Lenneke in Shanghai deel 39

Hallo volgers van mijn blog,

Zaterdag 16 maart. Deze week staat in het teken van het afscheid van mijn beste vriendin hier Marie-Thérѐse en haar man Jean. Zij hebben 2½ jaar in Shanghai gewoond en gaan verhuizen naar Chicago. Met de vriendinnen was er al een meidenavond afgesproken voor de donderdag in een Spaans restaurant. Heel gezellig en Marie-Therésѐ was verrast met de afscheidsmap waarin ieder een blad had gemaakt met herinneringen van de vriendschap. Na her en der rondgevraagd te hebben hoe een fare-well party gevierd wordt kwam ik niet verder dan een etentje in een restaurant. Dit zette mij aan het denken om het anders aan te pakken. Mijn voorstel werd door ons hele clubje bestaande uit 12 personen goed bevonden. Dit is de groep waar we ook in januari mee naar Harbin zijn geweest. De WeChat groep “Afscheid MT & J” was een ideaal communicatie middel om alle voorbereidingen over en weer te ‘bespreken’. Wat een voorpret kun je daar al mee hebben! Zaterdag was het zover, om 16.30 uur hadden we afgesproken met de hele groep hier bij ons in huis. We hadden nog even tijd om onze act te oefenen. Hiervoor had Bas een tekst gemaakt op het lied “Sweet Home Chicago” van de Bleus Brothers. Om 17.00 uur kwamen de hoofdpersonen van de avond. Ze werden meteen verrast met de act. Compleet verkleed in `Bleus Brother stijl`, zwarte broek, wit shirt, zwart hoedje en zonnebril gaven we onze voorstelling. Echt lachen. Daarna kregen ze een bedrukt Bleus Brother T-shirt cadeau. Tijd voor het buffet met heerlijke door iedereen meegebrachte hapjes. Het weer speelde helemaal mee, we konden zelfs tot 19.00 uur buiten zitten. Het groepscadeau; Een schilderij (van de Painterstreet) van de Skyline van Shanghai als herinnering van hun verblijf hier, viel helemaal in goede aarde. Toen was het mijn beurt. Voor mij werd het in de loop van de tijd steeds meer duidelijk dat het toch behoorlijk wat met me doet om na een jaar hechte vriendschap afscheid te moeten nemen. Om aan te geven dat deze vriendschap erg veel voor mij betekend heeft had ik een Albelli foto boek gemaakt van de mooie momenten die we samen hebben meegemaakt. “Uit het oog, niet uit het hart”! Vol bewondering werd het album ontvangen. Zowel Jelmer als Chris en Jean hadden mooie woorden in de vorm van een speech. Om 20.30 uur het vervolg van het programma op naar de Karaoke bar. Als je in China gewoond hebt moet je ook dit meegemaakt hebben. Het volume stond erg hard helaas maar gelachen hebben we wel. Na een voldaan gevoel na zo’n mooie dag namen we met z’n 4-tjes de taxi naar ons huis. Marie-Therésѐ en Jean hadden een all-in arrangement. Ze bleven bij ons slapen. Het was een geslaagd afscheidsfeest.

Maandag 18 maart. Jack is de hele week op zakenreis. Maar liefst 6 nachten. Hij bezoekt Maleisië en Indonesië. Voor mij een uitdaging om mijn dagen in te vullen met activiteiten waar ik me goed bij voel. Zo ga ik vandaag op de fiets naar The Flower and Bird Market, zo´n half uurtje verder op. Hier zoek ik planten met vooral veel bloemen uit voor mijn 5 lege potten in de tuin. Er is volop keus en met nog 3 zakken potgrond erbij kan alles in de namiddag thuisgebracht worden. Het wordt een hele klus om de grote potten opgevuld te krijgen. Eerst met takken, afval en uiteindelijk het zand. Met het resultaat ben ik erg tevreden en kan het niet laten om meteen foto´s naar huis te sturen. Daarop ook de 5 bloempotten waarin de bloembollen al erg mooi zijn uitgekomen. Echt genieten! De lente kan beginnen! Hier word ik helemaal blij van!

Dinsdag 19 maart. Vandaag heb ik met mijn vriendin Wilma afgesproken. Vanwege het mooie weer kiezen we voor een fietstocht in plaats van het bezoeken van het literaire Festival. Er is hier ook zo veel keus om je zelf te vermaken. We gaan via een oud gedeelte van de stad; The Old Town richting de rivier. Herken ik onderweg op een gegeven moment een plek waar ik al eens eerder ben geweest tijdens een wandeling met Kat de gids. Het is de Shanghai Cixiu Nunnery, een tempel. Voor Wilma nieuw maar ook voor mij zeker nog eens een bezoek zeer de moeite waard. We worden compleet verrast door de serene rust zo midden in deze wereldstad en bewonderen de ruimtes met de geur van wierook gevuld met grote beelden van goden, de fleurige decoraties en vele offers. Een mooie plek om je in alle rust terug te kunnen trekken. Hierna vervolgen we onze weg want we hebben een bezoek aan het Fosun Foundation Museum op ons programma staan. Vandaag wordt onze culturele ontwikkeling weer aardig gevoed. Wilma is een echte kunstliefhebster en heeft de expositie van Yaoi Kusama uitgekozen. Eerst wat over de architectuur van het gebouw. Het is ontworpen door de Engelse architect Thomas Heatherwick. Het ligt aan de rivier de Huangpu en heeft 4 verdiepingen boven de grond en 3 verdiepingen onder de grond. Het hoogtepunt van dit gebouw is de façade; een aan de buitenkant vanaf de 3e verdieping van goud draaiend gordijn van bamboe. Het is een zichtbaar element wat het oosten en westen combineert, het oogt als een oude Chinese kroon en westerse harp. Enkele uren per dag draait het gordijn op muziek. Het “dansende gebouw” aan The Bund. Heel bijzonder, ik heb er al eens eerder foto’s van geplaatst. Wij noemen het “Het gebouw met de orgelpijpen”. Ik herinner me nog toen Rens en Britt op bezoek kwamen de enige wens van Rens was om dit gebouw te kunnen zien. De expositie, verdeeld over 3 verdiepingen, is ter ere van de 90e verjaardag van de Japanse kunstenares Yayoi Kusama “All About Love Speaks Forever”. Er worden 42 kunstwerken gepresenteerd. Haar bekende pompoen , spiegel kamers en Polka dots ontbreken niet. Nu blijkt er op dit moment ook een tentoonstelling van haar in Nederland te zijn. Toevallig zag ik dat er tijdens ‘Koffie tijd’ een heel item aan was gewijd. Snel nog kunnen filmen met mijn telefoon om Wilma te laten zien. Onder het genot van een kopje thee op het dakterras op de 30e verdieping van het Indigo Hotel (tegenover het museum) bespreken we onze indrukken van de sensationele beleving die deze zeer bijzondere kunstenares bij ons teweeg heeft gebracht. Ondertussen genieten we van het prachtige uitzicht over de rivier en The Bund.  Als afsluiting van deze verrassend mooie dag drinken we nog een wijntje bij Wilma thuis.

Donderdag 21 maart. Na mijn Chinese les meteen op de fiets naar Marlijn voor de koffie. Het is er feest de kleine Emily, nu 10 maanden oud, kan kruipen! Zo mooi om te zien. We maken een wandeling door het prachtige park waar ze wonen. Als lid van de werkgroep “Oranjemarkt” van de Nederlandse Vereniging van Shanghai wil ik graag de gelegenheid zien waar we dit jaar dit feest gaan vieren. Een groot veld met speeltoestellen en een overdekt terras. Helemaal prima. Voor dit evenement moeten we nog genoeg voorbereidingen treffen. Op tijd vervolg ik mijn weg naar het Family United Hospital. Slechts 10 minuten op de fiets. Na het gesprek met orthopeed dokter Derk Rietveld vorige week met betrekking tot mijn knie probleem, heb ik nu een afspraak voor een MRI. Hij is ook degene die Jack aan zijn hak heeft geholpen Er volgt meteen een diagnose; scheurtje in de meniscus. Voor mij voelt het vreemd daar ik op het moment helemaal geen last meer heb. Mijn knie zou zo maar uit zichzelf kunnen genezen, zo niet volgt er alsnog een kijkoperatie. Ik mag alles doen met uitzondering van hardlopen, voor mij echt geen straf. Het resultaat valt dus alles mee, over 5 weken moet ik terug om te bekijken hoe het er dan voorstaat. Later op de dag bel ik mama, ze wordt vandaag 84 jaar! Heel fijn om haar enthousiaste verhaal te horen over hoe afgelopen zondag haar verjaardag bij An en Ron met de hele familie is gevierd. Ook vandaag krijgt ze bezoek. Ze is echt jarig!

Vrijdag 22 maart. Vandaag sta ik echt met een weemoedig gevoel op. Straks komt Marie-Thérѐse en brengen we deze dag samen voor de laatste keer door. Ze vertrekken zondag uit Shanghai. Ze komt niet alleen maar met liefst 8 tassen vol met levensmiddelen, poetsspullen, toiletartikelen, sterke drank, rode wijn, keukengerei, eten voor in de diepvries enz. Allemaal spullen die ze niet meeneemt tijdens de verhuizing. Wij zijn er weer goed mee!! Onder het genot van een bakkie koffie en eigen gebakken cake vullen we eerst haar rode afscheidsmap aan met nog foto’s van de afgelopen week die ik heb laten afdrukken. Een waardevolle herinnering. Daarna wandelen we naar het Mexicaanse restaurant Pistolera voor een afscheidslunch. Dan is het moment daar een omhelzing, dikke kus en alle goeds!!! Phoe, ik had me voorgenomen me goed te houden maar de tranen zijn niet te stoppen. Ik had gewoon niet verwacht dat het afscheid van een jaar intense vriendschap zo veel met me zou doen. Maar we blijven contact houden en zien elkaar zeker nog eens. Ook hier moet ik mee leren omgaan. Wandelend naar huis ga ik via het grote Xujiahui park waar mensen zingen, dansen en muziek maken. Het doet me goed.

Het was weer een veelbewogen week. Vandaag komt Jack thuis en hebben we genoeg gespreksstof. Ik ga nog even met een boek op mijn bedje in de zon van de tuin genieten. De komende week staat er weer het een en ander op het programma waar ik jullie graag in blog 40 over vertel. Geniet van het weekend van wat er nog over is en maak er een mooie week van!

Veel liefs Lenneke!!