Lenneke in Shanghai, deel 86

Hoi allemaal,

Het is zaterdagochtend 17 oktober. Mijn eerste gedachten vandaag gaan naar mijn zus Anneke. Ze is jarig, gefeliciteerd An vanuit het verre Shanghai!!  Ja jullie lezen het goed, we zijn eindelijk terug in China. Een reis ervaring om nooit meer te vergeten. 

De grote trip werd anderhalve week uitgesteld zoals jullie in blog 85 hebben kunnen lezen. Afgelopen maandag hebben we opnieuw de Covid-test moeten laten doen in Wageningen. De uitslag was negatief (goed dus). Alle  gevraagde informatie doorgestuurd naar de Chinese ambassade en van hun een gezondheidsverklaring met stempel gekregen. Deze hadden we vorige week een dag te laat ontvangen. Het vreemde aan deze hele situatie is dat we een groene QR-code moesten hebben volgens de KLM maar uiteindelijk zijn we met een rode code binnen gekomen. Wat volgens de Chinese procedure klopt.  Vervelend deze onduidelijkheid en kostte Jack veel ‘bel-uren’ met de betrokken instanties.

Na de afgelopen week nog wat in huis te hebben gerommeld, vooral bij familie gegeten, een heerlijk dagje sauna beleefd en de koffers weer opnieuw ingepakt waren we er donderdag ochtend helemaal klaar voor. Om 10.30 uur met de taxi mee. We werden uitgezwaaid wat het vertrek niet gemakkelijker maakt maar wel fijn is. In Amsterdam geen probleem met het inchecken. We vlogen via Parijs waar we 5 uur overstap tijd hadden. Niet vervelend als je gebruik kunt maken van de business lounge. Mijn eerste boek al weer uitgelezen. Toch nog maar wat boeken erbij gekocht, een geurtje gehaald en een borrel voor de avonden in quarantaine. De vlucht naar Shanghai, welke helemaal vol zat met ‘gemaskerde’ passagiers verliep zonder problemen. We vlogen via Seoul waar de crew werd verwisseld en we 1 uur in het vliegtuig moesten wachten. Toch prettig een nachtvlucht, we hadden wel 7 uur geslapen. Uiteindelijk na zo’n 25 uur onderweg te zijn geweest landden we op het vliegveld Pudong in Shanghai. We waren aardig ingelicht over het verloop en dat viel alles mee. Na de temperatuur check, Covid test,  paspoort controle en ophalen van de bagage konden we aansluiten bij 8 andere personen die ook vervoer nodig hadden naar hetzelfde quarantaine hotel. Je wordt ingedeeld naar een hotel in het district (wijk) waar je woont. Voor ons is dat Xuhui.

Wij zijn geplaatst in het Jianguo hotel. In eerste instantie ieder een eigen kamer maar gelukkig kreeg Jack het voor elkaar, kan praten als Brugman, om samen te zijn de komende week. Bij het inchecken moesten we weer heel wat formulieren invullen en werd ons een emmer overhandigd en instructies. In de emmer een thermometer (die niet werkt en ik blij ben met mijn eigen digitale thermometer) waarmee we 2x per dag (om 8 en om 13.00 uur) onze temperatuur moeten opnemen. We worden dan gebeld om de temperatuur door te geven. Ook een potje met watjes om de thermometer te ontsmetten en 2 potjes met chloortabletten om met water door de WC te spoelen na gebruik en een fles met desinfecterende vloeistof. We hebben onze kamer op de 17e verdieping en kijken uit op ons appartementen complex. Heel vreemd, we zitten aan de overkant van de straat (East Nandan Lu)  en kijken op de ingang van de sportschool…… Het raam staat open, het is verplicht te ventileren, zo horen we de stadsgeluiden. De zon schijnt en het is 22 graden. Daar word je dan weer blij van. Beneden lopen de mensen met slechts een enkeling die een mondkapje draagt.  De kamer is prima. Hij is schoon, groot genoeg, een mini koelkast (helaas mag er geen bier geleverd worden), waterkoker en jawel een ligbad. Ook de TV werkt met heel veel zenders. Internet doet het ook. Zo zijn we tenminste niet helemaal afgesloten van de buiten wereld. Zo fijn om berichtjes via whatsapp van het thuisfront te lezen.

Vanochtend, na een goede nachtrust, heb ik al uitgebreid, ruim 1 uur, met Ingrid gefacetimed. Dat doet me ook goed. We zijn weer helemaal bijgepraat en mijn boodschappenlijst voor volgende week, als we thuis in quarantaine moeten, kan ik doorgeven. Helaas kunnen we elkaar niet meer ‘live’ treffen. Ingrid vliegt 25 oktober voor 2,5 maand naar Nederland. Ook komt Guusje weer terug. Gelukkig maar, wat zullen ze haar gaan missen. Ze zal wel weer erg aan ons en onze woning moeten wennen.

De eerste maaltijden hebben we al verorberd. 3 Keer per dag (8.30/13.00/18.00 uur) wordt er buiten op de gang op een krukje het eten gezet en geven ze een klopje op de deur. We mogen echt niet met het personeel hier in contact komen. De menu lijst van de hele week zat erbij. We kunnen kiezen uit een Westers- of Chinees menu. Luxe hoor. Het ontbijt was een wit broodje, croissant, gekookt ei, pakje melk en een muffin. Gelukkig heb ik genoeg kaas bij me om te beleggen. (En hagelslag voor Jack). De lunch was een warme maaltijd. Rijst, schnitzel, 2 kippenvleugeltjes, omelet in zoete (soort van Babi pagang) saus, gekookte broccoli en een banaan. Het smaakte lekker. Is die onzekerheid m.b.t het eten ook opgelost. Alleen alles wordt aangeleverd in plastic. Die afvalberg zal hier wel onmetelijk hoog zijn. Daarvan knijpt Martin van Stiphout, de organisator van Helmond Skon, nog meer zijn tenen bij elkaar. Dan wil ik liever niet terugdenken aan de clean-up wandeling van vorige week. (Die is er bij ‘het omgaan met afval gedrag’ hier, niets bij…) Ik heb mezelf, na alle informatie op de quarantaine app van andere westerlingen, wel goed voorbereid. Zo hebben we genoeg thee, koffie (Nescafé gold), Cup a Soup, zakjes Noodles, fruit- en noten en granen repen meegenomen. Mocht het eten tegen vallen. Zo ook bekers, lepels, mes en snijplankje,  vaat- en theedoek. Om me niet te vervelen heb  ik genoeg ‘leesvoer’, schrijfgerei, springtouw, app met een trainingsprogramma, puzzelboekje, puzzel, kaarten, yatzhee (als ik Jack zo ver kan krijgen om een ‘spelletje’ met mij te spelen…..) en films gedownload. Denk dat ik mijn tijd wel door kom. Daarnaast wil ik graag elke dag even met het thuisfront bellen of face timen. Jammer dat het tijdverschil 6 uur is. Er wordt ons aangeraden om een routine aan te houden. 

Kortom is het avontuur zo spannend niet meer en gaan we er het beste van maken. “Het is zoals het is” zou Jozee zeggen. Wijze woorden die in deze situaties het gemakkelijker maken om jezelf erbij neer te leggen. Ook al zijn wij dan nog zo’n eigen wijze Nederlanders, hier hebben we helemaal geen invloed op. De Chinezen houden zich aan wat er van bovenaf wordt opgelegd. Een van de redenen waarom er nu nog maar zo weinig besmettingen zijn hier. Hopelijk verandert er de komende weken ook wat aan het gedrag van de Nederlanders. Dat zou ieders gezondheid ten goede komen. Succes!!

Ondanks de ‘vernauwende’ maatregelen toch een fijne herfst vakantie voor degene die het betreft!! Heel veel groeten en liefs vanuit een ‘in gevangenschap’ zijnde blog schrijfster!! Tot volgende week in blog 87!! Lenneke XXX