Lenneke in Shanghai, deel 120

Beste allemaal,

Hier is vorige week officieel, volgens de biologische kalender, de herfst begonnen. Het enige wat ik hiermee in verband kan brengen zijn de enkele bladeren die her en der op de grond liggen maar ook heel snel weer worden opgeveegd door de straatvegers. Vorige week woensdag was het 37 graden. Maar door de 49% luchtvochtigheid ,nog niet eens zo heel veel, voelde het aan als 46 graden!!!! Ik geloof de heetste dag van het jaar. Ik heb mezelf die dag 3 keer omgekleed. Na een tripje op de fiets kom je elke keer weer klets nat thuis. Nu gaat het richting eind september en daalt de temperatuur elke week een beetje. Vandaag, 6 september, wordt het maximaal 35 graden de rest van de week blijft het rond de 30 graden. De luchtvochtigheid stijgt wel weer wat minder prettig is. Dit jaar houdt de hitte extra lang aan. De luchtkwaliteit daar tegen over is al maanden goed. Tussen door vallen er nog eens flinke tropische regenbuien. Ik kijk er naar uit om weer gebruik te gaan maken van ons terras en tuin. Nu nog geen pretje. Van de week ga ik met Ingrid een bezoek aan de flower market brengen om weer eens flink inkopen te doen om mijn potten op het terras van bloemen te voorzien. Het is echt nodig. Dan kunnen we het najaar weer van gaan genieten.

In en rondom Shanghai is zoveel te zien en te beleven, je krijgt er geen genoeg van. Dat hebben jullie in mijn voorafgaande blogs wel kunnen lezen. Zo hebben Ingrid, Wilma en ik het streven om elke week een uitstapje te maken. Twee weken geleden zijn we met de auto met de chauffeur van Ingrid en Dirk naar een waterstadje geweest wat verder hier vandaan ligt. Ruim ander half uur rijden en niet te bereiken met de metro. Vanuit Helmond zit je dan in Amsterdam……. Hier zijn de afstanden veel groter. Het heet Wuzhen, wordt ook wel het Venetië van China genoemd. Het was weer een bloed hete dag. Hierdoor en door de beperkte maatregelen vanwege de Covid was het stadje zo wat uitgestorven. Nauwelijks bezoekers en veel winkeltje en eettentjes gesloten. Heel erg jammer want het doet veel met de sfeer. Dit stadje doet zijn bijnaam echt eer aan. Het geeft een mooi beeld van het klassieke China. Het is een soort openluchtmuseum wat door veel kanalen wordt doorkruist. Je wandelt er door de geplaveide steegjes met traditionele huizen langs het water met overhangende wilgen. Er zijn talrijke bruggen variërend van stenen boogbruggetjes tot overdekte houten bruggen. Er zijn veel kleine musea waar je meer te weten kunt komen over de cultuur, ambachten en tradities van de waterstadjes van Oost-China. Wij hebben het museum dat gewijd is aan het Chinese Lotus voetje bezocht. Dit liet de geschiedenis zien over het inbinden van het damesvoetje om aan een schoonheidsideaal te kunnen voldoen. Wij verwonderden ons om de vele uitgestalde slechts 13 cm grote schoentjes en natuurlijk het verhaal achter deze handelingen. Voor ons onvoorstelbaar. We sloten ons zeer waardevolle bezoek af met een boottocht waardoor je vanaf het water weer een hele andere indruk krijgt van al het moois. Het was een erg geslaagde dag.

Wilma stelde vorige week voor om het nieuwe  MAP  (Museum of Art in Pudong) te bezoeken. Het is gelegen aan de waterkant van de rivier de Huangpu naast de Pearl Tower. Het bijzondere ontwerp is van de Franse architect Jean Novel, die al meerder gebouwen heeft ontworpen in andere wereld steden. We waren er op tijd bij en zo de drukte voor. Het telt 5 verdiepingen met op elke etage een tentoonstelling. Naast de kunstwerken van Miro, de Tate collectie  met als thema “licht” en de schilderijen van Millais maakte de verdieping met werken van Cai Guo-Qiang de meeste indruk op ons. Hij maakt gebruik van een zeer bijzondere techniek welke in verschillende stappen plaats vindt. Op een ondergrond plaatst hij mallen welke voorstellingen verbeelden van schilderwerken van meesters uit het verre verleden. Daarna bestrooit hij het werk met een veel kleuren pallet aan kruidpoeder (gunpowder). De poeders worden door lonten met elkaar verbonden. Het hele werk wordt met brandvrije platen afgedekt. Daarna worden de lonten aangestoken en ontstaat er een ‘show’ van lichtflitsen en rookwolken. Als laatste stap gaan de platen van het werk en word je verwonderd door een prachtig resultaat. Heel bijzonder,  zeker daar de werken uit vele grote panelen bestaan en je eindeloos wordt gefascineerd door de voorstellingen. Buiten de exposities heeft ook zeker het gebouw een grote indruk op ons gemaakt. Grote ruimtes, een immens grote glazen wand met spiegels (zeer foto geniek) en vanaf het dakterras een prachtig uitzicht op de rivier en op De Bund. Naast het bewonderen van de kunst hebben we ook vooral veel gelachen om alle foto’s die we op speciale plekjes van elkaar hebben gemaakt. “Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd”. 

Ondertussen hebben we met een gezellig feest afscheid genomen van een lid van “Only The Braves”,  onze vrijdagavond eetgroep. Onny gaat deze week na een 5 jaar verblijf in Shanghai terug naar Nederland. Haar container is inmiddels gevuld met haar inboedel. Ook ik heb dankbaar gebruik gemaakt van haar verhuizing en 3 dozen van mezelf mee kunnen geven. Ik hoor jullie denken “nu al…”? Met mijn definitieve vertrek in december heb ik aardig wat spullen die ik mee naar huis wil nemen. Mijn hele garderobe, schoenen, boeken en meer persoonlijke spullen wil ik verhuizen. Dit alles kan niet als bagage mee in het vliegtuig. Zo gaat in november Mylou met haar gezin Shanghai verlaten en zij willen ook nog dozen voor mij mee nemen. Dan hoop ik dat in december we alleen wat extra koffers moeten inchecken voor de overtocht. We gaan het mee maken. Je ziet wel je kunt niet vroeg genoeg beginnen met organiseren. Op deze manier geeft het mij wel rust. 

Inmiddels heb ik een aantal keren meegeholpen met de vrijwilligers groep Heart to Heart. Ingrid zit in de organisatie en is al enkele jaren wekelijks actief. Deze groep organiseert activiteiten om geld te genereren voor kinderen van het platteland die een hartoperatie in Shanghai moeten onder gaan. Ik heb er al eens eerder over geschreven over het geweldige werk wat deze mensen verrichten. Hun grootste bezigheid op het moment zijn de beertjes. Door een naaigroep en breigroep worden er kleertjes gemaakt. De beren worden aangekleed en verkocht op markten of events zoals a.s. Woensdag op een ‘Golf-dag’. We hebben 60 beertjes aangekleed, hopelijk gaan ze allemaal met de sportievelingen mee naar huis. Het is leuk werk en ook gezellig als je met elkaar bezig bent voor dit grandioze doel.

Zo dit waren weer zo’n beetje de hoogtepunten van de afgelopen twee weken. Ik probeer voor 19 september, wanneer we op vakantie gaan, nog een verhaal te posten. Ik wens alle mensen die deze week na hun vakantie weer aan het werk zijn gegaan veel werkplezier!! Heel veel liefs, de groetjes en tot in blog 121!! Lenneke