Lenneke in Shanghai, deel 105

Beste blog volgers,

Voor wat betreft het weer hadden we een prachtige start van de week. Maandag was het maar liefst 26 graden en volop zon. De fietstocht samen met Ingrid en Wilma na de Pilates les, Ingrid is inmiddels ook een vaste deelnemer,  was dan ook prima getimed. We staken meteen de rivier over en aten onze lunch op een bankje in het park. Wat voelden we onszelf bevoorrecht. Het was er heerlijk rustig, niet de weekend drukte die we normaal hier gewend zijn. Alleen moesten we regelmatig bellen voor de voetgangers die op het fietspad liepen. Kantoorpersoneel, ze hebben hier zowat allemaal van 12.00 uur tot 13.00 uur pauze. We hadden alle tijd en reden onze bekende route. Dit keer wel in de andere richting, hoe anders kan de omgeving er dan uitzien. Gaande weg de middag verdween de zon achter de wolken. Op de ferry toch maar een shirt over mijn hempje aangetrokken want de wind kwam aardig opzetten. De terugweg verliep wat moeizamer. Wind tegen dus blij om weer thuis te zijn. Fijn dat we dit nog konden doen, de rest van de week zag er niet zo mooi uit.

Het goede nieuws van deze week was dat Ans en Kaat dit keer zonder problemen terug zijn kunnen komen naar Shanghai. Ze zitten inmiddels al weer bijna 1 week in hotel quarantaine. De eerste boodschappen heb ik al voor Ans afgegeven. Ze zit in hetzelfde hotel als waar wij en Ingrid en Bas zaten. Hier dus aan de overkant van de straat. Ze zijn best tevreden allebei en kijken erg uit naar evt moment volgende week dat ze echt naar huis kunnen. Bas is inmiddels thuis en heel gelukkig. De ‘opgesloten’ periode viel hem alles mee. 

Ik plan mijn week niet al te vol dan is er nog altijd ruimte voor onverwachte gebeurtenissen. Zo werd ik woensdag laat in de middag door Jack gebeld. Of ik ook naar de Starbucks van het Filmmuseum wilde komen. Hij had daar een uur lang een gesprek gehad met de zoon van een klant van hem. Charlie en zijn 18-jarige zoon Tom komen uit Shanghai. In augustus gaat Tom een studie volgen in Amerika. Hij spreekt goed Engels, heeft een uitgebreide woordenschat maar voelt zichzelf nog niet helemaal zeker. Vandaar dat Jack al regelmatig telefoongesprekken met hem voert en hem af en toe ontmoet om zo zijn taalvaardigheid te oefenen. Voor mij was het de eerste keer dat ik hen ontmoette. Ik begreep meteen wat Jack bedoelde. Tom is een uiterst bescheiden en onzekere jongen. Het duurde even voordat hij zich wat meer op zijn gemak voelde om ook met mij een gesprek aan te gaan. Pa was zo tevreden met deze hulp dat hij ons uitnodigde voor een etentje. Heel prettig, Jack deed nog wat zaken met Charlie en ik kon nog met Tom praten. Een onverwachte prettige kennismaking.

De SEA, Shanghai Expat Association, is zeer actief in het organiseren van activiteiten en uitstapjes. Zo had ik mezelf samen met Ingrid voor een museum bezoek afgelopen vrijdagmiddag aangemeld. Dit keer het Tushanwan museum 10 minuten lopen hier vandaan. De rondleiding werd door Julie gedaan. Ze is een professor in de kunst, architectuur en geschiedenis. Twee uur lang vertelde zij vol overgave over de gebeurtenissen in onze eigen wijk Xujiahui.  Ik wist er al wel iets van af maar door nog meer informatie vergroot dat de interesse. De Jezuïeten uit Shanghai zijn er in 1864 een weeshuis voor jongens begonnen welke bijna 100 jaar heeft bestaan. Naast het onderwijs leerden de jongens schilderen, glas in lood, hout bewerken, een instrument bespelen en boekdrukkunst. De katholieke kerk had ook een grote invloed. Door de komst van Jezuïeten uit Europa werd er op deze manier een brug geslagen tussen de Westerse en Aziatische wereld. Een interessant bezoek.

Gina wilde haar verjaardag in The Pearl vieren. Daar zeggen wij geen ‘nee’ tegen. Samen met Ingrid, Jetty, Wilma en Deborah waren wij er vrijdagavond al op tijd. Eerst wat hapjes en om 21.00 uur begon de huisbrand aan zijn programma. Dit keer speelden ze muziek van Coldplay en overige muziek uit de UK. Voor vanavond hadden ze een stuk vloer vrijgelaten van tafeltjes om te dansen. En ja hoor, bij de eerste ‘live’ klanken konden we met de voeten van de vloer. Er waren slechts enkele westerlingen. Wij genieten dan ook volop van de Chinese jongelui hoe zij zich vermaken. Het was een zeer geslaagde avond.

Op zaterdag ook een feestje; Carnaval! Ik kan me voorstellen dat het pijnlijk is voor jullie maar hier kunnen deze evenementen allemaal doorgaan. De NVS, Nederlandse Vereniging van Shanghai, had deze avond in The Hai georganiseerd.  Dit is een kroeg, zo’n 20 minuten fietsen hiervandaan, met een Nederlandse eigenaar. Thomas stond zelf dan ook de hele avond achter de ‘draaitafel’. Samen met Jack en Ingrid voegden wij ons bij het feestje. Aanvankelijk leek het niet druk te worden maar gaande de avond stroomde het cafe aardig vol met feestgangers. Iedereen had goed z’n best gedaan om zich te verkleden. De zaak was gezellig versierd. Grappig hoe een enkele Chinees die binnen zat ons feestgedruis vol verbazing zat te bekijken. Net zoals wij ons nog steeds over de Chinezen kunnen verbazen.  Maar er waren ook Chinezen die het meteen heerlijk vonden om mee te doen. De muziek was helemaal goed. Van Guus Meeuwis tot de gouwe ouwe, ‘Er staat een paard in de gang’ en de Apres ski nummers niet te vergeten. Er waren Brabanders, Limburgers maar ook Hagenezen aanwezig. Eerst wat gezellige gesprekken, weer kennismaken met nieuwe gezichten en daarna de ‘heupen los’. Het inhaken en natuurlijk de polonaise kwam voorbij. Heerlijk om zo weer eens een avondje ‘los te gaan’. Ik hoop van harte dat dat voor jullie ook weer in een niet te lange tijd mogelijk is. 

Het was weer een week met enkele hoogtepunten. Nu is het regen seizoen echt begonnen. Niet zo erg voor mij ik heb nog het een en ander met mijn foto’s te doen. Werk genoeg. Voor jullie een fijne week en tot in blog 106!! Heel veel liefs, Lenneke.