak. Ze willen onder andere de complete controle houden over het veilig in- en uitreizen van hun land. Dit betekent dat je 48 uur vooraf een bloedtest (PCR) en Covid test moet doen. Daar wij op de maandag vlogen, moesten de testen op zaterdag. Dan zijn er niet veel locaties open en zeker niet degene die door de Chinese ambassade zijn goedgekeurd. Wij moesten naar Wageningen. In de avond krijg je de uitslag. Alles negatief, goed dus. Dan begint het gedoe van veel formulieren invullen en downloaden voor de ambassade. Jack is er zondag enkele uren mee bezig geweest.  Dan is het wachten geblazen op de welbekende GROENE QR CODE waarmee je China binnen komt. Daar er ook bij de ambassade op zondag niet wordt gewerkt krijg je de reactie pas op maandag. Niet handig als je al om 7.30 uur met de taxi mee moet naar Schiphol. Onderweg werd mijn groene code doorgestuurd. Helaas van Jack nog niet. Aangekomen op Schiphol konden we dus nog niet inchecken. Telefoneren met de ambassade heeft geen zin, ze nemen gewoon niet op. Gelukkig waren we ruim op tijd aanwezig. Terwijl Jack de administratieve beslommeringen nog eens herhaalde ging ik op koffie uit. Dan begint de klok te tikken….. en jawel uiteindelijk kreeg ook Jack zijn code. Inchecken bij China Eastern ging niet vlot daar er ook weer telefonisch gecheckt moest worden of alles wel klopte. Uiteindelijk van onze bagage verlost en nog tijd voor een lunch in de business lounge. De eerste hobbel genomen. Stom, te laat er aan gedacht om nog wat drank te kopen voor tijdens de quarantaine. Dan maar ‘even’ geen alcohol. Nog gezond ook.

Het vliegtuig zat helemaal vol met Chinezen en wij helaas niet naast elkaar. Vertrek 12.40 uur en  aankomst op Pudong, Shanghai 11 uur later. Een dagvlucht, een stuk moeilijker om dan wat slaap te pakken. Mijn (stiekeme) poging om achterin op 4 vrije stoelen te gaan liggen om te slapen werd door de Chinese crew meteen te niet gedaan. Jammer. In deze periode wordt er geen eten en drinken geserveerd. Je krijgt een plastic zak met flesjes water, droog brood en snacks. Nood rantsoen. Gelukkig had ik nog wat fruit en krentenbollen uit de business lounge meegenomen. Dan kom je de tijd door met lezen, films kijken en dutten.  Eenmaal geland op Pudong is het zeker 1 uur wachten voordat je de kist uit mag. Daarna volgt er een hele procedure van QR-codes scannen, invullen, Covid test, wachten in een lange rij enz. Door de douane, bagage ophalen en wachten op de bus welke ons naar ons quarantaine hotel brengt in Xuhui, ons district waar wij in Shanghai wonen. Tot dan weet je nog steeds niet waar je terecht komt. Weer ruim een uur verder, druk op de weg. En jawel mijn hoop werd werkelijkheid…. Het Jianguo hotel, waar we vorig jaar oktober ook hebben gezeten en een redelijk goede ervaring hadden. Het is gelegen tegen over onze compound. Tijdens het inchecken weer formulieren invullen en krijgen we te horen dat de nieuwe regelgeving niet toestaat om samen op een kamer te vertoeven. Wat een teleurstelling! Hier valt helemaal niets tegen in te brengen. Gelukkig zitten we wel op dezelfde 18e verdieping met 1 kamer er tussen. Wel konden we tot onze verbazing op een formulier aankruisen of dat we 1 of 2 weken in het hotel wilden verblijven. 1 WEEK aangekruist dus. Er borrelde bij mij van binnen al een blijdschap….. als dat toch eens waar kon zijn. Want volgens de laatste berichten is de regel nu 14+7 wat betekent 2 weken hotel quarentaine en 1 week met versoepeling thuis. Het wachten is nu of onze compound management het goedkeurt om de 2e week in thuis quarantaine te kunnen gaan. Bij het settelen eerst maar even goed alle spullen verdelen over beide kamers. Dan ben je na 23,5 uur onderweg te zijn geweest wel GAAR. 

Weer een nieuwe uitdaging; ‘Hoe kom ik door deze quarantaine?’. Ik wil niet dramatisch doen maar op deze manier is het reizen naar China echt geen lolletje. Over ‘vrijheidsberoving’ gesproken, ik ervaar het nu aan den lijve. Ik zou er een boek over kunnen schrijven met als titel; “Hoe overleef ik mijn quarantaine?” (In dezelfde stijl als “Hoe overleef ik mijn ouders?”, “Hoe overleef ik school?”…) Net het nieuwsbericht gezien v.w.b. “The Apple Daily”krant in Hongkong. Ze zijn moeten stoppen met bestaan. De redenen maken veel duidelijk hoe het er hier in China aan toe gaat...... vooral geen vrijheid van meningsuitingen.

Er zijn wat verschillen met de quarantaine van vorig jaar. Toen was het 1 week hotel en wij boften want na goedkeuring van de compound management mochten wij 1 week in thuis quarantaine (7+7). Helaas gisteren bericht gehad; de thuis quarantaine is voor ons dit keer niet goedgekeurd. Onze Chinese vriendin Joye gaat nog navragen wat de redenen zijn waarom dit keer niet. Ik had te vroeg gejuicht, wat een vreselijke teleurstelling. Ik baal als een stekker, lichtelijk uitgedrukt. Zo ook zijn we nu niet samen op 1 kamer en mogen we elkaar ook niet bezoeken….. We doen het wel ‘stiekem’ als we zeker weten dat er niemand aan de deur komt of dat we op de kamer door de telefoniste gebeld worden. Denk dat als we ‘gesnapt’ worden ‘het hek van de dam is’. Twee keer per dag (9 en 13.00 uur) moet je zelf je temperatuur opnemen en komen ze aan de deur om te checken. Zo ook komen ze een keer per dag aan de deur om jouw afval (zakje) op te halen. Ons eten wordt drie keer per dag op een krukje voor de deur gezet (8 en 12.00 en 18.00 uur) Dan bellen ze als het is geleverd maar ik hoor ze vooraf al in de gang ‘rommelen’. Pak het eerder anders wordt het helemaal koud. Je kunt kiezen tussen een westers (ik) en chinees (Jack) menu. Het is redelijk. Als het niet smaakt heb ik nog altijd mijn meegebrachte kaas, Cup a Soup en bamie soep (zo ook Nescafé  gold en thee) Gisteren wel online een bestelling gedaan en ontvangen van de Aldi met fruit, yoghurt, jus d’orange, koekjes, water en WC-papier. Zo ook heeft Joye ons ‘quarantaine-doosje’ afgegeven met extra spulletjes van thuis. Morgen om 8 uur komen ze weer een COVID test afnemen op de kamer. Je ziet hier alleen personeel in witte pakken.... 

Nu is het zaak om een regelmaat in mijn dag te krijgen. Een invulling die voldoening geeft. Het Netflixen maar zolang mogelijk uitstellen. Jack heeft zijn werk. Hier vliegt de dag voor mij niet voorbij. Ik ben al aan het afstrepen op mijn kalender. Positief is dat we aan de goede, zonnige kant van het hotel zitten met een uitzicht op onze eigen straat. Ik kan weer in de vensterbank genieten van het drukke leven wat beneden, 18 verdiepingen lager, voorbij raast. De kamer is schoon en ruim genoeg.

Het WiFi signaal is niet altijd geweldig wat het beeldbellen en internetten soms bemoeilijkt. Wel fijn dat ik mama en de jongens al weer gezien en gesproken heb. Dat steunt me. Over het afscheid nemen van iedereen de afgelopen week heb ik het liever niet. Wel wil ik nog kwijt dat op vrijdag 4 juni het zusje voor Musa, Asiya (spreek uit als Essia) gezond is geboren. Ze is een mooi en gaaf meisje. Ze doet het goed en Musa, als grote broer, is erg lief voor haar! We voelen ons erg rijk met deze twee gezonde spruiten!! Om de tijd hier door te komen is het fijn om vooral veel contact met het thuisfront te hebben. Dus mocht je zin en tijd hebben....... bel of app me maar. Vergeet niet dat het hier 6 uur later is. Dus tussen 7 uur en 17 uur jullie tijd (voor mij 13.00-23.00) ben ik bereikbaar!!!

Mijn laatste periode van 5 maanden is begonnen. Weliswaar met een niet prettige start maar “Het is zoals het is”. Ik kom in december definitief naar huis. Jack maakt zijn klus dan nog in 1,5 jaar tijd, tot aan zijn pensioen, hier af. Zo lang deel ik nog heel graag mijn verhalen met jullie. Fijn dat jullie er aandacht aan besteden en meeleven, het geeft mij een heel prettig gevoel. Heel veel liefs en tot in blog 114!!!!! Lenneke