Lenneke in Helmond, deel 81

Lieve trouwe blog volgers,

Nog maar net 3 weken geleden en nu ‘klim ik al weer in de pen’. De reden is dat het ‘pet’ weer is op dit moment en ik buiten niets te zoeken heb. Zo ook wil ik de tijd tussen de blogs niet te lang laten worden anders worden mijn verhalen echt te uitgebreid en vraag ik wel heel veel van jullie leestijd.

In mijn vorige blog had ik foto’s geplaatst van mijn deelname aan een actie van “Helmond Skon”. Graag wil ik jullie wat uitleg geven over deze organisatie.

Helmond Skon

Helmond Skon is ontstaan omdat Martin van Stiphout, een hele goede vriend van ons, op een bepaald moment in zijn leven zag dat er zoveel zwerfafval in onze leefomgeving lag. Hij wilde daar iets aan gaan doen en besloot tijdens zijn wandelingen dit zwerfafval op te gaan ruimen. Maar hij wilde het breder gaan trekken en van solist naar organisatie gaan. "Bewustwording" naar andere mensen toe is hierin het sleutelwoord. Een organisatie als zijnde non profit organisatie. Ze zijn vrijwilligers die hun steentje willen bijdragen aan een schoner milieu. Zij, Martin zijn vrouw Karen en inmiddels ook hun dochter Iris, organiseren de volgende activiteiten.

Clean Up wandelingen
Tijdens de Clean Up wandelingen zien mensen dat zwerfafval echt een probleem is en kunnen hun steentje direct bijdragen. Ze wandelen in kleine groepjes wat erg gezellig is en ruimen tegelijkertijd zwerfafval op. De groep vrijwilligers bereidt zich al aardig uit en loopt maandelijks hun route.

Markten
Ze willen met Helmond Skon zichtbaarder worden en gaan op markten staan. Hier gaan ze ook de bewustwording uitdragen en spulletjes van blik verkopen. “Van hand geraapt naar handgemaakt” is hierbij hun motto. Mensen helpen hierdoor direct mee aan het milieu.

Workshops
Een derde doel van Helmond Skon is om workshops te gaan organiseren.

Daar ik nu hier was kon ik ook mijn bijdrage leveren. Het was een zeer waardevolle ervaring. Mocht je interesse hebben….. laat het maar weten.

Inmiddels zijn we al weer 5 maanden in Helmond en hebben we nog geen zicht op onze terugkeer naar Shanghai. Het leven daar verdwijnt voor mij dan ook steeds meer naar de achtergrond. Het contact met mijn vriendinnen die ik in Shanghai heb leren kennen blijf ik wel goed onderhouden. Zo ben ik bij Marie-Therese in Meerssen, Limburg, een dagje op bezoek geweest. Degene die mijn blogs al wat langer volgen weten dat zij voor mij het eerste jaar van mijn verblijf in Shanghai erg veel betekent heeft. Ze is vorig jaar maart met haar man Jean naar Chicago verhuisd. Nu is ze eerder dan gepland terug gekomen naar Nederland in hun pas gehuurde appartement dicht bij haar ouders. Ze hadden net enkele weken een lock down vanwege Corona achter de rug werd dit opgevolgd door de ongeregeldheden en vernielingen n.a.v. ‘Black matters’. Ze voelde zichzelf helemaal niet meer veilig en koos er voor om terug te komen. Jean werkt nog in de USA. Nu heeft ze van de week ook nog gehoord dat Trump de grenzen heeft gesloten voor migranten. Het is helemaal niet duidelijk wanneer ze terug kan en of dat dit jaar nog is. Deze onzekerheid geeft echt geen fijn gevoel maar ze maakt er hier het beste van en bezoekt haar familie en vrienden volop. 

Van een nood een deugd maken…..konden we meteen met alle vriendinnen uit Shanghai een dagje afspreken. Dat was gisteren. We zijn met zessen naar Brielle gereisd waar Ans samen met Bas woont. Met Marie-Therese uit Meerssen, Michelle uit Muiden, Saskia uit Hilversum, Mariette uit Vught en Wilma uit Rotterdam hadden we een onvergetelijke dag. Na een kop koffie met heerlijk gebak maakten we een wandeling door het vestingstadje Brielle. Het deed me helemaal denken aan Heusden aan de Maas, waar mijn broer Kees woont met zijn familie. We bezochten ook de grote kerk waar een kunst expositie gaande was. Met Ans als gids werd ons weer aardig wat cultuur bijgebracht. Hierna terug naar huis en met de auto naar Rockanje. Daar heerlijk uitgewaaid tijdens een strandwandeling en bezoek aan een paviljoen. We sloten af bij Ans thuis met een borrel en hapjes onder de overkapping en daarna een heerlijk verzorgde maaltijd. We werden volop verwend. Ondertussen raakten we niet ‘bij gepraat’. Iedereen heeft op haar manier in zo’n korte tijd weer zo veel meegemaakt en voor 4 van ons blijft de terugkeer onzeker. Het mooiste is dat we een speciale band met elkaar hebben door ons leven samen in Shanghai. Moeilijk om voor een buitenstaander uit te leggen wat dit eigenlijk in houdt. Door deze vriendschappen werd en is het daar o.a. Zeer de moeite waard.  Samen met Marie-Therese, die met mij mee reed en bij ons bleef overnachten, sloten we deze zeer geslaagde dag af in de jacuzzi. Een fijne relaxte plek om te ‘evalueren’. 

Wekelijks blijf ik mijn vriendin Susan van 84 opzoeken in Eindhoven. Sinds vorige week mag ze het terrein van het verzorgingstehuis, Peppelrode, af. Wat een feest. Ze voelt zich nu niet meer opgesloten. We zijn dan ook samen naar het centrum van Eindhoven gewandeld. (Zij in haar elektrische rolstoel). Ze viel met haar neus in de boter… het was markt. Ik kon haar geen groter plezier doen dan hier over heen te wandelen. Een drankje op een terras aan de markt in het zonnetje maakte haar uitstapje compleet. Wat heeft ze dit al die maanden toch gemist. Zo fijn dat we dit weer samen kunnen doen. 

Daar ik nu veel thuis ben blijft het belangrijk om genoeg te bewegen. Zondag was een hoogte punt! Met 6 fietsvriendinnen een fietstocht door het mooie Brabant. Samen met Petra had ik met behulp van de knooppunten een route uitgezocht. Niet ver van huis kom je langs de mooiste plekjes. Helaas liet de zon zich nauwelijks zien en miezerde het behoorlijk. Een andere uitdaging was het trotseren van een behoorlijke wind. Dit weerhield ons er echter niet van om de hele ronde uit te fietsen. Uiteindelijk toch nog 77 kilometer in 4 uur tijd in het zadel gezeten. Als tussenstop koffie in het paviljoen bij het “Joe Man“ theater in Best. De lunch hadden we besproken in  restaurant “De Boswachter” tussen Erp en Gemert. De innerlijke mens moet niet vergeten worden als je zo veel calorieën verbrandt.  Onderweg hadden we genoeg te kletsen steeds  met een ander fietsmaatje. Het is dan ook weer helemaal genieten om zo op deze manier een dag met elkaar door te brengen. 

Een gezellig weekend staat voor de deur en dan het volgende weekend op vakantie.Een mooi vooruitzicht. In mijn volgende blog ga ik jullie hier alles over vertellen! Voor degene die op vakantie gaan, veel plezier! Veel liefs en tot in blog 82! Lenneke