Lenneke in Helmond, deel 79

Hoi allemaal,

Vandaag, maandag 11 mei, is voor ons een zeer bijzondere dag. 30 jaar geleden traden Jack en ik, na al 12 jaar samen te zijn, in het ‘Huwelijksbootje’. Een dag om nooit meer te vergeten. We hadden geen echte plannen om te gaan trouwen maar ons vertrek naar Engeland (voor 5,5 jaar) heeft dit ons doen beslissen. Het was een perfect programma. Koffie op de Engelseweg, huwelijk sluiting in het kasteel, foto’s maken in en rondom het kasteel, kinderreceptie in de Steenoven, lekker diner, receptie met aansluitend een groot feest. Het foto album ligt ingepakt in een doos op zolder maar de plaatjes staan goed in mijn geheugen gegrift.  Precies een jaar later werd Niels in het Milton Keynes Hospital geboren. Hij wordt vandaag 29 jaar! Ik moest geheel onverwacht 5 dagen eerder naar het ziekenhuis met zwangerschaps vergiftiging. Niels lag in een stuit en om onze beide gezondheid niet te schaden werd hij 6 weken voor de uitgerekende datum met een keizersnee geboren.  Het was een spannende week maar is helemaal goed gekomen.

De laatste 3 weken laat ik nog eens passeren. Terwijl ik met mijn vorige blog bezig was lag de vader van onze schoondochter 4 dagen in het ziekenhuis. Hij was ernstig ziek. Het was erg spannend. Na 2 keer negatief op Corona getest te zijn werd toch het protocol gevolgd daar hij alle symptomen had. Ihsane was met haar broer bij hem toen hij, na het stoppen van de behandeling die geen effect meer had, op maandagavond insliep. Een hele verdrietige periode. Het was kort en heftig en het meest trieste was dat de rest van de familie en vrienden geen afscheid hadden kunnen nemen. Dan wordt het extra moeilijk om het verlies van een dierbare te verwerken. In deze bizarre tijd is het dan best ingewikkeld om op gepaste wijze afscheid te nemen. De ‘rituele wassing’ kon op dinsdag alleen in Utrecht plaatsvinden daar alle moskees met wasruimtes gesloten zijn. Op woensdag meteen de begrafenis op de Islamitische begraafplaats in Nuenen. Gelukkig dichtbij en het was een hele mooie zonnige dag. Deze plechtigheid kon alleen met 30 personen plaatsvinden. Dit maakt zo’n afscheid voor alle nabestaanden er niet gemakkelijker op. Ondertussen had ik mijn intrek bij Niels in huis genomen om 4 dagen op Musa te passen. Hij heeft helaas zijn lieve opa Achmed nauwelijks gekend. Voor ons niet zo moeilijk om het er het beste van te maken. Het was een heerlijke week en we hebben vooral veel gefietst. De omgeving van Eindhoven is prachtig met zijn bossen, heide en vennen. Heel verrassend troffen we op een van onze fietstochten onverwachts May, mijn Nepalmaatje, en haar man Wim aan bij een ven. Ze vierde door omstandigheden haar verjaardag daar met haar kinderen en kleinkinderen. Wat een toeval. Het was een heel blij weer zien. Voor mij echte quality time om met Musa door te brengen. Kwam het weer goed uit dat we nog hier in Nederland zijn.

Ondertussen is ons duidelijk geworden dat we nog wel even hier zijn. De eerste KLM vlucht naar Shanghai is pas 4 juli. Inmiddels zijn onze verblijfsvergunningen verlopen. De procedure voor de aanvraag voor een nieuwe visa kan pas vanaf 18 mei wat ook weer enkele weken in beslag neemt. We wachten geduldig af en Jack heeft nog genoeg te werken. Zijn verkoop team in China mag weer binnen China reizen en klanten bezoeken. De eerste orders zijn al weer binnen. 

Ik raak aardig gewend aan het idee langer hier te zijn. In de ochtend word ik wakker met de vraag; ‘Welke dag is het vandaag? Wat heb ik op mijn programma?’. Zo druk als ik in ‘mijn vorige nog werkende leven’ hier in Helmond had, zo rustig is het nu. Ik vul mijn dagen met wandelen, fietsen, met een boek genieten in de tuin en het huishouden. Ook ontmoeten we familie en vrienden, wel op gepaste afstand en niet teveel tegelijk. Ik heb al weer verschillende etentjes geregeld. Zo kijk ik ook erg uit naar morgen. Ik heb met Saskia afgesproken. Ze is een goede vriendin van ons uit Shanghai en woont nu tijdelijk in Hilversum met 2 van haar kinderen. Ze studeren hier. Haar man Björn en jongste zoon zijn nog in Shanghai. Niet zo’n prettige situatie, ook zij kan niet terug naar Shanghai. Zo ook heb ik op donderdag met Mariëtte afgesproken. Ik ga haar opzoeken in hun nieuwe huis in Vught. Ze is met haar man Chris in december, na 25 jaar een expat leven geleid te hebben, definitief terugkomen naar Nederland. Ook spreek ik binnenkort met Wilma af. Zij woont in Rotterdam en is al vanaf 6 januari ‘gescheiden’ van haar man Hans. Ook hij is net als Björn druk aan het werk in Shanghai. Vreemde tijden hoor. We houden elkaar goed op de hoogte. Zo beeld bel ik met Ingrid in Shanghai en Marie-Therese in Chicago. In het begin van dit jaar hadden we niet kunnen bedenken dat onze levens zo anders zouden gaan verlopen. Maar gelukkig is iedereen nog gezond en komen de herenigingen dichterbij. 

Ik hou jullie op de hoogte van mijn leven hier. Niet wekelijks, het zou gaan vervelen. Inmiddels zijn er al weer maatregelen versoepeld. Spannend hoe de situatie verder gaat verlopen. Maar we werken er allemaal aan mee om het onder controle te houden. Succes en maak er een mooie week van thuis of op het werk!!

Stay safe and healthy!! Veel liefs Lenneke