Lenneke in Shanghai deel 37

Hoi lieve trouwe bloglezers,

Voordat ik aan mijn verhaal begin ben ik jullie eerst een uitleg schuldig. Vorige week kreeg ik om de een of andere reden mijn verhaal niet op de website gepost. Na een over en weer gemail met de website beheerder lukte het alsnog niet. Ik baalde als een stekker. Uiteindelijk heb ik het via de oude versie als nog ’de lucht in kunnen gooien’. Voor hun was het ook een mysterie. Dus van de week eventjes een testje gedaan… en jawel hoor weer gelukt. Soms laat de techniek je in de steek en kun je geen kant op maar daar tegen over kun je ook weer heel erg verrast worden. Ik ben weer blij.

Dinsdag 12 februari. Vandaag een uitstapje op de fiets naar Marlijn. Half uurtje fietsen. De afstanden lijken steeds korter te worden. Wat in werkelijkheid gebeurt is dat je jezelf steeds beter weet te oriënteren en de kortste route kiest. Met de mountainbike gaat het dan nog sneller. Deze week is het nog erg rustig in de stad. Het einde van het Chinese New Year is pas volgende week dinsdag, 19 februari, daarna is iedereen weer terug in de stad. Eind november heb ik Marlijn voor het laatst gezien. We komen weer tijd tekort om ‘bij te kletsen’. Ondertussen geniet ik van Julius (4) en Reinier (2) die vandaag hun laatste vakantie dag hebben. Bij mij komen weer herinneringen naar boven van zo’n 23 jaar geleden. Niels en Rens ook als kleuter en peuter tussen de Brio trein, Lego en Playmobiel. Terwijl ze bouwen laten ze hun fantasie de loop gaan en spelen een verhaal. Ook deze kamer wordt al spelende te klein. Als de 9 maanden oude Emily uit bed komt slokt ze al mijn aandacht op. Wat verandert zo’n spruit toch snel. Ik kan niet wachten tot ik de kleine Musa weer in mijn armen kan nemen. Daar over later meer. We praten over onze belevenissen en ervaringen. Ook komen onzekerheden aan de orde zoals de slechte luchtkwaliteit. Hoe erg is deze en hoe ga je er mee om. Voor Marlijn met kleine kinderen een veel groter issue dan voor ons volwassenen. Vandaag kunnen we toch niet naar buiten de regen valt er inmiddels met bakken uit. Zo ook de schoolkeuze voor haar kinderen wat niet mee valt hier in Shanghai. Ga je voor een dure op afstand liggende internationale school of kies je voor een Chinese school in de buurt waar ook in het Engels en Chinees les wordt gegeven. Zo ook komt de competitie strijd en daardoor de grote druk die op de kinderen ligt aan de orde. Toch zo anders dan in Nederland maar waar je ook niet helemaal onderuit kunt. Ik probeer Marlijn gerust te stellen door te zeggen dat daar waar je weloverwogen voor kiest voor hun goed is. Na de lunch wanneer ook de regen wat minder is stap ik weer op de fiets.

Inmiddels heb ik weer met regelmaat het sporten in de sportschool opgepakt. Twee keer in de week volg ik samen met Jack de spinning klas. Daarnaast een keer in de week op de loopband. Onze wekelijkse fietstocht buiten blijft ook nog in ons programma staan als het weer het toelaat. Nu heb ik in de kleedkamer inmiddels de sauna ontdekt. Hij staat altijd aan. Terwijl Jack nog zijn spieren extra laat werken aan de apparaten duik ik het warmte hok in. Ik zoek dan voor 15 minuten de rust en warmte op. Helaas lukt dit meestal niet. De Chinese dames hebben namelijk een ander idee over het sauna gebruik dan wij. Er staat een rekje om de kachel die de dames als droogrek gebruiken, hangt dan regelmatig vol met kleren en handdoeken. Zo ook worden er bij nat weer schoenen in het hok gezet. De dames gebruiken de ruimte om even op te warmen na een douche en smeren zich met allerlei lotions in of laten een gezichtsmasker het werk doen. Ze blijven vooral staan en lopen in en uit. De deur moet geschaafd worden dus het sluiten hiervan lukt niet altijd of gebeurt met heel veel kabaal. De warmte verdwijnt snel uit de zo vaak openstaande deur. Zo ook wordt de ruimte gebruikt als trefpunt om elkaar nog even op de hoogte te houden van het reilen en zeilen. In het Chinees, een gekwetter en met een veel te hoog volume. Zie je mij daar dan poedelnaakt met de ogen dicht relaxt liggen? Toch hou ik vol en probeer me te distantiëren van de zo andere gewoonten en gebruiken. Ook denk ik dit moment nuttig te kunnen besteden om goed naar de conversaties te luisteren met de hoop dat ik woorden hoor die ik herken. Helaas, het gaat zo snel dus heeft echt geen toegevoegde waarde aan mijn lessen Chinees. Tot afgelopen dinsdag een westerse vrouw binnenkwam. Ik groette, haar naam is Ingrid en komt uit Limburg. Gezellig aan de praat, voor mij de eerste keer hier in de sportschool dat ik een praatje kon maken. De Chinese dames zullen ook wel gedacht hebben…voor mij waren de rollen omgedraaid. Na elkaars contact gegevens uitgewisseld te hebben gaan we elkaar zeker vaker zien. Fijn iemand die in de buurt woont. 

Woensdag 13 februari. Het is fris maar droog, prima weer voor een stadswandeling samen met Wilma. Inmiddels ook al weer enkele maanden niet gezien dus laat ze mij een nieuw stuk van de French Concession zien. We lopen door steegjes, gaan bij boetiekjes naar binnen en bezoeken een fotografie museum. Al pratend komen we in een restaurantje uit. Na de lunch nog een boodschap en met een heel voldaan gevoel op de fiets naar huis. Ik besef me ter degen wat een waardevolle vriendschap ik aan haar heb.

Over vriendschappen gesproken…. Marie-Thérѐse en Jean gaan eind maart het land uit. Ze verhuizen naar Chicago. Dit willen we met ons groepje niet ongemerkt laten gebeuren dus geven we 16 maart een Farewell-party. Leuk om weer eens zo iets te organiseren. Maar dit gebeurt wel met een dubbel gevoel. Dat je binnen een jaar tijd zo goed bevriend kunt raken en nu al weer afscheid van elkaar moet gaan nemen doet echt wel wat met je. Hier moet ik ook mee om leren gaan. “Maar uit het oog betekent niet uit het hart!”

Vrijdag 15 februari. Jack werkt deze week 3 dagen thuis. Lekker rustig voor hem zeker als ik steeds weer de deur uit ben. In de avond nemen we samen de metro naar The Real Shanghai. Een bruin café met twee verdiepingen. In het zaaltje boven de kroeg is de jaarlijkse algemene leden vergadering van de Nederlandse Vereniging van Shanghai. Buiten de bestuursleden is de opkomst van leden minimaal. Dit heeft zo z’n voordelen, geen uitgebreide discussies en binnen een half uur klaar. Barry, de voorzitter, geeft met behulp van een mooie visuele presentatie weer waar de organisatie voor staat, wat de financiële middelen zijn en de evenementen van dit jaar. De actieve organisatie heeft zijn zaken goed voor elkaar. Een compliment , ook dit vrijwilligers werk is niet vanzelfsprekend! Jack en ik worden even wakker geschud…In april zijn de Formule 1 races in Shanghai. Deze wordt met zo’n 500 Nederlanders bezocht om onze Max aan te moedigen. We boffen er zijn nog enkele kaartjes te koop. Aansluitend is de maandelijkse Dutch Drink. Er komen nog meer gasten en onder het genot van een drankje en natuurlijk de bitterbal hebben we een gezellige avond.

Zaterdag 16 februari. Een collega van Jack neemt afscheid. Hij heeft ons uitgenodigd voor een etentje samen met nog twee andere collega’s. We gaan naar het voor ons bekende Mexicaanse restaurant Pistolera. 10 minuten op de fiets. Ze spreken vloeiend Engels en zijn zeer geïnteresseerd in mijn leven in Shanghai. Af en toe switchen ze naar het Chinees maar geniet ik ondertussen van de taco’s en wraps en de live muziek. Ze vertellen zelf ook over hun kinderen (ieder heeft er 1)en wordt mij weer helemaal duidelijk hoe hoog de prestatie druk ligt. In onze ogen echt ongezond. Wat maakt het toch veel uit op welk plekje je in de wereld bent geboren.

Zondag 17 februari. Bijna saai maar toch weer de bekende fietstocht gemaakt. Het was fris maar tevreden na 2 uur met een voldaan gevoel verwen ik mezelf met een warm bad. Ondertussen moet Jack zijn koffer pakken. Er staat weer een reis voor de deur.

Maandag 18 februari. Jack gaat 4 dagen op reis naar Taiwan. Ik heb mijn komende dagen ook aardig gepland. Vandaag heb ik mezelf, tegen betaling, ingeschreven bij VegaNurit. Ze gaat voor 8 vrouwen een oergezonde lunch klaarmaken. Ze is Israëlisch en kookfanaat. Samen met Mariëtte, Wilma en 5 andere vrouwen genieten we van de mediterrane gerechten. Vandaag geen fietstocht maar wanneer de regen de goten langs de weg vult is de metro een ‘droge’ uitkomst. We ontmoeten weer nieuwe expat dames en is het prettig om naar hun verhalen te luisteren. 

Dinsdag 19 februari. Na twee weken vakantie pakken we vandaag de koorrepetitie weer op. We oefenen “Puttin ‘On The Ritz” en “The Sound Of Music” maar liefst in 3 stemmen. Na ander half uur kunnen we tevreden afsluiten. We worden er vrolijk van en vandaag heb ik begrepen waarom. Tijdens een uitzending van omroep Max hoor ik in het voorbijgaan zeggen dat er tijdens het samen zingen een "knuffelstofje" wordt vrijgemaakt. Omdat het de 3e dinsdag van de maand is zijn we bij Stacee thuis. Nu de 2e keer en inmiddels een gewoonte om na afloop met meegebrachte hapjes om de tafel te zitten. Een gezellige manier om elkaar beter te leren kennen. De Chinese dames leggen ons uit dat het The Last Day of the Chinese New Year is. Deze wordt her en der in de stad feestelijk afgesloten met traditionele dansen en vooral veel lampionnen. Het vuurwerk is inmiddels verboden. Ze vertellen dat het er dan zo druk is, wat mij doet beslissen om niet te gaan.

Mijn middag heb ik verder ingevuld met een bezoek aan Mylou. Ze is samen met Enrico nog maar kort in Shanghai en net in hun nieuwe appartement getrokken. Onderweg kan ik nog wat fleurige plantjes kopen om hun nog kale huiskamer op te vrolijken. Ze krijgen pas over een paar maanden hun verhuisdozen. Ze was blij dat ze wat spullen van mij kon lenen. De geschiedenis herhaalt zich. Zo had ik ook drie kwart jaar geleden spullen van Marie-Thérѐse kunnen lenen tot dat onze verhuisspullen er waren. Mooi toch. 

Woensdag 20 februari. Nadat ik bij de kapper ben ik geweest ontmoet ik Marie-Thérѐse voor een lunch. Ze laat me weer een hele mooie plek in de stad zien. Misschien is het wel de laatste keer met z’n tweetjes. Voelt heel vreemd. Ze vertelt volop over hun laatste vakantie. Een cruise in Australië. Zo ook laten we het afgelopen jaar nog eens passeren. Een waardevolle vriendschap. Ik moet slikken als we afscheid nemen en hou me goed.

Een week voorbij met steeds in mijn achterhoofd mijn vertrek morgenavond naar Nederland. Een heerlijk vooruitzicht. Ik reis alleen en heb een nachtvlucht met een overstap in Paris. Een avontuur in het vooruitzicht. De eerste week kan ik voluit van Musa genieten, de tweede week gaan we op wintersport. Dit keer met 20 personen richting Oostenrijk. Dat wordt weer een sportieve en gezellige boel. Jack komt volgende week dinsdag. Ik heb er vreselijk veel zin in en kan misschien ook nog van het Carnavals’ festijn wat meepikken. Hoe de komende weken gaan verlopen kunnen jullie lezen in blog 38. Ik weet alleen nog niet wanneer ik deze ga schrijven.

Maak er een mooie week van en veel gezelligheid tijdens de carnaval! Veel liefs Lenneke!!