Lenneke in Shanghai, deel 70

Hoi allemaal,

Het is zondagavond en Jack zit naar de laatste Grand Prix wedstrijd van het seizoen in Abu Dhabi te kijken. Zijn interesse is vooral gewekt na ons bezoek aan de F1 in april hier in Shanghai. Mooi voor mij tijd om de afgelopen week te laten passeren.

Maandag 25 november

Vandaag begin ik mijn dag met een bezoek aan de Up Clinic waar Joseph mijn fysiotherapeut de situatie van mijn rug bekijkt. Het is al weer ruim 2 weken geleden dat ik voor de laatste keer ben geweest. De mankementen, die mij veel ongemak bezorgen, zitten er nog. Om een operatie te vermijden moet ik het volhouden om de juiste oefeningen dagelijks te doen. We gaan dan ook weer flink ‘aan de bak’. Een uur lang , waarna ik ‘leeg’ ben en het heerlijk vind om op mijn fiets te stappen.  

Op de terugweg ga ik bij Deborah langs. We hebben genoeg bij te kletsen. Zij over haar Hainan vakantie en ik over Thailand. Ondertussen vermaakt Alexander ons ook. Ze bedankt me nog voor het oppassen. Na de lunch richting huis. 

Eind van de middag ga ik naar Marlijn. Als bedankje voor het lenen van haar spullen voor Musa heb ik haar 3X oppassen cadeau gegeven. Vanavond is de eerste keer. Ik eet samen met de kinderen; Julius, Reinier en Emily. Marlijn legt zelf de kleine meid op bed waarna ik me met de jongens bezig houdt. Na voor ieder een filmpje en de tanden te hebben gepoetst gaan we naar boven. Al snel hebben ze ieder een boek uitgezocht en ben ik weer helemaal in mijn element als ik ze voorlees. Het is gezellig en de jongens vinden alles prima. Zonder moeite gaan ze slapen. Nadat Marlijn en Jan thuis komen ga ik met de Mobike (die ik aan een hangslot had gelegd wat helemaal niet mag…bij de ingang van de compound) naar de metro. Onderweg bedenk ik me dat het al bijna 22.30 uur is. En ja hoor de laatste trein loopt binnen en blijft staan. Dus toch maar een Didi, soort van Uber taxi, gebeld. Gelukkig in 15 minuten thuis. Weer een lesje geleerd.

Dinsdag 26 november

Helaas heb ik een afspraak met mijn ‘beste vriendin’ Tina, de tandarts. Terwijl we in Bangkok waren viel er een stuk vulling uit mijn kies. Nu het moment om te laten repareren. De vulling moet in zijn geheel vervangen worden. Gelukkig biedt ze meteen aan om te verdoven. Na 3 kwartier sta ik opgelucht met een prachtig wit gevulde kies weer buiten. Afstrepen, ik ben absoluut geen fan van deze bezoeken. 

Voor de avond maak ik me klaar voor onze gasten Ingrid, Wilma en Hans. De meiden vertrekken deze week al weer voor de feestdagen naar Nederland dus moeten we elkaar nog echt even zien. Onder het genot van snacks en een wijntje hebben we genoeg om over te praten. Wat blijkt, als ik mezelf 2 weken lang met onze vrienden bezighoud gaat het leven in Shanghai gewoon door….. Ha ha, had wel wat gezellige momenten met de groep ‘gemist’. Maar vermaakte mezelf ondertussen natuurlijk ook prima met onze vrienden. Je kunt niet alles. Wat later voegen Hans en Jack zich ook bij ons en vallen we de stamppot aan. Echt een maal heel geschikt ook nu hier met dit herfstachtige weer. 

Ik maak Wilma blij met het boek “De bananen generatie”. Geschreven door Pete Wu, zijn moeder noemt hem liefkozend een ‘banaan’, ‘geel’ van buiten en ‘wit’ van binnen. Hij staat midden in de Nederlandse samenleving, maar toch wordt journalist Pete Wu als Chinese Nederlander ongewild herinnerd aan zijn anders-zijn. Door mensen die hem vragen waar hij echt vandaan komt. Of anders wel door de gemiddelde carnavalsoptocht, Meneer Cheung uit ‘Ik hou van Holland’ of de grappen van Gordon: ’Wat ga je zingen? Nummer 39 met rijst?’. In dit boek gaat Pete in gesprek met ‘mede-bananen’ die net als hij worstelen met hun Chinese Nederlanderschap. Hij praat met hen over generatie clashes, daten, discriminatie en eenzaamheid. En over het gevecht jezelf te mogen zijn – bevrijd van clichés. Dit boek geeft een liefdevol en verhelderende inkijk in het dubbelleven van Chinese Nederlanders van nu. Ik heb het in een ‘teug’ uitgelezen en vond het zo herkenbaar. Een aanrader voor degene die geïnteresseerd zijn. Stiekem is het snel op zo’n gezellige avond zo laat en nemen we voor en hele tijd afscheid van elkaar. Maar we zitten in dezelfde app en kunnen elkaar goed op de hoogte houden.

Donderdag 28 november

Eva komt mee eten. Haar vriend Kris is naar Nederland en ze hebben grootse toekomstplannen. Een verhuizing naar Nederland. Kris is op zoek naar een baan en woonruimte ondertussen bereidt Eva zich hier voor. Ze moet namelijk een inburgerings cursus doen. Vanavond help ik haar met haar Nederlands. De eerste les. Ik dacht dat Chinees leren moeilijk was maar voor een Chinees om Nederlands te leren valt ook niet mee. Zij kennen geen lidwoorden, werkwoord vervoegingen en verleden tijd. Gelukkig beheerst Eva het Engels en heeft zelfs Spaans geleerd. Dat maakt het allemaal een stuk eenvoudiger. De uitspraak lukt ook vlotter dan mijn uitspraken in het Chinees. Handig is dat er audio materiaal bij zit. Tot 21.30 uur zijn we fanatiek bezig. Ze heeft er echt zin in. Daarna een punt achter les 1 t/m 5 ze moet namelijk nog een uur met de metro reizen voordat ze thuis is en morgen weer werken. Volgende week krijgt haar cursus een vervolg. Dan vraag ik ook om haar hulp. 

Onze vrienden Mariëtte en Chris gaan eind december na een expat leven van ruim 20 jaar terug naar Nederland. Ze hebben hier een poes, Guusje. Mariëtte is op zoek naar een nieuw baasje voor haar. Ik als echte katten liefhebster wil graag ons gezin hier met haar uitbreiden. Alleen stuit ik op een probleem; wie zorgt er voor haar als wij er niet zijn? Ingrid springt graag bij maar is zelf ook nogal eens op reis. Wij hebben geen ayi, hulp in huis, die voor haar kan zorgen. Dus ben ik op zoek naar een andere oplossing. Nu wil ik aan Eva vragen of ze de mevrouw die aan de balie bij de voordeur zit wil vragen (ze spreekt alleen maar Chinees) of ze iemand kent in de buurt, misschien een ayi van bewoners in deze flat, die ons kan helpen. Als het niet lukt moet Guusje alsnog mee naar Nederland verhuizen. Wordt vervolgd.

Vrijdag 29 november

Na weer een pittige fysio sessie begeef ik me in de middag richting Hongqiao. Ik ga op de Nederlandse school, “Language One”, voor ‘zwarte’ Piet spelen. Mijn vriendinnen Ans en Saskia geven daar les. Vorig jaar heb ik al meegeholpen met de spelletjes en nu mag ik in een leuke rol ‘kruipen’. Deze school ‘huist in’ bij de Internationale American school dit houdt ook in dat je je moet aanpassen. Gevolg; geen echte zwarte Piet. De discussie m.b.t. dit onderwerp is hier niet eens bespreekbaar. Er is een alternatief en meteen een leuk verhaal bedacht. Sint, de ervaren Bas de man van Ans, is zijn Piet kwijt. Ik ben als vreemde ronddolende door de school en heb 1 uurtje niets te doen. Meteen een taak; met een aangeboden pruik, kraag, muts en wat roet vegen mag ik de Sint helpen. Zo leuk zoals je de kleintjes meteen voor je gewonnen krijgt. Ik zit snel in mijn rol en geniet volop van het hele spel. In de klassen mogen de leerlingen om de beurt bij de Sint komen en krijgen een verhaaltje over zichzelf te horen. Ze doen spelletjes, krijgen lekkers en mogen als afsluiting in de schatkamer een cadeautje uitkiezen. De groten hebben surprise in hun eigen groep. Wat een gezellige middag. Het haalt weer genoeg herinneringen bij mij op. 

Zondag 1 december

Ook vandaag mag ik weer optreden samen met Ans als Piet. Ik maak kennis met Ellen, de nieuwe directeur van de school en haar vriend Stan, die voor de eerste keer voor Sint speelt.  Dit keer gaan we naar Suzhou. Hier heeft de “Language One” school net zoals in Pudong , ook een afdeling. Het is maar liefst 1,5 uur rijden! Zou niets voor mij zijn om hier elke week les te geven. Dit keer vindt de middag plaats in een zaaltje bij een restaurant. Er komen een kleine 30 kinderen met hun ouders.  Het is weer een erg gezellige middag maar als ik thuis kom toch maar even plat, mijn rug heeft het nodig.

De komende week staat al meer in het afscheid van Mariëtte en Chris. Het 3e stel die gaan verhuizen. Ze hebben inmiddels van mij al een fotoboek van de afgelopen jaren ontvangen. Ze waren blij verrast. Het wordt hier al lichter in de tuin, de bladeren aan onze twee bomen kleuren al helemaal geel en bedekken al aardig het groene ‘tapijt’. Het wordt maximaal 10 graden dus ga ook maar eens een dikke jas opzoeken. Deze week ga ik me ook voorbereiden op de komst van Marvin, een vriend en ex-collega van Jack. Hij komt zondag een weekje logeren. Zo ook kijk ik al weer erg uit naar 20 december wanneer Jack en ik samen voor twee weken naar Nederland gaan om de feestdagen te vieren. Allemaal gezellige dingen in het vooruitzicht!! Ik hou jullie op de hoogte. Tot in blog 71!!! Veel liefs, Lenneke!!